ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังเรือนจำ เขต 6
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์การวิจัยเพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจัยแวดล้อมและพฤตินิสัยผู้ต้องขังเรือนจำเขต 6, 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสภาพปัจจัยแวดล้อมกับการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังเรือนจำเขต 6 และ 3) สร้างสมการพยากรณ์สภาพปัจจัยแวดล้อมที่ส่งผลต่อการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังเรือนจำเขต 6 การวิจัยเชิงสำรวจ โดยใช้แบบสอบถามกับบุคลากรเรือนจำเขต 6 จำนวน 270 คน จากประชากร 895 คน มีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง 0.60-1.00 และค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยงแบบอัลฟ่าทั้งฉบับเท่ากับ .744 สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ร้อยละ ความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการถดถอยของพหุคูณแบบเป็นขั้นตอน ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัจจัยแวดล้อมอยู่ในระดับมาก โดยมีด้านความต้องการมีส่วนร่วมในการพัฒนาพฤตินิสัยของบุคลากรมีค่าเฉลี่ยสูงสุด 2) การพัฒนาพฤตินิสัยอยู่ในระดับมาก โดยมีด้านการศึกษามีค่าเฉลี่ยสูงสุด 3) สภาพปัจจัยแวดล้อมมีความสัมพันธ์ทางบวกกับการพัฒนาพฤตินิสัย โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อยู่ในช่วง 0.340 – 0.766 และ 4) สภาพปัจจัยแวดล้อมที่ส่งผลต่อการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขัง มีตัวแปร 3 ด้าน ที่ส่งผลต่อการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขัง และร่วมกันทำนายการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังได้ร้อยละ 62.8 และมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยมีค่า R Square = 62.8 ค่า Tolerance อยู่ระหว่าง .389 - .663 ค่า VIF อยู่ระหว่าง 1.509 –2.568 และค่า Durbin-Watson 1.257
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมราชทัณฑ์. (2566). แผนปฎิบัติราชการระยะ 5 ปี (พ.ศ.2566-2570) ของกรมราชทัณฑ์. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2567, จาก http://plan.correct.go.th/wp/?p=1757.
กรมราชทัณฑ์. (2566).รายงานสถิติผู้ต้องราชทัณฑ์ทั่วประเทศ สำรวจ ณ วันที่ 1 พฤศจิกายน 2566. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2567, จากhttp://www.correct.go.th/rt103pdf/report_ table.Php? date= 2023-11-01&area=6&report=.
กระทรวงยุติธรรม. (2566). การคืนคนดีสู่สังคมกรมราชทัณฑ์. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2567, จากhttps://www.moj.go.th/thainiyom/detail?id=8.
จำลอง มะโนวัง และวนัชภรณ์ มะโนวัง. (2566). กระบวนการเสริมสร้างทักษะวิชาชีพสำหรับผู้ต้องขังเรือนจำกลางเชียงราย. นวพุทธศาสตร์, 2(1), 16-31.
ชัชชัย นาลี, สัญญา เคณาภูมิ และ เสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร. (2562). การจัดการศึกษาแก่ผู้ต้องขังภายในเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม. การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการบริหารกิจการสาธารณะยุคดิจิทัล ครั้งที่ 5. (น.787-799). วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นัฐพงษ์ พินทา และ ธนวิทย์ บุตรอุดม. (2567). ความต้องการการพัฒนาผู้ต้องขังหญิงก่อนปล่อยเรือนจำจังหวัดบึงกาฬ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 26(2), 341-354.
พรรณวดี คำไชยวงค์. (2564). การแปลงเปลี่ยนพฤติกรรมและความสำเร็จในการกลับคืนสู่สังคม: จากนักโทษสู่นักกีฬาอาชีพ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(2), 532-547.
วราพร องคะลอย, เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง และ บุญทัน ดอกไธสง. (2566). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้ต้องขังในเรือนจำ จังหวัดนนทบุรี. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 6(2),1-14.
ศิวเรศ สุภู่อ่อน และ ธาตรี มหันตรัตน์. (2566). แนวทางการพัฒนาพฤตินิสัยผู้ต้องขังด้านการศึกษาทัณฑสถานวัยหนุ่มพระนครศรีอยุธยา. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 4(2), 191–203.
สถิต แก้วปัญญา, ประจญ กิ่งมิ่งแฮ และ ไพศาล แน่นอุดร. (2562). แนวทางการพัฒนาพฤตินิสัยของผู้ต้องขังคดียาเสพติดเรือนจำกลางอุดรธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 7(1),79-93.
สมบูรณ์ สิงห์มณี, ณรงค์ เจนใจ และ พระสมบัติ กตปุญโญ, ดร. (2564). การพัฒนาศักยภาพด้านการฝึกวิชาชีพผู้ต้องขังเรือนจำกลางเชียงราย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาสาขาวิชาการพัฒนาสังคม. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมภพ ขยัน, สามารถ อัยกร และ ชาติชัย อุดมกิจมงคล. (2568).ปัจจัยความต้องการของมนุษย์ที่มีผลต่อประสิทธิภาพการพัฒนาพฤตินิสัย ผู้ต้องขังเด็ดขาดคดีเกี่ยวกับยาเสพติดเรือนจำกลางนครพนม.วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 5(1), 346–361.
อนุชา ร่มพะยอม. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาพฤตินิสัยของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Krejcie, R. V., & D. W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
