แนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนด้วยการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา: ชุมชนบ้านหมื่นไวย ตำบลหมื่นไวย อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยเรื่อง แนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชน ด้วยการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา: ชุมชนบ้านหมื่นไวย ตำบลหมื่นไวย อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา มีวัตถุประสงค์ คือ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐานชุมชนบ้านหมื่นไวย ตำบลหมื่นไวย 2) ศึกษาแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชน ด้วยการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยมีประชากรและกลุ่มตัวอย่าง 3 กลุ่ม คือ 1) กลุ่มผู้รู้และผู้นำชุมชนที่อาศัยอยู่ในเขตชุมชนพื้นที่การศึกษาวิจัย 2) กลุ่มหน่วยงานราชการท้องถิ่นที่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวชุมชนพื้นที่การศึกษาวิจัย และ 3) กลุ่มหน่วยงานราชการส่วนกลางที่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวชุมชนพื้นที่การศึกษาวิจัย โดยเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ การสัมภาษณ์เชิงลึกในกลุ่มประชากรตัวอย่างกลุ่มหน่วยงานราชการท้องถิ่น และกลุ่มหน่วยงานราชการส่วนกลางที่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวชุมชนพื้นที่
การศึกษาวิจัย และการสัมภาษณ์แบบมีส่วนร่วม และการสังเกต ในกลุ่มประชากรตัวอย่าง ผู้รู้และผู้นำชุมชนที่อาศัยอยู่ในเขตชุมชนพื้นที่การศึกษาวิจัย
ผลการศึกษาวิจัยพบว่า ลักษณะชุมชนบ้านหมื่นไวย เป็นชุมชนเก่าแก่ที่มีประวัติความเป็นมาอย่างยาวนาน ความสัมพันธ์ของประชาชนเป็นไปแบบระบบเครือญาติ มีวัดเป็นเสมือนจุดศูนย์รวมของผู้คนและกิจกรรมต่างๆ ของชุมชน ประชาชนในชุมชนและผู้นำชุมชนต่างเห็นถึงความสำคัญของอุโบสถเก่า 300 ปี ทรัพยากรการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในชุมชน ที่เป็นเครื่องแสดงออกถึงความหลัง ศิลปะสถาปัตยกรรมการก่อสร้างที่ทรงคุณค่าเป็นสิ่งที่ช่วยบอกเล่าความเป็นมาของชุมชน และแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชน ด้วยการจัดการการท่องเที่ยววัฒนธรรมชุมชนบ้านหมื่นไวย ตำบลหมื่นไวย อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา คือ 1) โครงการสร้างศูนย์ข้อมูลข่าวสารการเรียนรู้ และประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว อุโบสถ 300 ปี ภายในหมู่วัดหมื่นไวย 2) โครงการพัฒนาเชื่อมโยงเส้นทางจักยานเพื่อการท่องเที่ยวประวัติศาสตร์วัฒนธรรมชุมชนหมื่นไวย กับแหล่งท่องเทียวเชิงวัฒนธรรมอาหารขนมจีนบ้านประโดก ที่สอดคล้องกับพื้นฐานวัฒนธรรมชุมชนท้องถิ่น 3) โครงการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชุมชน ด้วยการเพิ่มช่องทางการจัดจำหน่าย และการส่งเสริมการขายด้วยการสร้าง Application ท่องเที่ยวชุมชนหมื่นไวย APP บนเครื่องมือสื่อสารแบบไร้สาย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Aree Naipinit & Thirachaya Maneenet. (2008). People Participation in Village-Based Tourism, Bu Sai Home Stay, Wang Nam Kiao District, Nakhon Ratchasima Province. Master’s Thesis, Faculty of Management Science, Khon Kaen University.
Boonlert Jittangwattana. (2005). Sustainable Tourism Development. Bangkok: Thammasat Book Center.
Cheewanun Wuttipun et al. (2006). Tourist Behavior. Retrieved March 6, 2017, from http://vdo.kku.ac.th/mediacenter/libs/html/1274/content.doc
Department of Public Works and Town & Country Planning. (2005). Project on Specific Area Planning of Padang Besar Border Community, Songkhla Province. Bangkok: Consultant of Technology Co., Ltd.
Krairuek Pinkaew. (2013). Cultural Tourism. Retrieved March 6, 2017, from http://www.tourism-dan1.blogsport.com
Nipaporn Nooaksorn. (2005). Opinions of Thai Tourists for Visiting Phuket Province. Master’s Thesis, Department of Recreation Management, Faculty of Science, Srinakharinwirot University.
Office of Tourism Develepment. (2007). Policies of Ministry of Tourism & Sports 2007 – 2011. Bangkok: Ministry of Tourism & Sports.
Pimrawee Rocharungsat. (2010). Community Tourism. Bangkok: O.S. Printing House.
Sin Sarobol, Udorn Wongtubtim, Supawinee Thongponwanit, Benchawan Wongkum & Anongnart Natpunyoyai. (2003). Community-Based Tourism Guidelines and Experiences in Northern Regional Area. Project on Research Coordinate and Development of Tourism-Community Network. Chiang Mai: Wanida Press.
