กระบวนการพัฒนากิจการโทรทัศน์ดิจิทัลในช่วงเวลาการเปลี่ยนผ่าน
คำสำคัญ:
กระบวนการพัฒนา, การเปลี่ยนผ่าน, โทรทัศน์ดิจิทัลบทคัดย่อ
ปัจจุบันการเปลี่ยนผ่านระบบการแพร่สัญญาณโทรทัศน์จากระบบแอนะล็อกไปเป็นระบบดิจิทัล กำลังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง รวมไปถึงการขยายอาณาเขตการเข้าถึงของประชาชนให้ครอบคลุมทั่วภูมิภาค โดยหลังจากนี้จะมีการยุติการรับส่งสัญญาณวิทยุโทรทัศน์ในระบบแอนะล็อกอย่างสมบูรณ์ (Analog Switch-Off : ASO) จะเห็นได้ว่ากระบวนการเปลี่ยนผ่านได้พัฒนาไปจนใกล้ถึงจุดสิ้นสุดกรอบการดำเนินงานการเปลี่ยนผ่านเข้าไปทุกขณะ ซึ่งในแนวทางการพัฒนาวิชาชีพนิเทศศาสตร์ถือว่าสื่อโทรทัศน์เป็นสื่อมวลชนแขนงหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อผู้รับสารในด้านความคิด ความเชื่อ พฤติกรรม และการใช้ชีวิต โดยสามารถเข้าถึงกลุ่มผู้รับสารได้จำนวนมากในคราวเดียว ดังนั้นในมุมมองด้านนิเทศศาสตร์นั้นการเปลี่ยนผ่านระบบการรับส่งสัญญาณวิทยุโทรทัศน์ไปสู่ระบบดิจิทัลถือว่าเป็นความท้าทาย หากมองในประเด็นของแนวคิดเทคโนโลยีการจัดการการสื่อสารให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดในการนำเสนอข้อมูลข่าวสารในรูปแบบต่างๆ ให้มีคุณภาพทั้งด้านเนื้อหา ความหลากหลายในการนำเสนอ รวมไปถึงความคมชัดของการแพร่ภาพในระดับสูง จึงก่อให้เกิดการแข่งขันเพื่อสร้างสรรค์รูปแบบรายการและเนื้อหารายการที่น่าสนใจ ให้เป็นรายการที่มีคุณภาพ เป็นประโยชน์ต่อผู้รับสาร นำมาซึ่งการพัฒนาคุณภาพชีวิต และสังคมโดยรวมอีกด้วย
เอกสารอ้างอิง
กิ่งพร ทองใบ. (2549). กลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
คณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.). (2559, มิถุนายน วันที่ 12).
การเปลี่ยนผ่านสู่โทรทัศน์ระบบดิจิตอล. สืบค้นจาก https://digital.nbtc.go.th/article_detail.php?article=135
คณะกรรมการความร่วมมือทางวิชาการและวิชาชีพสื่อมวลชน. (2545). เอกสารประกอบการประชุมวิชาการประจำปี 2545 :
สื่อมวลชนไทยภายใต้กระแสการปฏิรูป. กรุงเทพมหานคร: [ม.ป.ป.]
โครงการติดตามนโยบายสื่อและโทรคมนาคม (NBTC Policy Watch). (2559, มิถุนายน วันที่ 10). “เศรษฐกิจดิจิทัล” เอื้อกลุ่มทุน
และรัฐ ประชาชนแทบไม่ได้อะไร. สืบค้นจาก https://tdri.or.th/tdri-insight/20150211/
จันทนา ทองประยูร. (2549). กิจการการสื่อสารภาคเอกชน ในประมวลสาระชุดวิชาเทคโนโลยีการจัดการการสื่อสาร หน่วยที่ 6
(พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เจือจันทร์ จงสถิตอยู่, และอรุณศรี จิตต์แจ้ง. (2556). พลังเครือข่ายในพื้นที่. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน กองทุนสนับสนุน
การวิจัย.
ดรุณี หิรัญรักษ์ และคณะ. (2555). การกำกับดูแลเนื้อหากิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ : ประสบการณ์จากต่างประเทศสู่
ประเทศไทย.กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.
