ข่าวลวง: ปัญหาและความท้าทาย

ผู้แต่ง

  • เฉลิมชัย ก๊กเกียรติกุล สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ
  • ธัญนนทณัฐ ด่านไพบูลย์ สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ

คำสำคัญ:

ข่าวลวง, ปัญหาของข่าวลวง, การจัดการข่าวลวง

บทคัดย่อ

ด้วยพัฒนาการด้านเทคโนโลยีดิจิทัลและเทคโนโลยีสารสนเทศในปัจจุบันทำให้ข่าวลวงในโลกโซเชียลแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและเข้าถึงประชาชนได้อย่างกว้างขวางขึ้น เกิดเว็บไซต์หรือสำนักข่าวปลอมขึ้นมากมายที่สร้างข่าวลวงแพร่กระจายในสังคมออนไลน์จนกลายเป็นเรื่องจริงในหลอกหรือบางครั้งก็หลอกในจริง ปัญหาของข่าวลวงไม่ได้จำกัดแค่ข่าวที่มีเนื้อหาผิดๆ แต่ยังรวมถึงการเขียนข่าวที่ไร้คุณภาพ การโฆษณาที่ชวนให้เข้าใจผิด และการโฆษณาชวนเชื่อทางการเมืองไปจนกระทั่งมีการแทรกแซงทางการเลือกตั้งจากต่างประเทศ ปัจจุบันประชาชน สถาบันทางการเมือง และสังคมถูกปลุกปั่นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยผู้ประสงค์ร้ายด้วยเครื่องมือการปล่อยข่าวลวง รัฐบาลในประเทศต่างๆ ได้ตระหนักในปัญหาดังกล่าวมากขึ้น ในต่างประเทศมีวิธีการจัดการกับปัญหาข่าวลวงหลายแนวทาง ได้แก่ การออกกฎหมายเซ็นเซอร์หรือควบคุมเนื้อหาข่าวลวง การกำกับดูแลผู้ให้บริการเทคโนโลยีแพลตฟอร์ม การกำกับดูแลกันเองของภาคอุตสาหกรรม และแนวทางการมีส่วนร่วมหลายฝ่าย
สำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่ไม่ได้มีขีดความสามารถทางด้านเทคโนโลยีดิจิทัล รวมทั้งประเทศไทยนั้น แนวทางการมีส่วนร่วมหลายฝ่ายน่าจะเป็นแนวทางที่ดีที่สุด โดยใช้กลไกความร่วมมือระหว่างหน่วยงานรัฐ ภาคอุตสาหกรรม ภาคประชาชน ทั้งในรูปแบบที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ ภาครัฐต้องมีการจัดระบบข้อมูลให้เข้าถึงได้ ข้อมูลที่ดี เข้าถึงได้ง่าย และใช้ข้อกฎหมายที่มีอยู่แล้วมาบังคับใช้ให้เกิดประสิทธิภาพ ภาคอุตสาหกรรมมีการกำกับดูแลกันเอง ภาคประชาชนต้องมีวิจารณญาณกรองข่าวสารที่ได้รับมาก่อนจะเผยแพร่

References

คมกริช เพ็ญศรี. (2554). ความต้องการสวัสดิการของพนักงานบริษัท ไซเบอร์แพลนเน็ต อินเตอร์แอคทีฟ จำกัดเพื่อเตรียมความ

พร้อมสู่การเปลี่ยนแปลงเป็นบริษัท (มหาชน). (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์

ศาสตร์.

ฐานิฎา เจริญเลิศวิวัฒน์. (2558). ความพึงพอใจในค่าตอบแทน สวัสดิการและคุณภาพชีวิตการทำงานที่มีผลต่อความจงรักภักดีต่อ

องค์กร: กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, คณะ

บริหารธุรกิจ.

ธัญญา ผลอนันต์. (2541). ค่าจ้างและสวัสดิการยืดหยุ่น 1. กรุงเทพฯ: ขวัญข้าว.

