ความสัมพันธ์ระหว่างตัวขับเคลื่อนความผูกพันและความผูกพันของพนักงานโรงแรมอิสระใน จังหวัดภูเก็ต

Abstract

วัตถุประสงค์ในการวิจัยครั้งนี้ คือ (1) ประเมินตัวขับเคลื่อนความผูกพัน และ (2) วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวขับเคลื่อนความผูกพันและระดับความผูกพันของพนักงานโรงแรมอิสระในจังหวัดภูเก็ต ประชากรในการศึกษาครั้งนี้ คือ พนักงานโรงแรมอิสระในจังหวัดภูเก็ต ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวกผลการศึกษาพบว่า จากตัวขับเคลื่อนจำนวน 8 ตัว มีตัวขับเคลื่อนความผูกพันที่พนักงานประเมินสูงสุด 3อันดับแรก คือ ผู้บังคับบัญชา การฝึกอบรมและพัฒนา และความพึงพอใจต่องาน ในขณะที่ตัวขับเคลื่อนความผูกพันที่พนักงานกลุ่มนี้ประเมินต่ำสุด คือ ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ เมื่อทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างตัวขับเคลื่อนทั้ง 8 ตัวที่มีต่อความผูกพันธ์ของพนักงาน พบว่า มีเพียง 6 ตัวที่มีความสัมพันธ์โดยตรงต่อระดับความผูกพันของพนักงาน โดยเรียงลำดับอิทธิพลของตัวขับเคลื่อนที่มีต่อระดับความผูกพันของพนักงานจากมากไปหาน้อย ดังนี้ (1)ความพึงพอใจต่องาน (2)ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ (3)ผู้บังคับบัญชาขั้นต้น (4)ความเป็นมิตรกับครอบครัว (5)การสื่อสาร และตัวขับเคลื่อนที่มีความสัมพันธ์เชิงผกผันต่อระดับความผูกพันของพนักงาน คือ การทำงานและการประเมิน