Guidelines for Upgrading and Developing Product Marketing Channels for Agricultural Products that are Out-of-Grade and left behind in a Case Study: Chom Pratat Community, Ratchaburi Province
Keywords:
Enhancement of agricultural waste products, Developing marketing channels, Community products, Banana peelsAbstract
The objectives of this research are to 1) develop products from agricultural leftovers in a community. 2) Develop marketing strategies for leftover subgrade agricultural products in Chom Pratat Subdistrict, Wat Phleng District, Ratchaburi Province. This research was conducted according to the steps of the social learning process (SLP) theory, consisting of 6 steps, namely, increase awareness of the problem, find options to solve problems, decide on a choice, learn and do, evaluate the activities, and improve the protocol. As a matter of fact, the agricultural waste was created by people in the community reflecting the problem of large amounts of leftover banana trees wanting to add value. Therefore, the research question arises: How can banana peels be used and add value? The researcher then conducted public relations to find interested groups who are aware of the waste problem from agricultural waste materials. In the area of Chom Pratat Subdistrict and nearby subdistricts, there are 20 cases, consisting of members of housewives, farmers, community leaders, elderly people, and retired government teachers were Join the project.
The results found that: 1) Training on processing waste agricultural products is critical, as evidenced by the transformation of Namwa banana trees into banana sheath paper, which can then be processed into sandalwood flowers, wreaths, and bags. This will help increase income for these people. 2) Creating marketing channels to increase income for the group can be divided into 2 channels: selling online through the members' Facebook pages and selling through the storefront of the group. Housewives' club can be a potential distributor. This involvement in reducing community waste not only strengthens cooperation within the community and reduces stress for the elderly, but also creates jobs and increases income for communities in a sustainable manner.
References
กิติศักดิ์ ทองมีทิพย์. (2564). พัฒนาการเกษตรกรรมของประเทศไทย: ในมิติด้านการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต. วารสารพัฒนศาสตร์, 4(1), 132-162.
กศิพัฎญ์ ทองแกม และ โฆษิต แพงสร้อย. (2562). ปัญหาและแนวทางส่งเสริมการขายสินค้าโอทอปบนตลาดออนไลน์เชิงพุทธในจังหวัดอุดรธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(9), 4627-4644.
เขมิกา ธนธำรงกุล, ปรีดา ศรีนฤวรรณ, ภูษณิศา เตชเถกิง และ ภัทริภา มณีพันธ์. (2563). โมเดลธุรกิจเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันของธุรกิจจำหน่ายเครื่องจักรการเกษตร ในจังหวัดเชียงใหม่, วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฎศรีสะเกษ, 14(2), 51-62.
จริยาภรณ์ อุ่นวงษ์. (2556). การสร้างมูลค่าเพิ่มวัสดุเหลือใช้จากผลิตภัณฑ์ชุมชนหมู่บ้านเรียงแถวใต้ ตำบลนิคมลำโดมน้อย อำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี, วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 5(3), 5-20.
จิตพนธ์ ชุมเกตุ. (2560). การพัฒนาผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางการจัดการชุมชนอย่างยั่งยืนของชุมชนไทยมุสลิม อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จิติมา วรรณศรี, วิทยา จันทร์ศิลา และ สถิรพร เชาวน์ชัย. (2565). รูปแบบการวิจัยเชิงปฏิบัติการเพื่อส่งเสริมทักษะการพัฒนานวัตกรรมของครู. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(7), 219-232.
ฉัตรชัย อินทสังข์. (2554). ตลาดเฉพาะกลุ่ม หนทางสู่ความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 2(2), 42-49.
ณฐพงศ์ ใจซื่อตรง. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่การแข่งขันทางการตลาด บ้านสมใจ ตำบลใจดี อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 22(2), 121-130.
ธีระวุฒิ ปัญญา. (2556). อาหารคือยาที่ดีสุดของมนุษยชาติ. กรุงเทพฯ: กู๊ดไลฟ์.
นิยม กริ่มใจ. (2565). ธุรกิจเปลี่ยนผ่านสู่วิถีปกติใหม่ ด้วยโมเดลธุรกิจ CANVAS. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 8(1), 66-78.
พิชญ์สิณี รัตนานุพงศ์, ปรีชา พันธุ์แน่น, ดวงทิพย์ จันทร์อ่วม, มุทิตา อารยะเศรษฐากร และ ชเนตตี พิพัฒนางกูร. (2564). การพัฒนาศักยภาพกลุ่มแม่บ้านผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ชุมชน โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนร่วมพัฒนา เขตหลักสี่ กรุงเทพมหานคร. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 39(1), 61-84.
พัสรินณ์ พันธุ์แน่น, เพ็ญประภา ภัทรานุกรม, ดาวพระศุกร์ ทองกลิ่น และดวงทิพย์ จันทร์อ่วม. (2566). งานวิจัยเพื่อท้องถิ่น: การลดความเหลื่อมล้ำเชิงเศรษฐกิจและเชิงพื้นที่ในชุมชนคนจนเมือง. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 41(3), 169-189.
สามารถ ใจเตี้ย. (2564). การใช้ประโยชน์วัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรของเกษตรกรในเทศบาลตำบลขี้เหล็ก อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและส่งเสริมมวิชาการเกษตร, 38(2), 79-88.
หทัยชนก สุคันธศรี. (2562). การศึกษาเส้นทางผู้บริโภคในช่องทางออนไลน์ กรณีศึกษาอุตสาหกรรมเครื่องสำอาง. วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อติญาณ์ ศรเกษตริน, อัจฉราวดี ศรียะศักดิ์, สถาพร แถวจันทึก, วารุณี เกตุอินทร์ และ วิไลวรรณ คมขำ. (2564). การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ตำบลธงชัย จังหวัดเพชรบุรี. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 8(1), 85-99.
อภิญญ์พัทร์ กุสิยารังสิทธ์. (2566). กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์สินค้าโอทอปกรุงเทพมหานคร. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 27(2). 65-80.
Osterwalder, A., & Pigneur, Y. (2010). Business Model Generation: A Handbook for Visionaries, Game Changers, and Challengers. New Jersey: Wiley.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Social Work and Social Administration
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The manuscripts published in the Social Work Journal is the copyright of the Social Work Journal, Thammasat University
Any article or opinion appeared in the Social Work Journal will solely be under the responsibility of the author The Faculty of Social Administration, Thammasat University and the editors do not need to reach in agreement or hold any responsibility.