ภาพลักษณ์ของจังหวัดภูเก็ตที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวยุโรป
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาภาพลักษณ์จังหวัดภูเก็ตที่ทำให้นักท่องเที่ยวชาวยุโรปตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยว 2) เพื่อศึกษาการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวยุโรปในการเดินทางท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต 3) เพื่อศึกษาภาพลักษณ์ที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ตของนักท่องเที่ยวชาวยุโรป ประชากร ในงานวิจัยคือ นักท่องเที่ยวชาวยุโรปที่เดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต ผู้วิจัยได้กำหนดขนาดตัวอย่าง (Sample size) โดยการทดสอบแบบสอบถามกับตัวอย่าง (Sample size) จำนวน 30 ชุด และคำนวณหาค่า Partial R2 เพื่อนำไปประมาณค่าขนาดตัวอย่างโดยใช้โปรแกรม G*Power ซึ่งเป็นโปรแกรมที่สร้างจากสูตรของ Cohen (1977) จากการประมาณค่าตัวอย่างโดยมีค่าขนาดอิทธิพล (Effect size) เท่ากับ 0.0683 คำนวณจากค่าตัวอย่าง 30 ชุด ความน่าจะเป็นของความคลาดเคลื่อนในการทดสอบประเภทหนึ่ง (α) เท่ากับ 0.1 จำนวนตัวแปรทำนายเท่ากับ 10 อำนาจการทดสอบ (1-ß) เท่ากับ 0.95 (Cohen, 1962) จึงได้ขนาดกลุ่มตัวอย่างจำนวน 200 ตัวอย่าง ซึ่งผู้วิจัยได้เก็บข้อมูลจริงตามขนาดตัวอย่างทั้งสิ้นจำนวน 200 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าความถี่ (Frequency) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) สำหรับการทดสอบสมมติฐานใช้สถิติการวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression)
ผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยวชาวยุโรปส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุ 26 -35 ปี สถานภาพโสด การศึกษาระดับปริญญาตรี สัญชาติเยอรมัน มีรายได้ 751 – 1,500$ และมีอาชีพนักงานบริษัท จากการทดสอบสมมุติฐาน สามารถพยากรณ์การตัดสินใจเลือกท่องเที่ยวในประเทศไทยร่วมกันที่ R2 = 0.591 พบว่าภาพลักษณ์ที่ผลต่อการตัดสินใจเดินทางทางท่องเที่ยว คือ ความดึงดูดใจตามธรรมชาติ โครงสร้างพื้นฐาน บรรยากาศ สภาพทางสังคม ความคุ้มค่าเงิน ภาพลักษณ์ที่ส่งผลต่ออารมณ์และความรู้สึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยเมื่อพิจารณาตัวแปรอิสระที่มีอำนาจในการทำนายการเปลี่ยนแปลงของการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวได้ดีที่สุด คือ โครงสร้างพื้นฐาน บรรยากาศ ภาพลักษณ์ที่ส่งผลต่ออารมณ์และความรู้สึก ความดึงดูดใจตามธรรมชาติ สภาพทางสังคม และความคุ้มค่าเงิน ตามลำดับ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กุลวรา สุวรรณพิมล. (2556). หลักการมัคคุเทศก์. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
เกศสุณีย์ สุขพลอย. (2558). การเปรียบเทียบภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวและผลกระทบการบอกต่อของแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดตรังและสตูลในมุมมองของนักท่องเที่ยว. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, ภูเก็ต.
กรมการท่องเที่ยว. (2556). แผนพัฒนาบริการท่องเที่ยวเพื่อรองรับการเปิดเสรีบริการท่องเที่ยวปี 2555-2560. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กฤษากร ชูเลม็ด. (2557). พฤติกรรมการใช้สื่ออินเทอร์เน็ตและความพึงพอใจต่อการใช้สื่ออินเทอร์เน็ตเพื่อการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในอำเภอเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต, กรุงเทพฯ.
จุฬารัตน์ โฆษะ, โกสุนีย์ วรกุลชัยวัฒน์, จุฑาภรณ์ คชสารทักษิณและจิดาภา ช่วยพันธุ์. (2558). การพััฒนาภาคการท่องเที่ยวเพื่อขัับเคลื่อนเศรษฐกิิจภาคใต้. กรุุงเทพฯ: ธนาคารแห่งประเทศไทย.
ฉันทัช วรรณถนอม. (2554). การวางแผนและการจัดนำเที่ยว. กรุงเทพฯ: สามลดา.
ชุติมา นุตยะสกุลและประสพชัย พสุนนท์. (2559). ปัจจัยการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา จัังหวััดนครปฐม. วารสารวิิทยาลััยดุสิตธานี. 10(1): 132-150.
