กลยุทธ์การจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ต้ง ในเมืองเฉิงหยาง เขตซานเจียง สาธารณรัฐประชาชนจีน

ผู้แต่ง

  • หนิง กุ้ยซิง มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • พิชัย สดภิบาล คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรมและเทคโนโลยี สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

คำสำคัญ:

ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, กลยุทธ์การจัดการ

บทคัดย่อ

องค์ประกอบและคุณสมบัติของโบราณวัตถุและความสามารถในการกำหนดแนวคิดที่เหมาะสม คือสิ่งที่เป็นตัวกำหนดความสำเร็จของการศึกษา ผ่านการผสมผสานองค์ประกอบต่าง ๆ ของโบราณวัตถุ เข้ากับการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม และดำเนินการศึกษาตามแนวคิด “ยิ่งคุ้มครองได้เร็ว ยิ่งฟื้นฟูได้เร็ว” บทความวิจัยนี้ศึกษาเกี่ยวกับกลยุทธ์การจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ต้ง ในเมืองเฉิงหยาง เขตซานเจียง สาธารณรัฐประชาชนจีน มีวัตถุประสงค์ของการวิจัย คือ เพื่อวิเคราะห์คุณค่าของภูมิทัศน์วัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์ต้ง ในเมืองเฉิงหยาง เขตซานเจียง สาธารณรัฐประชาชนจีน โดยทำการวิเคราะห์คุณค่าของภูมิทัศน์วัฒนธรรม สร้างแบบจำลองการจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรม หลักการจัดการ และตัวชี้วัดการจัดการ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมการวิจัยแบบสหวิทยาการ ด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้สืบทอดวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้และผู้บริหารที่เกี่ยวข้อง ทำการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องโดยการสำรวจในกลุ่มประชากรเป้าหมาย และจัดระเบียบข้อมูลให้อยู่ในรูปแผนภูมิ และใช้วิธีการดิจิทัลในการจัดการฐานข้อมูล ผลการวิจัยที่ได้แสดงให้เห็นว่าการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับกลยุทธ์การจัดการ ภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชาวตง ในเมืองเฉิงหยาง เขตซานเจียง มีความสำคัญทั้งในทางปฏิบัติและทางทฤษฎีบางประการ ทำให้สามารถสร้างฐานข้อมูลการจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรมโดยใช้หลักการควบคุมแบบผกผัน (Inversion of control) การใช้ระบบดิจิทัล ทำให้ได้แนวทางการบริหารจัดการแบบ “ไตรภาคี” ระหว่างรัฐบาล ชุมชน และบริษัท รวมถึงการสร้างระบบดัชนีชี้วัดกลยุทธ์การจัดการตามแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืน ความร่วมมือ เศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคม เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ต้ง ในเมืองเฉิงหยาง เขตซานเจียง และติดตามผลการจัดการวัฒนธรรมอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อเพิ่มมูลค่าและเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน

References

Jixiang, S. (2010). Theoretical Explorations Related to Cultural Landscape Heritage Conservation Cultural Relics in Southern China (Online). Available: https://www.doczj.com/doc/f415060338.html [2023, October 1].

Qiao, D., Ke, S. & Li, L. (2019). Policies Models and Experiences on Foreign Rural Landscape Management Forestry Economics (Online). Available: https://www.doc88.com/p-53873112213463.html [2023, October 1].

UNESCO World Heritage Convention. (1992-2024). Cultural Landscapes (Online). Available: https://whc.unesco.org/en/culturallandscape/ [2023, October 1].

UNESCO World Heritage Convention. (1992-2024). Periodic Reporting (Online). Available:

https://whc.unesco.org/en/faq/309) [2023, October 20].

Wang, J. & Xiaobin, X. (2022). The construction of ethnic minority folk cultural landscape and rural identity. Hainan: Hainan University.

Xiaolei, Q. (2015). How to correctly define sector management indicators. Journal Business Management (Online). Available: https://d.wanfangdata.com.cn/periodical/qygl201507037 [2023, October 20].

Xue, R. & Jingjuan, Y. (2022). A framework for incorporating landscape management into the human- environment relationship research of rural tourism progress in geography. Journal of Advances in Geographical Sciences (Online). Available:

https://www.progressingeography.com/CN/10.18306/dlkxjz.2022.03.013 [2023, October 1].

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-05-01