Urban Culture in the Marginal Areas of Bangkok and the Periphery
Main Article Content
Abstract
The purposes of this article are 1) to present holistically urban growth and changes relevant to current urban development in the marginal areas of Bangkok and the periphery and 2) to analyze the diversity of people’s pattern of life and cultural consumption in such areas. The area of this study includes residential, economic and commercial areas located in the northern and western part of Bangkok, i.e Vipawadee Rangsit, Kaset-Nawamin, Ngamwongwan, Rattanaitbet, Bang Yai and Bangbuathong-Chaiyapreuk junctions. A qualitative method, including participant and non-participant non-formal and in-depth interviews, was used.
The study reveals that the expansion of Bangkok and the periphery is relevant to the trend of urban development in Southeast Asian countries. Such physical development leads to comfort and modernity, including concentration of consumerism and the increase of the urban middle class; whereas diverse problems caused by urban growth and urbanism as a way of life still persist. However, urban development in such areas could be balanced and sustainable if localism in physical, environmental and cultural aspects is stressed.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Thai studies is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-NoDerivatives4.0 Intenational (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated. Plese read our Policies page for more information on Open Access, copyright and permissions.
References
ขนิษฐา อดิศรมงคล. (๒๕๕๔). “โออิชิ ตำรับบุฟเฟต์ญี่ปุ่น กินหรูอร่อยคุ้ม”. BrandAge ๑๒, ๖ (มิถุนายน): ๑๗๙-๑๘๐.
ญาณี สรประไพ. (๒๕๓๗). “การล่มสลายของวัฒนธรรมชาวสวนในกรุงเทพฯ และปริมณฑล” ใน วัฒนธรรมเมือง. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดารณี ถวิลพิพัฒน์กุล. (๒๕๔๙). กระบวนการเป็นเมืองกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคม. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีชา คุวินท์พันธุ์. (๒๕๔๕). สังคมวิทยาและมานุษยวิทยานคร. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภควุฒิ ทวียศ. (๒๕๕๓). “วิถีชีวิตชุมชนตลาดท่าน้ำนนทบุรี พ.ศ. ๒๔๗๑-๒๕๒๖” ใน วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ปีที่ ๓๒ ฉบับที่ ๒.
วุฒิชัย กฤษณะประกรกิจ. (๒๕๔๘). Metropolis: เมืองใหญ่ในวงเล็บ. กรุงเทพ: แพรวสำนักพิมพ์.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (๒๕๔๗). “วัฒนธรรมการบริโภคในพื้นที่เมือง: บทวิเคราะห์วรรณกรรมไทยร่วมสมัย”. สู่พรมแดนความรู้เรื่องวัฒนธรรมบริโภค. กรุงเทพ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
สุริชัย หวันแก้ว. (๒๕๕๐). คนชายขอบ จากความคิดสู่ความจริง. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิพงษ์ ดิลกวณิช. (๒๕๓๘). “ใครจะครองเมืองกรุงเทพมหานครในปีทศวรรษ ๒๕๔๐?” วารสารธรรมศาสตร์ ปีที่ ๒๑ ฉบับที่ ๓ (กันยายน-ธันวาคม)
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (๒๕๕๙). ทุนทางสังคมกับการพัฒนาเมือง. กรุงเทพ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
เฮอร์เบิร์ด จิราเดต์. (๒๕๔๖). ทำเมืองให้น่าอยู่ : วิสัยทัศน์ ยุทธศาสตร์ และความหวังสำหรับเมืองที่ยั่งยืน. แปลโดย พิภพ อุดมอิทธิพงศ์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
Louis Wirth. (1938). “Urbanism as a Way of Life.” The American Journal of Sociology, Vol. 44, No. 1. (Jul., 1938), pp. 1 24. http://links.jstor.org/sici?sici=00029602%28193807%2944%3A1%3C1%3AUAAWOL%3E2.0.CO%3B2-B