การประเมินการพัฒนาศักยภาพกลุ่มอาชีพสตรีของ ศูนย์เรียนรู้การพัฒนาสตรีและครอบครัว

ผู้แต่ง

  • รองศาสตราจารย์ ดร.เพ็ญประภา ภัทรานุกรม คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กรุงเทพฯ ประเทศไทย
  • รองศาสตราจารย์ ดร.ภุชงค์ เสนานุช คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กรุงเทพฯ ประเทศไทย
  • รองศาสตราจารย์เล็ก สมบัติ นักวิจัยอิสระ

คำสำคัญ:

การประเมินการพัฒนาศักยภาพ, การฝึกอาชีพสตรีในชุมชน, การพัฒนาสตรีและครอบครัว

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและประเมินผลการพัฒนาศักยภาพรวมถึงการจัดแบ่งกลุ่มอาชีพสตรีตามระดับศักยภาพกลุ่มอาชีพสตรีของ
ศูนย์เรียนรู้การพัฒนาสตรีและครอบครัว เพื่อนำไปสู่การจัดทำข้อเสนอแนะเชิงนโยบายเพื่อยกระดับความสามารถกลุ่มอาชีพสตรี ใช้การวิจัยแบบผสานวิธีโดยการวิจัยเชิงปริมาณใช้การเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นกลุ่มอาชีพที่เข้าร่วมอบรมพัฒนาทักษะอาชีพกับศูนย์เรียนรู้การพัฒนาสตรีและครอบครัว ทั้ง 8 แห่ง รวมทั้งหมด 274 กลุ่ม ส่วนการศึกษาเชิงคุณภาพใช้การสนทนากลุ่ม และการสัมภาษณ์เชิงลึก โดยเก็บข้อมูลจากกลุ่มอาชีพที่เข้าร่วมอบรมพัฒนาทักษะอาชีพกับศูนย์เรียนรู้การพัฒนาสตรีและครอบครัวทั้ง 8 แห่ง จำนวน 32 กลุ่ม และผู้ให้ข้อมูลเห็นว่าการพัฒนาศักยภาพกลุ่มอาชีพสตรีในชุมชน ก่อให้เกิดประโยชน์แก่สตรีในการได้รับความรู้และทักษะด้านการอาชีพเพิ่มมากขึ้น นำไปสู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์สู่การรับรองมาตรฐานผลิตภัณฑ์ การอนุรักษ์ศิลปะภูมิปัญญาท้องถิ่น สามารถสร้างรายได้ให้แก่สตรีและครอบครัวส่งผลให้สตรีมีบทบาทและเห็นคุณค่าในตนเองมากขึ้น ครอบครัวมีความอบอุ่นและมีสัมพันธภาพที่ดีซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในการสร้างชุมชนเข้มแข็ง ผลการประเมินศักยภาพกลุ่มสตรีในชุมชน แบ่งเป็นกลุ่มสตรีที่มีศักยภาพในระดับมาก ปานกลางและน้อย โดยมีข้อเสนอแนะเพื่อยกระดับศักยภาพกลุ่มอาชีพสตรีในด้านการบริหารจัดการ การพัฒนาการผลิต การเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ การส่งเสริมการตลาดและการประชาสัมพันธ์ รวมถึงการจัดสรรผลประโยชน์และกำไรให้แก่สมาชิกอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม

เอกสารอ้างอิง

กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. (2560). ยุทธศาสตร์การพัฒนาสตรี พ.ศ.2560-2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2558). รายงานประจำปี พ.ศ.2557 กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กรรณิการ์ ทำมา. (2557). แนวทางการพัฒนากลุ่มอาชีพ : กรณีศึกษากลุ่ม

แปรรูปผลิตภัณฑ์จักสานจากต้นกกบ้านหว้า ตำบลบ้านหว้า อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. การศึกษาอิสระปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น, วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ระบบสถิติทางการทะเบียน. (2565). สถิติประชากรแยกรายอายุ. สืบค้นเมื่อวันที่ 27 มีนาคม 2565, https://stat.bora.dopa.go.th/stat/ statnew/statMenu/newStat/home.php.

นภาพรรณ พัฒนฉัตรชัย. (2555). ศักยภาพทางธุรกิจและการสร้างเครือข่ายทางธุรกิจของกลุ่มธุรกิจชุมชน. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. สนับสนุนโดยสำนักบริหารโครงการวิจัยในอุดมศึกษาและพัฒนามหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติ สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.

ปิยะ เพชรสงค์. (2553). รูปแบบการบริหารจัดการกลุ่มอาชีพเกษตรกรที่ได้รับการส่งเสริมและสนับสนุนจากองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนครศรีธรรมราช. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.

พิชิต วงศ์คำ. (2551). แนวทางบริหารจัดการที่ส่งผลต่อความเข้มแข็งของกลุ่ม กรณีศึกษากลุ่มสตรีทอผ้าไหม บ้านหนองตาไก้ ตำบลหนองกง อำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์.

สำนักสร้างความเข้มแข็งชุมชน, กรมพัฒนาชุมชน. (2560). แนวทางการจัดตั้งและพัฒนากลุ่มอาชีพ. สืบค้นเมื่อวันที่ 8 มกราคม 2565. http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER23/DRAWER021/GENERAL/DATA0000/00000016.PDF

Oliva, P. E. (1992). Developing the curriculum. (3th ed.). Boston: Allyn and Bacon.

Ornstein, A., & Hunkins, F. (2013). Curriculum: Foundations, Principles, and Issues. (6th ed.). Boston, MA: Pearson.

Patphol, M. (2015). Curriculum evaluation for learning and development. (3rd ed.). Bangkok: Charansanitwong Printing Co., Ltd.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

28-12-2023

รูปแบบการอ้างอิง

ภัทรานุกรม เ., เสนานุช ภ., & สมบัติ เ. (2023). การประเมินการพัฒนาศักยภาพกลุ่มอาชีพสตรีของ ศูนย์เรียนรู้การพัฒนาสตรีและครอบครัว. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์และการบริหารสังคม, 31(2), 122–149. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/swjournal/article/view/265166

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย