WORK LIFE BALANCE INFLUENCING EMPLOYEE’S INTENTION TO STAY: A CASE STUDY OF A FIBER OPTIC MANUFACTURING COMPANY IN CHACHOENGSAO PROVINCE
Keywords:
Work life balance, intention to stay, satisfactionAbstract
The objectives of this research is to study the influence level of work-life balance affecting employee’s intention to stay of a fiber optic manufacturing company in Chachoengsao province. The sample consisted of 400 employee at a fiber optic manufacturing company in Chachoengsao province, selected using a convenient sampling method. The statistics used to analyze the data were descriptive statistics, and inferential statistics.
The results of the research revealed that:
1) The employees' intention to stay at optical fiber manufacturing companies in Chachoengsao Province varied based on gender, age, and work experience levels.
2) Work-life balance significantly employees’s intention to stay. These influences were ranked from most to least significant which were organizing social events, providing special remuneration, offering educational support, and implementing flexible working time, respectively.
References
ฐานิตตา สิงห์ลอ. (2563). ความสมดุลในชีวิตการทำงานของพนักงานการประปาส่วนภูมิภาคเขต 3. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ณัฐกานต์ พ่อค้า. (2560). ความพึงพอใจในคุณภาพชีวิตการทำงานที่มีความสัมพันธ์ต่อความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานของพนักงานธุรกิจอุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ : กรณีศึกษาบริษัท ทีพีไอ โพลีน จำกัด (มหาชน). การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต วิชาเอกการจัดการทั่วไป, คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
นรินทร์ทิพย์ ประศรีรเตสัง และดุษฎี อายุวัฒน์. (2562). ปัจจัยมีความสัมพันธ์ต่อสมดุลชีวิตกับงานของแรงงานในภาคอุตสาหกรรมและภาคการบริการ : กรณีงานและชีวิตส่วนตัวส่งเสริมซึ่งกันและกัน. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 36(2), หน้า 35-54.
นิศาชล โทแก้ว. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างความสมดุลในการทำงานกับผลการปฏิบัติงานของผู้จัดการแผนกต้อนรับส่วนหน้าธุรกิจโรงแรมในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาการจัดการทั่วไป, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
ปัทมาวรรณ จินดารักษ์ และสายสุนีย์ เกษม. (2562). สมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานกับความหลากหลายของกลุ่มวัย. วารสารนักบริหาร, 39(1), หน้า 3-11.
สมชัย ปราบรัตน์. (2561). ความสมดุลของชีวิตและทำงานของพนักงาน ในธุรกิจอุตสาหกรรมการผลิตประเภทอาหารแปรรูปบรรจุกระป๋อง: กรณีศึกษาเฉพาะ 3 บริษัทขนาดใหญ่ในจังหวัดสงขลา. ในการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 9 (หน้า 527-538). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
สุภา เข็มแข็งปรีชานนท์, ระวี สัจจโสภณ และศุภรักษ์ อธิคมสุวรรณ. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงานของบุคลากรสำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 11(1), หน้า 169-190.
Cabello, C. A. (2022). An evaluative study of business process outsources’ work-life balance policies and programs among customer service associates. International Journal of Health Sciences, 6, pp. 9431-9446.
Cochran, W.G. (1977). Sampling Techniques (3d ed). NY: John Wiley & Sons.
Sudibjo, N., & Suwarli, M. B. N. (2020). Job embeddedness and job satisfaction as a mediator between work-life balance and intention to stay. International Journal of Innovation, Creativity and Change, 11(8), pp. 311-331.
Mensah, A., & Adjei, N. K. (2020). Work-life balance and self-reported health among working adults in Europe: a gender and welfare state regime comparative analysis. BMC Public Health, 20(1), pp. 1-14.
Nunnally, J. C., & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric Theory. NY: McGraw-Hill.
