MANAGEMENT FACTORS AFFECTING OIL SPILL PREVENTION FROM OIL TANKERS IN THAILAND
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อการป้องกันการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมันและระดับการป้องกันการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมันในประเทศ กลุ่มตัวอย่างในการศึกษา เป็นพนักงานผู้เกี่ยวกับการปฏิบัติงานขนส่งน้ำมันของบริษัทเรือบรรทุกน้ำมันภายในประเทศจำนวน 118 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามที่กำหนดคำตอบไว้ให้ผู้ตอบเลือกตอบ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้การคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สันวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรต้นกับตัวแปรตาม และใช้วิธีการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน (Stepwise regression analysis) สร้างสมการพยากรณ์การป้องกันการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมันในประเทศไทยที่ดีผลการศึกษาพบว่าปัจจัยการบริหารหลักที่ส่งผลต่อการป้องกันการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมันในประเทศมี 3 ด้าน คือ ด้านการจัดการสิ่งแวดล้อม ด้านมาตรการในการวัดผล การวิเคราะห์และปรับปรุง และด้านการเตรียมการเพื่อผจญกับเหตุการณ์ฉุกเฉิน ตัวแปรทั้ง 3 ตัว สามารถพยากรณ์การป้องกันการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมัน ได้ร้อยละ 44.8 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 สำหรับระดับการป้องกันการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมันพบว่าอยู่ในระดับมาก ดังนั้นบริษัทเรือบรรทุกน้ำมันภายในประเทศ ควรมุ่งเน้นพัฒนาปัจจัยทั้ง 3 ด้าน เพื่อจะทำให้การป้องกันการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมันในประเทศเกิดประสิทธิภาพดียิ่งขึ้น
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ นายเรืออากาศ
ข้อความที่ปรากฎในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนนายเรืออากาศฯ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆในโรงเรียนนายเรืออากาศฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบขององค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่เพียงผู้เดียว
References
[2] บุษบา พัวพานิช. การประยุกต์ใช้การบริหารจัดการเรือบรรทุกน้ำมันและการประเมินตนเอง (TMSA) สำหรับกองเรือบรรทุกน้ำมันในประเทศไทย. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, การบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2553.
[3] พิสุทธิ์ เพียรมนกุล และ ณัฐวิญญ์ ชวเลิศพรศิยา. อีกครั้งกับ “น้ำมันรั่ว” : กรณีศึกษาคราบน้ำมันที่หัวหิน.[ออนไลน์]. 2015. แหล่งที่มา: https://www.eng.chula.ac.th/node/2492
[4] สุพัตรา ติวเฮือง. ปัจจัยการบริหารที่มีผลต่อการปฏิบัติงานตามมาตรฐานระบบการแพทย์ฉุกเฉิน ของผู้ปฏิบัติการฉุกเฉินเบื้องต้นในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น.
สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต, การบริหารสาธารณสุข, มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2557.
[5] สุวิมล ว่องวาณิช และ นงลักษณ์ วิรัชชัย. แนวทางการให้คำปรึกษาวิทยานิพนธ์ กรุงเทพมหานคร, ภาควิชาวิจัยการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546.
[6] อภิวัฒน์ นวลรัตนตระกูล. ความพร้อมขององค์กรที่เกี่ยวข้องในการขจัดคราบน้ำมันรั่วไหลในน่านน้ำไทย.วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต, สหสาขาวิชาการบริหารกิจการทางทะเล, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2555.
[7] เอกชัย ธีระวรรณ. ปัจจัยที่มีผลกระทบคนประจำเรือไทยเกี่ยวกับระบบมาตรฐานการจัดการควาปลอดภัยวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการการขนส่งและโลจิสติกส์, มหาวิทยาลัยบูรพา, 2548.
[11 มีนาคม 2559]
[8] International Tanker Owners Pollution Federation Limited. Oil Tanker Spill Statistics 2015.[online]. 2015. แหล่งที่มา: https://www.itopf.com/knowledge-resources/data-statistics/statistics/[11 March 2015]
[9] Oil Companies International Marine Forum. Tanker Management and Self Assessment Glasgow, Bell&Bain Ltd, 2008