The Value to Society of the TV Drama That Reproduces
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study the value to society of the TV dramas that were reproduced. The findings revealed that the reproduced TV dramas that the Bangkok people like most were: Cham Leuy Rak (Defendant of love), Daw Pra Sook (Venus), Panya Chon Kon Krua (Intellectual in the kitchen), Sawan Beang (Tilted paradise), and Sood Tae Chai Cha Kwai Kwa (As what the mind grasping for). And it was also found that emotional benefit is the grectest value of reproduced TV dramas
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Thai studies is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-NoDerivatives4.0 Intenational (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated. Plese read our Policies page for more information on Open Access, copyright and permissions.
References
กฤษณา อโศกสิน. (นามแฝง). สวรรค์เบี่ยง. เล่ม ๑-๒. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า, ๒๕๔๑.
กาญจนา แก้วเทพ. มายาพินิจ ๒: ชุดผู้หญิงกับสื่อมวลชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เจนเดอร์เพรส, ๒๕๓๗.
กาญจนา โชคเหรียญสุขชัย. จิตลักษณะพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับการเลือกรับรู้และตีความละครโทรทัศน์ของเยาวชนไทย: การสร้างมโนทัศน์พื้นฐานการประเมินและการพัฒนา. โครงการวิจัยมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, ๒๕๕๐.
กุสุมา รักษมณี. เส้นสีลีลาวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: แม่คำผาง, ๒๕๓๙.
ขจีรัตน์ หินสุวรรณ, การวิเคราะห์วิธีการเขียนบทละครสำหรับสื่อมวลชน: บทเรียนจากงานของ สมสุข กัลย์จาฤก, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๒.
คันธิยา วงศ์จันทา. การพัฒนาเกณฑ์หรือตัวบ่งชี้คุณภาพรายการละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารมวลชน,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๑.
จิราพร เนินใหม่. ความคิดเห็นของวัยรุ่นที่มีต่อละครโทรทัศน์แนวชีวิต (แนวตบจูบ). วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๕๐.
จุฑารัตน์ เคนจอหอ. พฤติกรรมการรับชมและคุณค่าของงานละครโทรทัศน์แนวจักร ๆ วงศ์ ๆ บริษัท ดีด้า วีดีโอ โปรดักชั่น จำกัด ที่มีต่อนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๓-๖ จังหวัดชัยภูมิ. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๕๒.
ชยพล สุทธิโยธิน และสันติ เกษมสิริทัศน์. แนวคิดเกี่ยวกับการสร้างสรรค์ละครโทรทัศน์. เอกสารการสอนชุดการสร้างสรรค์รายการโทรทัศน์ สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี: สุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๔๘.
ชูวงศ์ ฉายะจินดา. จำเลยรัก. เล่ม ๑-๒. พิมพ์ครั้งที่ ๕. กรุงเทพฯ: บรรณาคาร, ๒๕๒๓.
ดวงมน จิตร์จำนงค์. หลังม่านวรรณศิลป์. กรุงเทพฯ : เทียนวรรณ, ๒๕๒๘.
ตรีรัตน์ นิลรัตน์. การเปิดรับชมละครโทรทัศน์กับการรับรู้ถึงประโยชน์ในการนำไปใช้เพื่อการพัฒนาตนเองของนักศึกษาในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตรพัฒนาการ, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๖.
ตรีศิลป์ บุญขจร. นวนิยายกับสังคมไทย (๒๔๗๕ - ๒๕๐๐). พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: โครงการตำราคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๒.
นิชาภา จรรยาพิสัย. ความพึงพอใจของประชาชนที่มีต่อละครโทรทัศน์ไทยในกรุงเทพมหานคร วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยรามคำแหง, ๒๕๕๒.
นิรินทร์ เภตราไชยอนันต์. ภาพตัวแทนผีผู้หญิงในละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๕๐.
ปรมะ สตะเวทิน. การสื่อสารมวลชน: กระบวนการและทฤษฎี. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๙.
ปรัชญา เปี่ยมการุณ. ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกรับชมละครโทรทัศน์ของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๔๙.
ปวีณา ตันฑ์ศรีสุโรจน์. ท่าทีของกลุ่มผู้ส่งสารและผู้รับสารที่เป็นวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานครต่ออิทธิพลของนักแสดงละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ๒๕๕๑.
ปัทมาภรณ์ สุขสมโสด. ละครโทรทัศน์ที่มีผลต่อการเลียนแบบของเด็กวัยรุ่นตอนต้น วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยรามคำแหง, ๒๕๕๑.
