ความฉลาดทางอารมณ์ การจัดการความเครียด และพฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียน ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยเทคโนโลยีโพนพิสัย อำเภอโพนพิสัย จังหวัดหนองคาย

Main Article Content

กาญจนาวดี บูชากุล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความฉลาดทางอารมณ์ ระดับการจัดการความเครียด และระดับพฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยเทคโนโลยีโพนพิสัย อำเภอ โพนพิสัย จังหวัดหนองคาย 2) เปรียบเทียบพฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ที่มีปัจจัยส่วนบุคคลแตกต่างกัน 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์กับพฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ และ 4) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการความเครียดกับพฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ จำนวน 300 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test F-test และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน โดยกำหนดค่านัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .05 และ .01 ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพส่วนใหญ่มีความฉลาดทางอารมณ์ การจัดการ ความเครียดอยู่ในระดับปานกลาง และพฤติกรรมความรุนแรงอยู่ในระดับต่ำ 2) นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพที่มีเพศแตกต่างกัน มีพฤติกรรมความรุนแรงแตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 3) ความฉลาดทางอารมณ์ มีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมความรุนแรง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .01 และ 4) การจัดการความเครียดโดยมุ่งเน้นการแก้ปัญหามีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมความรุนแรงที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 และ การจัดการความเครียดโดยมุ่งเน้นอารมณ์มีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมความรุนแรง ที่ระดับนัยสำคัญ ทางสถิติ .01

Article Details

How to Cite
บูชากุล ก. (2019). ความฉลาดทางอารมณ์ การจัดการความเครียด และพฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียน ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยเทคโนโลยีโพนพิสัย อำเภอโพนพิสัย จังหวัดหนองคาย. มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ นายเรืออากาศ, 7, 112–126. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/KANNICHA/article/view/211601
บท
บทความวิจัย

References

เทวินทร์ ขอเหนี่ยวกลาง, “นักเรียนชายฝักใฝ่ความรุนแรง”, [Online],Available:http//www.ipoll.th.org/article/boy/boy/htm, [Accessed: 8 กรกฎาคม 2561].

สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์, แนวทางการดูแลช่วยเหลือวัยรุ่นที่มีพฤติกรรมความรุนแรงสำหรับบุคลากรสาธารณสุข. กรุงเทพฯ: บริษัทดีน่าดู มีเดีย พลัส จำกัด, 2556.

ศศิกานต์ ศิริมา, “ปัญหาการทะเลาะวิวาทของกลุ่มวัยรุ่น”, [Online], Available: https://gotoknow.org/posts/564305, [Accessed: 8 กรกฎาคม 2561].

สุเอก ฉินธนทรัพย์, “ปัจจัยที่ส่งผลต่อความรุนแรงในการกระทำผิดกฎหมาย”. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ, 2547.

Goleman, D., Working with emotional intelligence, New York: Bantam Books, 1998.

Yamane, T., Statistic: An introductory analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row Publications, 1973.

ลลิดา วิรทัศนุสรณ์, “ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์กับสุขภาพจิตของนักเรียน ช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนศรีบุณยานนท์ จังหวัดนนทบุรี”, การศึกษาค้นคว้าอิสระ วิทยานิพนธ์ วท.ม.มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ, 2552.

Lazarus, R.S. and S. Folkman., Stress, Appraisal, and Coping. New York: Springer, 1984.

คณะกรรมาธิการกิจการสตรี เยาวชน และผู้สูงอายุ วุฒิสภา, ความรุนแรงเด็ก สตรี และผู้สูงอายุในครอบครัว. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา, 2542.

วีระวัฒน์ ปันนิตามัย, เชาวน์ อารมณ์ (EQ): ดัชนีวัดความสุขและความสำเร็จของชีวิต. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท, 2545.

สุชา จันทน์เอม, จิตวิทยาเด็กเกเร. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช จำกัด, 2527.

Gary F. Kelly., Sexuality today: the human perspective. Guilford: Dushkin, 1988.

ประณต เค้าฉิม, จิตวิทยาวัยรุ่น. กรุงเทพฯ: ภาควิชาจิตวิทยา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2549.