Political Communication and Public Participation affecting Local Development in Bang Si Thong Municipality, Bang Kruai District, Nonthaburi Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research were to study 1) political communication of the people affect the local development in Bang Si Thong Municipality, Bang Kruai District, Nonthaburi Province, and 2) public participation of the people affecting local development in Bang Si Thong Municipality, Bang Kruai District, Nonthaburi Province. This research employs quantitative methodology. The sample group was people in Bang Si Thong Municipality aged 18 years and over without knowing the exact number by WG Cochran's formula were 400 people, by selecting purposive sampling. The statistics used Data were analyzed by descriptive statistics, frequency and percentage, mean, standard deviation and inferential statistics. The hypothesis was tested using Pearson's correlation method.
The results showed that: 1) the political communication of the people, overall, it was at a high level. 2) the public participation of the people, overall, it was at a high level. The results of the hypothesis testing revealed that political communication and public participation of the people. There was a relationship with local development in the area of Bang Si Thong Municipality, Bang Kruai District, Nonthaburi Province, at the significance level of 0.01.
Article Details
References
กฤติยา รุจิโชค. (2564). การสื่อสารการเมืองเพื่อรักษาภาพลักษณ์รัฐบาลในสื่อยุคดิจิทัล. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 6(1), 25-34.
ภูริทัศน์ ชาติน้ำเพชร. (2564). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. วารสารวิชาการไทยวิจัยและการจัดการ, 2(1), 37-46.
เบญจวรรณ แจ่มจำรุญ. (2557). ปัจจัยบรรยากาศในการสื่อสารภายในองค์กร กระบวนการในการสื่อสาร และสื่อสังคมออนไลน์ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการสื่อสารภายในองค์กรของบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
บุญเสริม นาคสาร. (2549). ผลในทางปฏิบัติของการมีส่วนร่วมทางการเมืองประชาชน. เอกสารประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 7 เรื่อง การเมืองฐานประชาชน: ความยั่งยืนของประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: ศูนย์การพิมพ์แก่นจันทร์.
วัฒนา นนทชิต. (2559). การสื่อสารทางการเมืองกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองการปกครองท้องถิ่น: ศึกษาเฉพาะกรณีเทศบาลเมืองท่าข้าม อำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 6(3), 80-87.
วัฒนา นนทชิต และ กรวิทย์ เกาะกลาง. (2565). การสื่อสารทางการเมืองท้องถิ่นยุคดิจิทัลในการส่งเสริมพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองท้องถิ่นของคนรุ่นใหม่ระดับอุดมศึกษาในจังหวัดสุราษฎร์ธานี.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 12(2), 297-311.
ศราวุธ ขันธวิชัย และคณะ. (2564). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของชุมชนในศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6(1), 703-720.
ศิริชัย พงษ์วิชัย. (2551). การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยคอมพิวเตอร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเชาว์ ชยมชัย. (2564). วัฒนธรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองแบบพีระมิด. วารสารวิชาการไทยวิจัยและการจัดการ, 2(1), 95-104.
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ ศูนย์ศึกษาเศรษฐกิจพอเพียง. (2551). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับการบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาเศรษฐกิจพอเพียง สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2542). นโยบายสาธารณะ. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒน บริหารศาสตร์.
อรอนงค์ สวัสดิ์บุรี. (2555). พฤติกรรมและการสื่อสารในองค์การ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chesebro, J. W. (1976). Political communication. Quarterly Journal of Speech, 62(3), 289-300.
Graves, L., & Konieczna, M. (2015). Qualitative political communication| sharing the news: Journalistic collaboration as field repair. International Journal of Communication, 9, 19.
Ruedin, D. (2007). Testing Milbrath's 1965 Framework of Political Participation: Institutions and Social Capital. Contemporary Issues & Ideas in Social Sciences, 3(3), 1-46.
