การพัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงและการเขียนเชิงวิเคราะห์ภาษาไทยผ่านนิทานของนักเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนเบ็ตตี้ดูเมน

Abstract

งานวิจัยนี้วิเคราะห์การพัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงและการเขียนเชิงวิเคราะห์ผ่านนิทานของนักเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนเบ็ตตี้ดูเมน อำเภอปง จังหวัดพะเยา โดยนักเรียนเป็นระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 13 คน ผู้วิจัยใช้นิทานที่มีเนื้อหาจากเรื่องเล่าในชุมชนเมี่ยน เรื่อง ชายขี้เกียจ เป็นสื่อในการสอน จากนั้นวัดผลการพัฒนาทักษะการอ่านออกเสียงและการเขียนเชิงวิเคราะห์ภาษาไทยหลังการเรียนผ่านนิทานเรื่องดังกล่าวเปรียบเทียบกับก่อนเรียนผ่านนิทาน งานวิจัยนี้ใช้สถิติ คือ ค่าเฉลี่ยและร้อยละ ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่าหลังการใช้นิทานเรื่องชายขี้เกียจสอนอ่านเขียนภาษาไทยให้นักเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนเบ็ตตี้ดูเมน นักเรียนมีผลการอ่านออกเสียงและการเขียนเชิงวิเคราะห์ทั้งดีขึ้น คงที่ และลดลง ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการใช้นิทานเป็นสื่อในการสอนอ่านและเขียนภาษาไทยให้กับนักเรียนชนเผ่าได้ผลดีในระดับหนึ่ง แต่อาจจะต้องมีวิธีสอนอื่นๆ หรือสื่ออื่นๆ ควบคู่ไปด้วย