A Study of the Effects of Self-Control Program on Substance Abuse Reduction Behaviors of Youth with in Juvenile Vocational Training Center: A Case Study of Ban Karuna Juvenile Vocational Training Center for Boys
Keywords:
Self-control, Substance abuse, Juvenile vocational training centerAbstract
This research aims to develop and study the results of a self-control programusing Rosembaum's self-control framework to reduce drug use behavior among youth within training and vocational centers. The case study focuses on Ban Karuna Juvenile Vocational Training Center for boys. It is a quasi-experimental research with two groups, measuring results before and after the experiment. The control group received the usual program available at the juvenile vocational training center, while the experimental group received both the usual program available at the juvenile vocational training center and the self-control program on substance abuse reduction behaviors developed by the researcher. The sample youths were selected as male youths aged 18-24 years who had used drugs before committing crimes and who, during training, exhibited behavior that violated the center’s rules and regulations of the training and training center regarding the use of drugs have been on duty for 3 consecutive months and have trained for at least 6 months. A purposive sample of 20 youths was selected using the lottery method and divided into experimental groups and control groups, with 10 people per group. The results of the study found that the youths in the experimental group, who received an additional self-control program in addition to using the usual program available at the juvenile vocational training center were able to promote the youth to have self-control skills different from those before participating in the program statistically significant (Z = 2.085 and symp. Sig. (2-tailed) = 0.005). Including self-control programs helps youth reduce or stop using drugs more and can be used in conjunction with the regular treatment program available at the juvenile vocational training center to increase self-control skills for the youth within the training and training center higher level of self-control
Important suggestions include: Activity details should be adjusted to provide more variety. Emphasis is placed on practice or role-play situations rather than writing. And there should be a policy to implement the self-control program to be used as a special treatment program. For youths who have already received the normal treatment program available at the juvenile vocational training center, but still have many times committed substance abuse behaviors. To help change the behavior of youth for the better.
References
กชพร เผือกผ่อง. (2560). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจต่อการควบคุมตนเองของผู้เสพติดแอมเฟตามีน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะพยาบาลศาสตร์.
กระทรวงยุติธรรม, กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน, ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศ. (2567). รายงานสถิติคดี ประจำปี 2560-2566, สืบค้นจาก https://www.djop.go.th/navigations/รายงานสถิติคดีประจำปี
กัลยา ตาสา. (2561). ผลของโปรแกรมการบำบัดความคิดและพฤติกรรมต่อพฤติกรรมก้าวร้าวของวัยรุ่นที่กระทำความผิดในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะพยาบาลศาสตร์.
จิตภัณฑ์ กมลรัตน์. (2558). ผลของโปรแกรมการควบคุมตนเองร่วมกับการมีส่วนร่วมของครอบครัวต่อพฤติกรรมการดื่มสุราในผู้ติดสุรา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะพยาบาลศาสตร์.
ณัฏฐวีร์ นงนุช. (2552). ผลของกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาการรู้จักและเข้าใจตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, คณะศึกษาศาสตร์, สาขาวิชาการศึกษา
ณัฐชยา กำแพงแก้ว. (2554). ประสิทธิผลของการทำกลุ่มครอบครัวบำบัดผู้บกพร่องทางสติปัญญาตามแนวคิด Satir. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์.
ดิษยา มีเพียร. (2551). ผลของการฝึกการควบคุมตนเองต่อการลดพฤติกรรมก้าวร้าวของเยาวชนกระทำผิดหญิงในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนหญิงบ้านปรานี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิพาวดี เอมะวรรธนะ. (2548). จิตวิทยาการปรึกษาสำหรับผู้ปฏิบัติงานยาเสพติด. นนทบุรี: สหมิตรการพิมพ์.
ทิศนา แขมมณี. (2546). 14 วิธีสอนสำหรับครูมืออาชีพ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์ ทีเดีย.
บุญโรม สุวรรณพาหุ. (2557). ผลของกลุ่มการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวความหมายในชีวิตต่อการเปลี่ยนแปลงของ สุขภาวะในเยาวชนผู้กระทำผิดที่ใช้
สารเสพติดที่มีระดับการควบคุมตนเองแตกต่างกัน. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประณต เค้าฉิม. (2549). เอกสารคำสอนวิชา จต 221 จิตวิทยาพัฒนาการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, คณะมนุษศาสตร์, ภาควิชาจิตวิทยา.
