กระบวนการพัฒนากิจการโทรทัศน์ดิจิทัลในช่วงเวลาการเปลี่ยนผ่าน

ผู้แต่ง

  • นายพรณรงค์ พงษ์กลาง มหาวิทยาลัยพายัพ

คำสำคัญ:

กระบวนการพัฒนา, การเปลี่ยนผ่าน, โทรทัศน์ดิจิทัล

บทคัดย่อ

ปัจจุบันการเปลี่ยนผ่านระบบการแพร่สัญญาณโทรทัศน์จากระบบแอนะล็อกไปเป็นระบบดิจิทัล กำลังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง รวมไปถึงการขยายอาณาเขตการเข้าถึงของประชาชนให้ครอบคลุมทั่วภูมิภาค       โดยหลังจากนี้จะมีการยุติการรับส่งสัญญาณวิทยุโทรทัศน์ในระบบแอนะล็อกอย่างสมบูรณ์ (Analog Switch-Off : ASO) จะเห็นได้ว่ากระบวนการเปลี่ยนผ่านได้พัฒนาไปจนใกล้ถึงจุดสิ้นสุดกรอบการดำเนินงานการเปลี่ยนผ่านเข้าไปทุกขณะ ซึ่งในแนวทางการพัฒนาวิชาชีพนิเทศศาสตร์ถือว่าสื่อโทรทัศน์เป็นสื่อมวลชนแขนงหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อผู้รับสารในด้านความคิด ความเชื่อ พฤติกรรม และการใช้ชีวิต โดยสามารถเข้าถึงกลุ่มผู้รับสารได้จำนวนมากในคราวเดียว ดังนั้นในมุมมองด้านนิเทศศาสตร์นั้นการเปลี่ยนผ่านระบบการรับส่งสัญญาณวิทยุโทรทัศน์ไปสู่ระบบดิจิทัลถือว่าเป็นความท้าทาย หากมองในประเด็นของแนวคิดเทคโนโลยีการจัดการการสื่อสารให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดในการนำเสนอข้อมูลข่าวสารในรูปแบบต่างๆ ให้มีคุณภาพทั้งด้านเนื้อหา ความหลากหลายในการนำเสนอ  รวมไปถึงความคมชัดของการแพร่ภาพในระดับสูง จึงก่อให้เกิดการแข่งขันเพื่อสร้างสรรค์รูปแบบรายการและเนื้อหารายการที่น่าสนใจ ให้เป็นรายการที่มีคุณภาพ เป็นประโยชน์ต่อผู้รับสาร นำมาซึ่งการพัฒนาคุณภาพชีวิต และสังคมโดยรวมอีกด้วย

เอกสารอ้างอิง

กิ่งพร ทองใบ. (2549). กลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

คณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.). (2559, มิถุนายน วันที่ 12).

การเปลี่ยนผ่านสู่โทรทัศน์ระบบดิจิตอล. สืบค้นจาก https://digital.nbtc.go.th/article_detail.php?article=135

คณะกรรมการความร่วมมือทางวิชาการและวิชาชีพสื่อมวลชน. (2545). เอกสารประกอบการประชุมวิชาการประจำปี 2545 :

สื่อมวลชนไทยภายใต้กระแสการปฏิรูป. กรุงเทพมหานคร: [ม.ป.ป.]

โครงการติดตามนโยบายสื่อและโทรคมนาคม (NBTC Policy Watch). (2559, มิถุนายน วันที่ 10). “เศรษฐกิจดิจิทัล” เอื้อกลุ่มทุน

และรัฐ ประชาชนแทบไม่ได้อะไร. สืบค้นจาก https://tdri.or.th/tdri-insight/20150211/

จันทนา ทองประยูร. (2549). กิจการการสื่อสารภาคเอกชน ในประมวลสาระชุดวิชาเทคโนโลยีการจัดการการสื่อสาร หน่วยที่ 6

(พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

เจือจันทร์ จงสถิตอยู่, และอรุณศรี จิตต์แจ้ง. (2556). พลังเครือข่ายในพื้นที่. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน กองทุนสนับสนุน

การวิจัย.

ดรุณี หิรัญรักษ์ และคณะ. (2555). การกำกับดูแลเนื้อหากิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ : ประสบการณ์จากต่างประเทศสู่

ประเทศไทย.กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.

ทีมข่าวไทยรัฐออนไลน์. (2559, มิถุนายน วันที่ 11). สู่ยุคทีวีดิจิตอล จุดเปลี่ยนวงการโทรทัศน์ไทย. สืบค้น จาก

https://www.thairath.co.th/content/332949

เทพศักดิ์ บุญยรัตพันธ์. (2548). นโยบายสาธารณะกับการวางแผนกลยุทธ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3).นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย

สุโขทัยธรรมาธิราช.

ธนชัย ยมจินดา. (2557). การจัดการการตลาดและการจัดการเชิงกลยุทธ์ ในประมวลสาระชุดวิชานโยบายสาธารณะและ

การบริหารโครงการ หน่วยที่ 7. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

รักษ์ศักดิ์ วัฒนพาณิช. (2545). หลักการบริหารกับงานวิทยุโทรทัศน์ ในประมวลสาระชุดวิชาการบริหารงานวิทยุโทรทัศน์

หน่วยที่1 (พิมพ์ครั้งที่ 7). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก. (2559, มิถุนายน วันที่ 10). โทรทัศน์ระบบดิจิตอล (Digital Television). สืบค้นจาก

https://www.tv5.co.th/technics/tec_02_digital_tv.html

เสน่ห์ จุ้ยโต. (2549). การจัดองค์การและการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในองค์การด้านการสื่อสาร ในประมวลสาระชุดวิชาเทคโนโลยี

การจัดการการสื่อสาร หน่วยที่ 8. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2557). การกำกับดูแลเนื้อหา

กิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ : ประสบการณ์จากต่างประเทศสู่ประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: [ม.ป.ป.]

สุรัตน์ เมธีกุล. (2549). การปฏิรูปสื่อในยุคสังคมไร้พรมแดน: วิเคราะห์สถานการณ์ แนวโน้มและผลกระทบที่มีต่อการปฏิรูปวิทยุ

กระจายเสียงและโทรทัศน์ของไทย .กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์. (2544). ระบบวิทยุและโทรทัศน์ไทย : โครงสร้างทางเศรษฐกิจทางการเมืองและผลกระทบต่อสิทธิเสรีภาพ.

กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คบไฟ.

Asian Media Information and Communication Centre (AMIC). (1999). Public Service Broadcasting in Asia : Surviving

in the New Information Age. Singapore: Stamford Press Pte Ltd.

Broadcast television systems. Retrieved June 8, 2016, In Wikipedia https://en.wikipedia.org/ wiki/

Broadcast_television_systems

High-definition television. Retrieved June 10, 2016, In Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/ High-

definition_television

Siamintelligence. (2559, มิถุนายน วันที่ 10). บทวิเคราะห์ Digital TV การเปลี่ยนผ่านของอุตสาหกรรมทีวีไทยใต้เงื้อมมือ

กสทช. สืบค้นจาก https://www.siamintelligence.com/thai-digital-tv-analysis

Standard-definition television. Retrieved June 10, 2016, In Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Standard -

definition_television

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

15-12-2016

รูปแบบการอ้างอิง

พงษ์กลาง น. (2016). กระบวนการพัฒนากิจการโทรทัศน์ดิจิทัลในช่วงเวลาการเปลี่ยนผ่าน. วารสารกิจการสื่อสารดิจิทัล, 1(1), 584–609. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/NBTC_Journal/article/view/119153

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