Effects of a perceived self-efficacy promoting program of mothers on their promoting development behaviors of children age 0-5 years
Keywords:
self-efficacy;, promoting development behaviors of children;Abstract
The quasi-experimental research aimed to examine Effects of a perceived self-efficacy promoting program of mothers on their promoting development behaviors of children age 0-5 years. Eighty-eight maternal who is live in Nakhon si Thammarat were purposively to either experimental or control groups. The implementing instrument was the self-efficacy development program comprising four means of increasing self – efficacy : preparation of the readiness of physiological and affective state, mastery experience ,verbal persuasion, and use of the model handbook and flip chart. The data collection instrument included demographic data, self - efficacy assessment, and childhood development behaviors assessment questionnaires. The questionnaires were tested for content validity by three expert and for reliability using Cronbach’s alpha coefficient. The Cronbach’s alpha coefficient of Self-efficacy Assessment and childhood development behaviors assessment questionnaires were .79 and .81, repectively. Data were analyzed using descriptive statistics mean and standard deviation and inferential statistics (t test) .The result reveal that :
1) The mean of maternal self – efficacy in development behaviors for early childhood score after participation in the program was significantly higher than that before participation (p<.05).
2) The mean of maternal self – efficacy in development behaviors for early childhood score after participation in the program was significantly higher than those who receiving the convention nursing care (p<.05).
Therefore, the research suggests that public health officials can use a program to promote self-efficacy to be used to give mothers the ability to promote child development Appropriately according to age
References
สมรรถนะแห่งตนต่อการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 11(3), 92-101.
ปรัชญาพร ธิสาระ, จุฑามาศ ผลมาก, เพชรลดา สีขาว และบุษยารัตน์ ศิลปวิทยาทร. (2560). ปัจจัยทำนาย
พฤติกรรมส่งเสริมเด็กปฐมวัยของผู้ปกครอง ในจังหวัดพะเยา. วารสารพยาบาลและการดูแลสุขภาพ. 35(2),
169-176.
เพ็ญภัทร เล็กพวงทอง. (2561). แบบรายงานการตรวจราชการระดับจังหวัด ปีงบประมาณ พ.ศ. 2561 คณะที่ 1
การส่งเสริมสุขภาพป้องกันโรค และการจัดการสุขภาพ หัวข้อ การพัฒนาสุขภาพ กลุ่มสตรีและเด็กปฐมวัย
(0-5 ปี) จังหวัด อุดรธานี เขตสุขภาพที่ 8 ตรวจราชการวันที่ 4-6 กรกฎาคม 2561.
แพรวดาว พันธุรัตน์, วนิดา เสนะสุทธิพันธุ์ และทัศนี ประสบกิตติคุณ. (2554). ผลของโปรแกรมส่งเสริมความรู้
และการรับรู้สมรรถนะของตนเองต่อการรับรู้สมรรถนะในการดูแลเด็กโรคหัวใจแต่กำเนิดไม่เขียวของผู้ดูแล.
Journal of Nursing Science, 9(4), 46-53.
ภาริดา ตันตระกูล ทัศนี ประสบกิตติคุณ และพรรณรัตน์ แสงเพิ่ม. (2556). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้
สมรรถนะตนเองต่อการรับรู้สมรรถนะตนเองของมารดาครรภ์แรกในการดูแลทารกเกิดก่อนกำหนด.
วารสารเกื้อการุณย์, 20(1), 42-54.
ยศวีร์ กีรติภควัต (2553). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลของมารดา ใน
การป้องกันการกลับเป็นซ้ำของโรคปอดอักเสบในบุตรปฐมวัย. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 40(2).
วรงรอง นิลเพ็ชร์. (2554). ผลของโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะแห่งตนของผู้ดูแลเด็กต่อพฤติกรรมการส่งเสริม
สุขภาพเด็กวัยหัดเดินในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์).
ศิริพร ชุดเจือจีน, ประไพพิศ สิงหเสม และสุดารัตน์ วุฒิศักดิ์ไพศาล. (2560). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้
สมรรถนะแห่งตนในการสร้างเสริมทักษะชีวิตต่อพฤติกรรมสุขภาพทางเพศของนักเรียน. วารสารเครือข่าย
วิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 4(2), 268-280.
สถาบันพัฒนาอนามัยเด็กแห่งชาติ กรมอนามัย. (2563). ข้อมูลเด็กอายุ 0-5 ปี ทั้งหมดตามช่วงอายุที่กำหนด มี
พัฒนาการสมวัย ปี 2563 ไตรมาส 2. (เว็บบล็อค). สืบค้นจาก http://healthkpi.moph.go.th/kpi2/kpi-
list/view/?id=1384 เมื่อ 10 เมษายน 2563
สุกัญญา ฆารสินธุ์. (2555). รูปแบบการเลี้ยงดูเด็กอายุตํ่ากว่า 5 ปีของปู่/ย่า/ตา/ยายที่บริโภคสุราและไม่บริโภค
สุราในอำเภอแห่งหนึ่งจังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น).
สำนักส่งเสริมสุขภาพ. (2554). รายงานการสำรวจพัฒนาการเด็ก ปฐมวัยประจำปี 2553. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุม
สหกรณ์ การเกษตรแห่งประเทศไทย.
หนึ่งฤทัย เกื้อเอียด ปุญญพัฒน์ ไชยเมล์ และ สมเกียรติยศ วรเดช. (2561). สถานการณ์และปัจจัยที่มี
ความสัมพันธ์ต่อพัฒนาการของเด็กไทยอายุต่ำกว่า 5 ปี: การทบทวนวรรณกรรม. วารสารเครือข่ายวิทยาลัย
พยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 5(1), 281-596.
วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี กรุงเทพ, (34)3, 1-10.
อุรารักษ์ ลำน้อย และนรลักขณ์ เอื้อกิจ. (2552). ผลของการใช้โปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อ
พฤติกรรมการจัดการตนเองของผู้ป่วยเด็กวัยเรียนโรคหอบหืด. กุมารเวชสาร, 16(2).
อัจฉราพร ปิติพัฒน์ สิริณัฏฐ์ โภคพัชญ์ภูเบศ ชลินดา คำศรีพล สมสมร เรืองวรบูรณ์. (2561). ปัจจัย
ที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการส่งเสริมการเจริญเติบโตและพัฒนาการของผู้ดูแลเด็กวัยเตาะแตะ.
Bandura, A. (1997). Self- efficacy: The exercise of control. New Jersey: W.H. Freeman
Khorngsanor, S. (2016). Early Childhood Education :The key of education. [on line].
Cite in : August 7, 2017, from
http://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_parcy/ewt_dl
Jampaklay, A. (2013). Children Living Apart from Parents due to Internal Migration : CLAIM.
1st ed. Institute for Population and Social Research:Mahidol University. (in Thai)
Kalish , H.I. (1981). From behavioral science to behavioral modification. New York:
McGraw-Hill Co.
Polit, D.F., & Beck, C.T. (2004). Nursing research:Principles and methods. Philadelphia:Lippincott
Williams and Wilkins.
World Health Organization. (2012). Developmental difficulties in early childhood: prevention,
early identification, assessment and intervention in low- and middle-income countries: a
review. Child and adolescent health and development. Turkey: Turkey Country Office and
CEECIS Regional Office;. link.php?nid=3 (in Thai).
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความวิชาการและบทความวิจัยในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศาส์น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