ปราโมทย์ เชาวศิลป์ และ รณชัย คงสกนธ์. (2542). กลุ่มจิตบำบัดสำหรับคนไข้ใน. กรุงเทพฯ: สมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย.
ปริญญา เหลืองอุทัย. (2544). ปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทของเด็กและเยาวชน กระทำผิดในการปฏิบัติตามระเบียบวินัย ของสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน: ศึกษากรณีสถานฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนชาย (บ้านกรุณา). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะสังคมวิทยา.
พรภัทร สินดี. (2557). ผลการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการเชิงวิธีการที่เน้นกระบวนการกลุ่มที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ความสามารถในการสื่อสารทางคณิตศาสตร์และพฤติกรรมการทำงานกลุ่ม เรื่องลำดับและอนุกรม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, คณะศึกษาศาสตร์, สาขาวิชาการศึกษา.
พระราชบัญญัติให้ใช้ประมวลกฎหมายยาเสพติด พ.ศ. 2564, (8 พฤศจิกายน 2564). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 138 ตอนที่ 73 ก, หน้า 1-80.
วราภรณ์ กุประดิษฐ์. (2551). การพัฒนาการรับรู้ความสามารถของตนเองและการควบคุมตนเองเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้สารเสพติดของเยาวชน.
ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น, คณะศึกษาศาสตร์.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2549). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย เล่ม 2: วัยรุ่น-วัยสูงอายุ (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
สดใส คุ้มทรัพย์อนันต์. (2561). กลุ่มครอบครัวบำบัดแนวแซทเทียร์ (Family Group Therapy). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุชา จันทน์เอม. (2542). จิตวิทยาพัฒนาการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
สุวัจฉรา เปี่ยมญาติ. (2557). พลวัตกลุ่มกับการให้การปรึกษากลุ่มเพื่อพัฒนาการเด็กและเยาวชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด กระทรวงสาธารณสุข. (2567). ระบบข้อมูลการบำบัดรักษาและฟื้นฟู
ผู้ติดยาเสพติดของประเทศ. สืบค้นจาก https://antidrugnew.moph.go.th
หทัยชนก พันพงค์. (2555). การพัฒนาแบบวัดการควบคุมตนเองสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, คณะศึกษาศาสตร์.
อาชัญญา รัตนอุบล. (2541). การศึกษานอกระบบโรงเรียนกับเด็กด้อยโอกาส. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะครุศาสตร์.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2546). หลักการสอน (ฉบับปรับปรุง) (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
อิสริยา สันติธรรม และ อารณีย์ วิวัฒนาภรณ์. (2564). แนวทางการควบคุมตนเองของเด็กและเยาวชนที่ไม่กลับไปกระทำผิดซ้ำในคดีเกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษ กรณีศึกษา ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนพระนครศรีอยุธยา. วารสารกระบวนการยุติธรรม. 14(3), 79-101.
อโนชา ถิรธำรง. (2550). การใช้รูปแบบกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์เพื่อการเรียนรู้ต่อการพัฒนาทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัย. ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, คณะศึกษาศาสตร์.
Denis, R. & Manuel, E. (2006). The ‘Drug-Crime Link’ from a Self-Control Perspective: An Empirical Test in a Swiss Youth Sample. European Journal of Criminology, 3(1), 33-67. Retrieved from https://doi.org/10.1177/1477370806059080
Jessor, R., Donovan, J. E., & Costa, F. M. (1994). Beyond adolescence: Problem behaviour and young adult development. New York: Cambridge University Press.
Rosenbaum, M. (1980). A Schedule for Assessing Self-Control Behavior: Preliminary Findings. Behavior Therapy, 11(1), 109-121. Retrieved from https://doi.org/10.1016/S0005-7894(80)80040-2
Rosenbaum, M. (Ed.). (1990). Learned resourcefulness: On coping skills, self-control, and adaptive behavior. New York: Springer Publishing Company.
United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC). (2023). World Drug Report 2023. Retrieved Feb 11, 2024. Website: Retrieved from https://www.unodc.org/res/WDR-2023/ WDR23_Exsum_fin_DP.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Social Work and Social Administration
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The manuscripts published in the Social Work Journal is the copyright of the Social Work Journal, Thammasat University
Any article or opinion appeared in the Social Work Journal will solely be under the responsibility of the author The Faculty of Social Administration, Thammasat University and the editors do not need to reach in agreement or hold any responsibility.