ชัยพฤกษ์ บุญเลิศ. (2553). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการใช้บริการจองห้องพักออนไลน์. (หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
ณัฐพล สิริพรพิสุทธิ์. (2558). องค์ประกอบของภาพลักษณ์ การท่องเที่ยวในจังหวัดหนองคายที่มีผลต่อความพึงพอใจและความภักดีของนักท่องเที่ยวชาวไทย. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
ฝนทิิพย์ วุุฒิิพร. (2558). การศึึกษาค่าใช้จ่ายในการท่องเที่่ยวกรุุงเทพมหานครของนัักท่องเที่่ยวชาวยุโรป. สืบค้นเมื่อ 19 ตุุลาคม 2560 จาก http://econ.nida.ac.th.
ฤดี หลิมไพโรจน์ และไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2555). อิทธิพลของภาพลักษณ์และความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อการกลับมาท่องเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวที่จังหวัดปทุมธานี. สืบค้นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2560 จาก http://elibrary.trf.or.th/project_content.asp?PJID=RDG5550047.
รายงานสภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว. (2559). สรุปสถานการณ์การท่องเที่ยวไทยที่สำคัญไตรมาส 4 ปี 2559. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
เลิศพร ภาระสกุล. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกประเทศไทยเป็นจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศ. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสัังคมศาสตร์, 21(36): 105-133.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2540). การประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิิวัฒน์ จัันทร์กิ่งทอง. (2555). ภาพลัักษณ์การท่องเที่ยวของประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิิทยาลััยศิิลปากร. 34(1): 31-50.
ศิิริิเพ็็ญ ดาบเพชร. (2556). การเลืือกสถานที่ท่องเที่ยวของนัักท่องเที่ยวครั้งแรกและนักท่องเที่ยวซ้ำ. วารสารบริิหารธุุรกิิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. 9(2): 39-59.
ศิวณัฐ กัลยาณวิชัย และนิตนา ฐานิตธนกร. (2559). คุณค่าของตราสินค้าและคุณค่าส่วนบุคคลที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าแบรนด์เนมในห้างสรรพสินค้าของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
ศักดิ์ดา ศิริภัทรโสภณ และปารย์ทิพย์ ธนาภิคุปตานนท์. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพการบริการที่ได้รับกับความพึงพอใจและความภักดีของคนไข้: กรณีีศึึกษาโรงพยาบาลเอกชนในเขตกรุุงเทพมหานคร. วารสารวิิจััยมหาวิิทยาลััยขอนแก่น, 10(2): 214-217.
สมยศ วััฒนากมลชััย. (2557). การขนส่งเพื่อการท่องเที่่ยว. กรุุงเทพฯ: พิิมพลัักษณ์.
สำนักงานจัังหวััดภููเก็็ต. (2560). จัังหวััดภููเก็็ต. สืืบค้นเมื่่อ 1 กัันยายน 2560 จาก http://www.phuket.go.th/webpk/file_data/intropk/dataPK59.pdf.
Altınbaşak, I & Yalçin Pek, E. (2010). City image and museums: The case of Istanbul. Tourism and Hospitality Research, 4(3): 241-251.
Cohen, J. (1962). The statistical power of abnormal-social psychological research: A review. Journal of Abnormal and Social Psychology, 65(3), 145-153.
Cohen, J. (1977). Statistical power analysis for the behavioral sciences . New York: Academic.
Dickman, S. (1996). Tourism: An Introductory Text (2nd ed.), Australia: Hodder Education.
Field, A. (2000). Discovering Statistics using SPSS for Windows. London-Thousand Oaks-New Delhi : Sage publications.
Gao, L., and Bai, X. (2014). Online consumer behavior and its relationship to website atmospheric induced flow: Insights into online travel agencies in China. Journal of Retailing and Consumer Services, 21(4): 653-665.
Govers, R. & Go, F.M. (2009). Tourism Destination image formation. In M. Kozak and A Decrop, (Eds.), Handbook of tourist behavior: theory and practice, : 35-49.
Jenkins, Olivia H. (1999). Understanding and Measuring Tourist Destination Images. International Journal of Tourism Research. Retrieved September 2, 2017, from http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=
1.1.390.9401&rep=rep1&type=pdf.
Mariutti, F. G., Giraldi, J. E., Moura, D., and Crescitelli, E. (2013). The image of Brazil as a tourism destination: An exploratory study of the American market. International Journal of Business Administration. 4(1): 13-26.
O’Leary, S. and Deegan, J. (2003). People, pace, place: Qualitative and quantitative images of Ireland as a tourism destination in F rance. Journal of vacation marketing, 9(3): 213-226.
Promsaka Na Sakolnakorn, T. and Naipinit, A. (2011). The problem and Threat in the management of tourisms sustainability in Phuket. International journal of management & Information systems, 15(2): 111-115.
