AN ANALYTICAL STUDY OF ETHICS CONCEPT IN DHAMMAPADA

Authors

  • Phramaha Nontharat Wongpathum Wat Phathumwanaram
  • พระมหาบุญไทย ปุญฺญมโน

Keywords:

Analytical, Ethics, Dhammapada

Abstract

The objectives of this thesis are 1) to study the Dhammapada and exegeses, 2) to study ethics in the Dhammapada and exegeses, and 3) to analyze ethics in the Dhammapada and exegeses.  This qualitative piece of academic work was developed by conducting a research and compiling ethics from the Dhammapada, exegeses, academic papers, textbooks, and related researches.

Research results

  1. 1. The Dhammapada and exegeses are the Buddha’s collection of teachings with concise contents and stories alongside explanation. The Buddha showed how to learn about life and guided how Buddhist should behave, for everyone to comprehend and reach the core of his Dhamma by contemplating individual characteristic. His teachings are for the peaceful bliss of those who practice as well as other people.
  2. 2. Ethics in the Dhammapada and exegeses comprise 3 levels of concept including 1) the basic level which are the 5 Precepts and the 5 Dhamma; 2) the intermediate level which are proper deeds in terms of physical behavior, speech, and thinking; and 3) the top level which are right views, right intention, right speech, right action, right livelihood, right effort, right mindfulness, and right concentration.
  3. 3. Once analyzed, it was found that there are moral principles categorizing goodness and evilness. A significant discovery was the solutions for vehemence of behavior, feelings, and thinking. If one follows the Buddha’s teachings, one will be able to solve mental unrest and chaotic society. Also, one should live a virtuous life. Good things will follow, and livelihood will not be in distress. After death, one will be reborn in the realms of happiness, or reach enlightenment and never reincarnate.

References

1. ภาษาไทย
1.1 เอกสารปฐมภูมิ
มหามกุฏราชวิทยาลัยในพระบรมราชูปถัมภ์. (2556). พระไตรปิฎกบาลี ฉบับสยามรัฐ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). นครปฐม: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัยในพระบรมราชูปถัมภ์. (2556). พระไตรปิฎกและอรรถกถา แปล (91 เล่ม) ฉบับ 200 ปีแห่งราชวงศจักรี กรุงรัตนโกสินทร์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). นครปฐม: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
1.2 หนังสือทั่วไป
กรมการศาสนา. (2525). ประวัติพระพุทธศาสนาแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี ภาค 1. กรุงเทพฯ: กรมศาสนา.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. 2560), นวโกวาท (หลักสูตรนักธรรมชั้นตรี). (พิมพ์ครั้งที่ 84. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์. (2561). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พระมหาโพธิวงศาจารย์. (2558). วิเคราะห์ศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : เลี่ยงเชียง.
พระธรรมกิตติวงศ์. (2556). คำวัด. กรุงเทพฯ : เลี่ยงเซียง.
พระศาสนโศภน (แจ่ม จตฺตสลฺโล). (2538). ธรรมสมบัติ คาถาธรรมบทแปล มีเรื่องปรารภนำ. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
รศ. ชัยวัฒน์ อัตพัฒน์ ผศ.ดร.พระมหามฆวินทร์ ปริสุตฺตโม. (2561). ทฤษฎีและปัญหาจริยศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: คอมม่า ดีไซน์แอนด์พริ้นท.
รศ.วิทยากร เชียงกูล. (2556). ธรรมบททางหลุดพ้นจากบ่วงทุกข์. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
รังษี สุทนต์. (2544). คัมภีร์เรียนภาษาบาลีและผู้รจนา. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 255. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2525). ประวัติวรรณคดีบาลีในอินเดียและลังกา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมิทธิพล เนตรนิมิตร. (2555). อัญมณีล้ำค่าในอรรถกถาธรรมบท. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮาส์.
ปิยนาถ (นิโครธา) บุนนาค. (2534). ประวัติศาสตร์และอารยธรรมของศรีลังกา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระสารีบุตรเถระ ชาวลังกา. (2542). พระคัมภีร์สารัตถทีปนี (แปล) ภาค 1 แปลโดย นายสิริ เพ็ชรชัย ป.ธ. 9. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.
กีรติ บุญเจือ. (2538). จริยศาสตร์สำหรับผู้เริ่มเรียน. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
วศิน อินทสระ. (2541). พุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: ทองกราว.
เดือน คำดี. (2534). พุทธปรัชญา. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.
ผศ.บุญมี แท่นแก้ว. (2550). จริยศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โอ. เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
ดร. เค. เอ็น. ชยติลเกเล. (2537). จริยศาสตร์แนวพุทธ. (สุเชาวน์ พลอยชุม, เรียบเรียง). กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สมัคร บุราวาศ. (2552). ปรีชาญาณของสิทธัตถะ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ศยาม.
ฌานิศ วงศ์สุวรรณ. (2546). การศึกษาเรื่องพุทธวรจนะในธรรมบท ของ เสฐียรพงษ์ วรรณปก. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัฒกร เรืองจินดาวลัย. (2547). การุณยฆาตและความตายในพุทธปรัชญาเถรวาท. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต, คณะอักษรศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ละอองดาว นนทะสร. (2553). อุทานวรรคสันสกฤตกับธรรมบทบาลี : การศึกษาเปรียบเทียบ. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต, คณะอักษรศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกศนี นุชทองม่วง. (2556). อรรถกถาธรรมบท : การศึกษาในฐานะวรรณกรรมคำสอน. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
1.3 วิทยานิพนธ์และสารนิพนธ์
พระมหาสำเนียง เลื่อมใส. (2534). การศึกษาเปรียบเทียบธรรมบทและภควคีตา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระมหาทวี มหาปญฺโญ. (2545). การศึกษาวิเคราะห์พุทธวิธีการสอนในธัมมปทัฏฐกถา. วิทยานิพนธ์ ศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหามกฎราชวิทยาลัย.
พระมหาจำรัส เขมโชโต (บุดดาพงษ์). (2545), การศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดทางจริยศาสตร์ของพระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาทกับศาสนาฮินดู, วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระมหาทรรศน์ คฺณทสฺสี (โพนดวงแก้ว). (2546). การศึกษาเปรียบเทียบพุทธวิธีการสอนในอรรถกถาธรรมบทกับกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตร์มหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาชัยวุธ โภชนุกูล. (2547). การกระทำเหนือหน้าที่ในทฤษฎีจริยศาสตร์ร่วมสมัย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระมหาสมเจต สมจารี (หลวงกัน). (2561). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวคิดพุทธภาวะในพุทธปรัชญา. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระประยูร จีนา. (2546). การแนะแนวของพระพุทธเจ้าในอรรถกถาธรรมบท. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระชุติพงศ์ สนฺตจิตฺโต (งามดี). (2557). การศึกษาเปรียบเทียบหลักอหิงสาในพุทธปรัชญาเถรวาทกับปรัชญาเชน. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

Published

2021-12-30

How to Cite

Wongpathum, P. N., & ปุญฺญมโน พ. (2021). AN ANALYTICAL STUDY OF ETHICS CONCEPT IN DHAMMAPADA. Mahamakut Graduate School Journal, 19(2), 274–282. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/mgsj/article/view/255695

Issue

Section

Research Articles