ทีมข่าวไทยรัฐออนไลน์. (2559, มิถุนายน วันที่ 11). สู่ยุคทีวีดิจิตอล จุดเปลี่ยนวงการโทรทัศน์ไทย. สืบค้น จาก
https://www.thairath.co.th/content/332949
เทพศักดิ์ บุญยรัตพันธ์. (2548). นโยบายสาธารณะกับการวางแผนกลยุทธ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3).นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย
สุโขทัยธรรมาธิราช.
ธนชัย ยมจินดา. (2557). การจัดการการตลาดและการจัดการเชิงกลยุทธ์ ในประมวลสาระชุดวิชานโยบายสาธารณะและ
การบริหารโครงการ หน่วยที่ 7. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
รักษ์ศักดิ์ วัฒนพาณิช. (2545). หลักการบริหารกับงานวิทยุโทรทัศน์ ในประมวลสาระชุดวิชาการบริหารงานวิทยุโทรทัศน์
หน่วยที่1 (พิมพ์ครั้งที่ 7). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก. (2559, มิถุนายน วันที่ 10). โทรทัศน์ระบบดิจิตอล (Digital Television). สืบค้นจาก
https://www.tv5.co.th/technics/tec_02_digital_tv.html
เสน่ห์ จุ้ยโต. (2549). การจัดองค์การและการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในองค์การด้านการสื่อสาร ในประมวลสาระชุดวิชาเทคโนโลยี
การจัดการการสื่อสาร หน่วยที่ 8. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2557). การกำกับดูแลเนื้อหา
กิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ : ประสบการณ์จากต่างประเทศสู่ประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: [ม.ป.ป.]
สุรัตน์ เมธีกุล. (2549). การปฏิรูปสื่อในยุคสังคมไร้พรมแดน: วิเคราะห์สถานการณ์ แนวโน้มและผลกระทบที่มีต่อการปฏิรูปวิทยุ
กระจายเสียงและโทรทัศน์ของไทย .กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์. (2544). ระบบวิทยุและโทรทัศน์ไทย : โครงสร้างทางเศรษฐกิจทางการเมืองและผลกระทบต่อสิทธิเสรีภาพ.
กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คบไฟ.
Asian Media Information and Communication Centre (AMIC). (1999). Public Service Broadcasting in Asia : Surviving
in the New Information Age. Singapore: Stamford Press Pte Ltd.
Broadcast television systems. Retrieved June 8, 2016, In Wikipedia https://en.wikipedia.org/ wiki/
Broadcast_television_systems
High-definition television. Retrieved June 10, 2016, In Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/ High-
definition_television
Siamintelligence. (2559, มิถุนายน วันที่ 10). บทวิเคราะห์ Digital TV การเปลี่ยนผ่านของอุตสาหกรรมทีวีไทยใต้เงื้อมมือ
กสทช. สืบค้นจาก https://www.siamintelligence.com/thai-digital-tv-analysis
Standard-definition television. Retrieved June 10, 2016, In Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Standard -
definition_television
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ปรากฏในวารสารกิจการสื่อสารดิจิทัล เป็นลิขสิทธิ์ของสำนักงาน กสทช. ซึ่งสำนักงาน กสทช. เปิดโอกาสให้สาธารณะหรือบุคคลทั่วไปสามารถนำผลงานไปเผยแพร่ คัดลอก หรือตีพิมพ์ซ้ำได้ ภายใต้สัญญาอนุญาตแบบเปิด (Creative Commons: CC) โดยมีเงื่อนไขสำหรับผู้ที่นำผลงานไปใช้ต้องระบุอ้างอิงแหล่งที่มา (Attribution: BY) ห้ามดัดแปลง (NoDerivatives: ND) และต้องไม่ใช้เพื่อการค้า (NonCommercial: NC) เว้นแต่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากสำนักงาน กสทช.
อนึ่ง ข้อความ ตาราง และภาพที่ปรากฏในบทความซึ่งได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์และเผยแพร่ในวารสารนี้เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์ โดยไม่ผูกพันต่อ กสทช. และสำนักงาน กสทช. หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้นิพนธ์แต่ละท่านต้องรับผิดชอบบทความของตนเองแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับ กสทช. และสำนักงาน กสทช. แต่ประการใด