ปานรัตน์ นิ่มตลุง. ละครโทรทัศน์ที่ปรากฏความรุนแรงในครอบครัวต่อสตรี ศึกษาสตรีที่ผ่านประสบการณ์ความรุนแรงในครอบครัวและเคยใช้บริการกับมูลนิธิเพื่อนหญิง. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๔๙.
พิศาล พัฒนพีระเดช. นโยบายการผลิตละครโทรทัศน์ของสถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง ๓. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานโยบายสาธารณะ, มหาวิทยาลัยบูรพา, ๒๕๔๔.
ไพศาล ชูมณี. ความพึงพอใจของเด็กที่มีต่อละคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยรามคำแหง, ๒๕๔๘.
เฟื่องฟ้า โพธิ์เจริญ. ความพึงพอใจของผู้ชมที่มีต่อละครโทรทัศน์ทางสถานีไทยทีวีสีช่อง ๓ ในเขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยรามคำแหง, ๒๕๕๑.
ภัคพงศ์ สุวรรณบุตร. ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกรับชมละครโทรทัศน์ประเภทซิทคอมของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการสื่อสารภาครัฐและเอกชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๕๑.
มหาดไทย, กระทรวง กรมการปกครอง [ออนไลน์], ๒๕๕๒. (๒๕ มีนาคม ๒๕๕๒).
รินลณี ศรีเพ็ญ. การบริหารงานของบริษัทผู้ผลิตรายการละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๔๖.
ฤทธิ์ดำรงค์ แก้วขาว. การสื่อสารเพื่อการจัดการภาวะวิกฤติของผู้ผลิตละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๕๒.
วันเนาว์ ยูเด็น. วรรณคดีเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มิตรสยาม, ๒๕๓๗.
วินิตา ดิถียนต์, คุณหญิง. ปัญญาชนก้นครัว. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า, ๒๕๔๑.
ไศลทิพย์ จารุภูมิ. ความพึงพอใจที่ได้รับจากละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารมวลชน, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๔.
ศรีทอง ลดาวัลย์. ดาวพระศุกร์. เล่ม ๑-๒. กรุงเทพฯ: บูรพาสาส์น, ๒๕๓๗.
สมฤทัย กล่อมน้อย. พฤติกรรมการรับชมและการเลียนแบบสื่อละครโทรทัศน์หลังข่าวภาคค่ำ ช่อง ๗ สี ของกลุ่มวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๔๗.
สนิท ตั้งทวี. วรรณคดีและวรรณกรรมไทยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์, ๒๕๒๘.
สิทธา พินิจภูวดล, รื่นฤทัย สัจจพันธุ์ และเสาวลักษณ์ อนันตศานต์. หนังสือเรียนวิชาภาษาไทย ท ๐๓๓ วรรณคดีมรดก. กรุงเทพฯ: วัฒนาพานิช, ๒๕๒๔.
สุโขทัยธรรมาธิราช, มหาวิทยาลัย. การผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๓๓.
สุภัทรา ขำแจ้ง. ความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สื่อเพื่อการเรียนรู้กับการเห็นคุณค่าในตนเองของนักแสดงละครโทรทัศน์ไทย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีการศึกษา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๔๙.
สุภา ฟักข้อง. วรรณคดีไทยก่อนรับอิทธิพลจากตะวันตก. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพฯ: ภาคพัฒนาตำราและเอกสารวิชาการ หน่วยศึกษานิเทศก์ กรมการฝึกหัดครู, ๒๕๓๐.
สุภา สิริสิงห. สุดแต่ใจจะไขว่คว้า. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น, ๒๕๒๙.
อโนชา ศิลารัตน์ตระกูล. ปัจจัยการสร้างละครเพื่อการแข่งขันในตลาดละครโทรทัศน์ กรณีศึกษาสถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสี ช่อง ๓ อ.ส.ม.ท. และสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบก ช่อง ๗. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๔๙.
อภิรัตน์ รัทยานนท์. กระบวนการสร้างความเป็นจริงทางสังคมของตัวละครนางร้ายในละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๔๗.
อิงปราง บุณยเกตุ. เกณฑ์ในการคัดเลือกเรื่องเพื่อผลิตเป็นละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๔๘.
อุดมพร ชั้นไพบูลย์. ความพึงพอใจในอาชีพของผู้เขียนบทละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์สังคมศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๓๙.
อุทุมพร เลื่องลือเจริญกิจ. แบบแผนการชมละครโทรทัศน์ของผู้ชาย. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารมวลชน, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๐.
Terry, Ellmore R. NTC’s Mass Media Dictionary. Lincolnwood: National Textbook, 1995.