ปัญหาและอุปสรรคในการบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยทนายความ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มุ่งศึกษาปัญหาและอุปสรรคเกี่ยวกับพระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ. 2528 โดยพระราชบัญญัติดังกล่าวกำหนดให้ทนายความมีอำนาจว่าความและดำเนินกระบวนพิจารณาใด ๆ ในศาล แทนคู่ความได้ทุกคดี แต่มิได้มีการกำหนดว่าทนายความนั้น        ต้องมีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางในคดีแต่ละประเภทอย่างไร ซึ่งคดีความต่าง ๆ มีบทบัญญัติวิธีพิจารณาความที่แตกต่างกัน ทนายความคนหนึ่ง ๆ นั้น ไม่สามารถที่จะมีความเชี่ยวชาญความเข้าใจในข้อกฎหมายครอบคลุมทุกประเภทคดีได้ ประกอบกับข้อบังคับว่าด้วยมรรยาททนายความ พ.ศ. 2529 กำหนดข้อห้ามมิให้ทนายความโฆษณาชักชวนให้ผู้มีอรรถคดีมาหา เพื่อเป็นทนายความว่าต่าง      หรือแก้ต่างให้ ทำให้ทนายความไม่สามารถบอกกล่าวถึงความเชี่ยวชาญในคดีประเภทต่าง ๆ ของตนให้ประชาชนได้รับทราบ            อันอาจส่งผลกระทบต่อผลของคดีที่ออกมาเพราะประชาชนไม่สามารถหาทนายความที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางในคดีมาดำเนินคดีให้  นอกจากนั้น การทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษากฎหมาย พระราชบัญญัติทนายความ มิได้มีการกำหนดว่าบุคคลใดสามารถเป็นที่ปรึกษา           ทางกฎหมายได้จึงมีการตั้งตนเป็นที่ปรึกษากฎหมายกันอย่างแพร่หลาย ส่งผลต่อความน่าเชื่อถือของผู้ที่ประกอบวิชาชีพทนายความ รวมถึงมาตรฐานของการเป็นที่ปรึกษากฎหมายอันอาจทำให้ประชาชนขาดความเชื่อมั่น และในส่วนของการจัดตั้งสำนักงานทนายความ     ซึ่งเป็นสถานที่ในการปฏิบัติงานของทนายความอันเป็นส่วนสำคัญในการดำเนินการทางคดีให้กับลูกความนั้น พบว่า พระราชบัญญัติทนายความ หรือข้อบังคับของสภาทนายความ มิได้มีการกำหนดหลักเกณฑ์การจัดตั้ง ควบคุม ตรวจสอบ กำกับดูแล     การดำเนินงานของสำนักงานทนายความให้ชัดเจน ก่อให้เกิดปัญหาการถูกหลอกลวง ฉ้อโกง หรือการให้คำปรึกษาในทางคดีที่ไม่ถูกต้องตามหลักกฎหมาย ทำให้ประชาชนได้รับความเสียหาย