กิจกรรมท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์: ช่องทางการสร้างรายได้ผ่านกระบวนการมัคคุเทศก์ชุมชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบกิจกรรมท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์ที่ก่อให้เกิดการจ่ายเงินของนักท่องเที่ยว และเพื่อพัฒนามัคคุเทศก์ชุมชนที่สอดคล้องกับกิจกรรมท่องเที่ยวดังกล่าวการได้มาซึ่งข้อมูลของงานวิจัยนี้ใช้การเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพโดยกระบวนการวิจัยแบบมีส่วนร่วมเป็นการศึกษาด้วยวิธีวิจัยแบบภาคสนามโดยการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับการท่องเที่ยวในชุมชน รวมทั้งการประชุมกลุ่มย่อยระดมความคิดกับชาวบ้านในชุมชน หน่วยงานภาครัฐ และภาคเอกชนที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวในพื้นที่
ผลการวิจัยพบว่า ทรัพยากรการท่องเที่ยวในชุมชนสามารถออกแบบกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ที่ก่อให้เกิดการจ่ายเงินของนักท่องเที่ยวได้ 7 กิจกรรม ได้แก่ การทำมาลัยไม้ไผ่ การทำเฟอร์นิเจอร์ไม้ การปักผ้าทอมือ การเรียนทำอาหารผู้ไท การทำสบู่รังไหม การทำภาชนะจักสาน และการทำของชำร่วย ซึ่งกิจกรรมเหล่านี้เชื่อมโยงกับวิถีชีวิต ศิลปะ วัฒนธรรม และภูมิปัญญาของคนในชุมชน และมีการพัฒนามัคคุเทศก์ในชุมชนให้เป็น “มัคคุเทศก์ชุมชนต้นแบบ” จำนวน 17 คน และ “อาสาสมัครยุวมัคคุเทศก์ชุมชน” จำนวน 52 คน รวมทั้งสิ้น 69 คน ซึ่งถือเป็นกลไกสำคัญของการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนให้สมบูรณ์มากขึ้น เพราะมัคคุเทศก์จะเป็นสื่อกลางระหว่างนักท่องเที่ยวกับสินค้าและบริการทาง การท่องเที่ยว เป็นผู้จูงใจและกระตุ้นการใช้จ่ายเงินของนักท่องเที่ยวและเพิ่มโอกาสการกระจายรายได้ในชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Cros, H. D. & McKercher, B. (2015). Cultural Tourism. Routledge.
Cros, H. D. & McKercher, B. (2020). Cultural Tourism. Routledge.
Design for Creative Economy (DCE). (2020). Creative Tourism Concepts. http://www.dce.arch.chula.ac.th/index.php/2021/02/28/creative-tourist/
Mahiphan, F. (2023). Principles of Tourist Guide. Chulalongkorn University Press
Ministry of Tourism and Sports (MOTS). (2023). Tourism Economic Review. https://www.mots.go.th/download/TourismEconomicReport/4-1TourismEconomicVol4.pdf
National Economic and Social Development Council (NESDC). (2017). Social and Quality of Life Database System. https://social.nesdc.go.th/social/
Partale, K. (2020). The Tourism Value Chain, Analysis and Practical Approaches for Develop Cooperation Projects. https://www.switch-asia.eu/site/assets/files/2460/giz_tourism_value_chains_en.pdf
Porter, M. E. (1985). Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance. Free Press.
Richards, G. (2010). Creative Tourism and Local Development. In Wurzburger, R. et al. (eds.), Creative Tourism: A Global Conservation – How to Provide Unique Creative Experiences for Travelers Worldwide. Sunstone Press.
Thongsamak, J., Jitpakdee, R. & Aujirapongpan, S. (2013). Creative Tourism: Direction of Sustainable Tourism Development. Journal of Thai Hospitality and Tourism, 8(2), 91–104.
Tourism Authority of Thailand (TAT). (2022). Domestic Market Tourism Situation 2022. https://tatreviewmagazine.com/article/situation2022-domestic/
Weng, L., Ling, Z. & Bao, J. (2020). The Effect of Tour Interpretation on Perceived Heritage Values: A Comparison of Tourists with and Without Tour Guiding Interpretation at a Heritage Destination. Journal of Destination Marketing & Management, 16, 100431.
Wisudthiluck, S., Saiphan, P. & Sindecharuk, T. (2013). Creative Tourism. Special Area Development Organization for Sustainable Tourism (Public Organization).
World Tourism Organizations (UNWTO). (2014). Tourism. http://www2.unwto.org/en/search/node/tourism
World Tourism Organizations (UNWTO). (2020). Tourism in Pre-Pandemic Times. https://untourism.int/covid-19-and-tourism-2020
