การพัฒนาแอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ๑) เพื่อพัฒนาแอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ๒) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้ใช้แอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ดำเนินการวิจัยโดยนำวงจรการพัฒนาระบบ (SDLC) มาใช้ในการพัฒนาแอปพลิเคชันฯ มีขั้นตอนดังนี้ ๑) การศึกษาความเหมาะสม ๒) การวิเคราะห์ระบบ ๓) การออกแบบระบบ ๔) การพัฒนา และการทดสอบระบบ ๕) การติดตั้งและทดลองระบบ ๖) การบำรุงรักษาและประเมินผล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้ที่เข้ามาใช้แอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก จำนวน ๕๐ คน และใช้การสุ่มแบบสะดวก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก และแบบประเมินความพึงพอใจต่อการใช้แอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน ผลการพัฒนาแอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ได้นำเสนอข้อมูลประกอบไปด้วยหน้าโฮมเพจ ข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยม จำนวน ๑๐ สถานที่ ข้อมูล One day trips แสดงในรูปแบบภาพ ข้อมูลร้านอาหาร ข้อมูลการเดินทางมาจังหวัดพิษณุโลก และการติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ผลประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้ที่มีต่อแอปพลิเคชันเพื่อการท่องเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (𝑥̄ = ๔.๕๒) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ผู้ใช้มีความพึงพอใจด้านประโยชน์ของแอปพลิเคชันอยู่ในระดับมากที่สุด (𝑥̄ = ๔.๖๕)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. รายงานประจำปี. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย, ๒๕๖๓.
เกษศินี กุยวารี และคณะ. “การพัฒนาเว็บแอปพลิเคชันเพื่อจัดเก็บข้อมูลพรรณไม้ด้วยเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม กรณีศึกษา โรงเรียนน้ำดิบวิทยาคม จังหวัดลำพูน.” วารสารวิชาการเพื่อการพัฒนานวัตกรรมเชิงพื้นที่ (JSID). ๖, ๑ (๒๕๖๘): ๕๕-๖๓.
ดลธรัตน์ จูฑะมณีโรจน์ และเนาวนิตย์ สงคราม. “การพัฒนาเว็บแอปพลิเคชันร่วมกับการเรียนการสอนโดยใช้การตัดสินใจเป็นฐานเพื่อส่งเสริมการประเมินเหตุผลสำหรับนักศึกษาแพทย์ชั้นพรีคลินิก.” วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ๕, ๑๔ (๒๕๖๕): ๓๖-๔๖.
นรเศรษฐ์ คาสี. อิทธิพลของการรับรู้เรื่องความปลอดภัยของแหล่งท่องเที่ยวผ่านสื่อสังคมออนไลน์ที่มีต่อการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ในประเทศไทย. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, ๒๕๖๐.
นฤมล อินทิรักษ์. การพัฒนาแอปพลิเคชันเพื่อส่งเสริมแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดมหาสารคามโดยใช้เทคโนโลยีเสมือนจริง. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, ๒๕๖๑.
ภิเษก ชัยนิรันดร์. Social Media สำหรับธุรกิจท่องเที่ยว. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๖๗, จาก: https://www.marketingoops.com/campaigns/social-media-marketing-digital/travel/
วราพงษ์ คล่องแคล่ว และคณะ. “การพัฒนาระบบบริหารจัดการกองทุนเพื่อนิสิตคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยพะเยา.” วารสารวิชาการเพื่อการพัฒนานวัตกรรมเชิงพื้นที่ (JSID). ๖, ๒ (๒๕๖๘): ๑๙๖-๒๐๙.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. การท่องเที่ยวหรืออุตสาหกรรมท่องเที่ยวเป็นเรื่องใกล้ตัวกว่าที่คิด. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ ๒๖ เมษายน ๒๕๖๘, จาก: https://tatreviewmagazine.com/article/community-based-tourism/
อรุณรักษ์ ตันพานิช และคณะ. “การพัฒนาแอปพลิเคชันบนมือถือสำหรับการเผยแพร่อาหารและขนมพื้นบ้านชุมชนบ้านจีน.” Recent Science and Technology. ๑๗, ๑ (๒๕๖๘): ๑๙๑-๒๐๐.
Kissel et al. Security Considerations in the System Development Life Cycle. [Online]. Retrieve 26 April 2025, จาก: https://www.ijsrp.org/research-paper-0823.php?rp=P14012999
Pargaonkar, S. “A Comprehensive Research Analysis of Software Development Life Cycle (SDLC).” International Journal of Scientific and Research Publications 13, 8 (2023): 120-124.
