วัตถุแห่งคดีละเมิดสิทธิมนุษยชนและการรับรองสิทธิขั้นพื้นฐาน

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

            บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาหลักการพื้นฐานเกี่ยวกับประเภทคดีละเมิดสิทธิมนุษยชนและการรับรองสิทธิขั้นพื้นฐานที่ได้รับการรับรองและคุ้มครองไว้ตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ความผิดตามธรรมนูญกรุงโรมว่าด้วย ศาลอาญาระหว่างประเทศ (Rome Statute of the International Criminal Court) การคุ้มครองสิทธิมนุษยชนแห่งสหภาพยุโรปตามอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐาน ค.ศ. 1950 (พ.ศ. 2493) และขอบเขตคดีละเมิดสิทธิมนุษยชนตามกฎหมาย ฉบับที่ 26 ว่าด้วย การจัดตั้งศาลสิทธิมนุษยชนของสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ค.ศ. 2000 (พ.ศ. 2543) ที่ได้กำหนดวัตถุแห่งข้อหาการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ควรจะนำไปพัฒนากฎหมายเพื่อการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนในการขยายความพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีพิจารณาของศาลรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2561 มาตรา 7(11) เพื่อเป็นกลไกล และหลักเกณฑ์ให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณารับคดีการละเมิดสิทธิมนุษยชนแทนที่จะใช้ดุลยพินิจรับคดี ซึ่งเมื่อพิจารณาการรับคดีของพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีพิจารณาของศาลรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2561 มาตรา 7(11) ดังนั้น ถ้าจะมีหลักเกณฑ์ในการสร้างกลไกลให้แก่ศาลรัฐธรรมนูญในการรับพิจารณาคดีละเมิดสิทธิมนุษยชนและสร้างดุลยพินิจเพิ่มเติมดังที่  มีอยู่แล้วก็จะทำให้การรับรองและคุ้มครองสิทธิมนุยชนมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น