นิติพล ภูตะโชติ. (2556). พฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิสัย จันทร์เกตุ. (2558). พฤติกรรมการใช้งานสารสนเทศเพื่อการศึกษาที่มีผลต่อความสำเร็จในการเรียนของ

นักเรียนวิทยาลัยเทคนิคชัยนาท. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, คณะบริหารธุรกิจ.

วิทยา ตันติเสวี. (2549). แบบฟอร์มเอกสารในการบริหารงานบุคคลและธุรการ. กรุงเทพฯ: บริษัท ธรรมนิติเพรส จำกัด.

วรมน บุญศาสตร. (2558). การสื่อสารการตลาดสู่กลุ่มผู้บริโภคเจเนอร์เรชั่น ซี ในยุคดิจิทัล. วารสารการสื่อสารและการจัดการนิด้า ,

(1) :หน้า 16-17.

วภัสสราณัฐ รวยธนาสมบัติ. (2558). การศึกษาพฤติกรรมและปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดความตั้งใจซื้อสินค้าผ่านอินเทอร์เน็ตของผู้

บริโภคในแต่ละเจเนอเรชั่น. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี.

วีณาวรรณ จักรชัยชาญ. (2550). ความต้องการสวัสดิการยืดหยุ่นของพนักงานในสถานประกอบการผลิตอัญมณี. (สารนิพนธ์

ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์.

ศศิจันทร์ ปัญจทวี. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับการใช้ระบบสารสนเทศ กรณีศึกษา สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขต

เชียงใหม่. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม, คณะบริหารธุรกิจ.

เสาวคนธ์ วิทวัสโอฬาร. (2559). เจเนอเรชันวายในองค์กร:การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสอดคล้องของค่านิยมกับความ

ผูกพันต่อองค์กร. Journal of Management Sciences, 33(1) : หน้า 55.

สยาม อินยิ้ม. (2547). รูปแบบจำลองสวัสดิการยืดหยุ่น ของธุรกิจอาหารสัตว์น้ำ กลุ่มธุรกิจเกษตรอุตสาหกรรม และอาหาร เครือ

เจริญโภคภัณฑ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์.

สุขุมวิทย์ ไสยโสภณ. (2560). การบริหารทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. ขอนแก่น: บริษัทเพ็ญพริ้นติ้ง จำกัด.

สุรางค์รัตน์ วศินารมณ์. (2540). สวัสดิการในองค์กร : แนวคิดและวิธีการบริหาร. กรุงเทพฯ: เม็ดทรายพริ้นติ้ง.

สมรัตน์ เชาวมัน. (2557). ความพึงพอใจของบุคลากรวิชาชีพต่อการจัดสวัสดิการของโรงพยาบาลนครธน.(สารนิพนธ์ปริญญามหา

บัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์.

สลักจิต ภู่ประกร. (2555). ความพึงพอใจในสวัสดิการที่ได้รับของพนักงานการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค สำนักงานใหญ่. (สารนิพนธ์

ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, คณะบริหารธุรกิจ.

สรรเพชญ ไชยสิริยะสวัสดิ์. (3 มกราคม 2561). สแกนนิสัย"คน 4 เจเนอเรชั่น" แม้ต่างกันก็อยู่ร่วมกันได้. สืบค้นจาก

https://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1401795159.

อนันตชัย คงจันทร์. (2557). Human Resource Management การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: หจก.ภาพพิมพ์.

อนิวัช แก้วจำนง. (2552). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. สงขลา: บริษัท นำศิลป์โฆษณา จำกัด.

Mariann Hardey. (2011). Generation C Content, creation, connections and choice. International Journal of Market

Research, Vol. 53 (Issue 6): p 752.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

12-12-2018

How to Cite

ก๊กเกียรติกุล เ., & ด่านไพบูลย์ ธ. (2018). ข่าวลวง: ปัญหาและความท้าทาย. วารสารกิจการสื่อสารดิจิทัล, 2(2), 173–192. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/NBTC_Journal/article/view/146058

ฉบับ

บท

บทความวิชาการ