Media Exposure and Local Politicians Image in Perception of People in Nakhonratchasima City Municipality, Muang Nakhonratchasima District, Nakhonratchasima Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research aims to study 1) the media exposure of people in City local municipality Nakhon Ratchasima, Muang District, Nakhon Ratchasima Province 2) to study the image of local politicians in perception of people in City local municipality Nakhon Ratchasima Muang District, Nakhon Ratchasima Province 3) to compare the differences of the media exposure of local politicians’ image and 4) to compare the differences of the politicians’ image in perception of people in City local municipality Nakhon Ratchasima, Muang D istrict, Nakhon Ratchasima Province by the demographic chalacteristics.
The sampling units were people aged between 18-60 years old, who lived in 90 communities in City local municipality Nakhon Ratchasima. The population were 12,251. The purposive sampling was used, by selecting 4 communities consisted of over 2,000 people, because of the high proportion of the voters. Taro Yamane’s table was used to calculate the size of the samplings which were 388. There were 400 samplings to increase the credibility. The research tool was questionnaire. Mean, Standard deviation, t-Test, F-Test and Least Significant Difference (LSD) were used as statistical analysis
The findings were 1) The highest media exposure was the personal media (X̄ = 3.17, S.D. = 1.19), followed by special media (X̄ = 2.52, S.D. = 1.61) and local mass media (X̄ = 2.49, S.D. = 1.24). 2) the highest image of
local politicians in perception of people in in City local municipality Nakhon Ratchasima was personality image (X̄ = 2.10, S.D. = 0.53) ,followed by works (X̄ = 2.06, S.D. = 0.56) and human relationships (X̄ = 2.03, S.D. = 0.53)
The comparison of the media exposure of local politicians, it w as found that personal media, local mass media, special media, activities and new media was significantly different by the demographic characteristics at the level of 0.05
The comparison of the image of local politicians by the demographic, it was found that the image of local politicians was significan tly different by the demographic characteristics at the level of 0.05. From the research results the political parties or politicians can use the research results to solve and improve the image of the politicians in order to have good political qualifications according to people’s requirements.
Article Details
References
กัลยา วาณิชบัญชา. (2552). สถิติสำหรับงานวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กาญจนา แก้วเทพ. (2547). ทฤษฎีและแนวทางการสื่อสารมวลชน. กรุงเทพฯ : ไฮเออร์เพรส.
กิติมา สุรสนธิ. (2548). ความรู้ทางการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เขมพัฒน์ ปัญญาเปียง. (2551). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อมวลชนของเจเนอเรชั่นบีในอำเภอเมืองจังหวัด เชียงใหม่. (การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
ครรชิต เหมะรักษ์. (2550). คุณลักษณะของนักการเมืองท้องถิ่นที่พึงประสงค์ในทรรศนะของประชาชนในเขต อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น).
ชัชวาล ภูคะหุตา. (2559). 12 ต้นแบบลักษณะ บุคลิกแบรนด์ที่สร้างคุณค่า. สืบค้นเมื่อวันที่ 6 สิหาคม 2561. จาก https://brandchatz.com/2016/07/23/
ชุลีกร บำรุงผล. (2556). ความรู้และการรับรู้สื่อประชาสัมพันธ์ด้านการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของ ประชาชนในเขตเทศบาลเมืองชลบุรี อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี. (ปัญหาพิเศษรัฐ ประศาสนศาสตร มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา).
ชูศักดิ์ เพรสคอทท์ และ สินี กิตติชนม์วรกุล. (2557). การเปิดรับข้อมูลข่าวสารและอิทธิพลของสื่อต่อ แนวความคิดทางการเมืองของนักศึกษาระดับปริญญาตรี หลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิตของ สถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดสงขลา. (สาขาโฆษณาและการประชาสัมพันธ์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่)
ดวงฤทัย พงศ์ไพฑูรย์. (2544). การเปิดรับข่าวสาร ความรู้ และทัศนคติเกี่ยวกับเพศศึกษาของวัยรุ่นในเขต กรุงเทพมหานคร, กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิม ติ้งสมชัยศิลป์. (2553). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อโฆษณาบริเวณสถานีและขบวนรถไฟฟ้าบีทีเอส. (มหาวิทยาลัยกรุงเทพ). เทศบาลนครนครราชสีมา. (2560). ข้อมูลพื้นฐานเทศบาลนคร นครราชสีมา. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม 2561, จาก http://www.koratcity.go.th/page/basic- data. ธาชินี มณีรัตน์. (2556). ความต้องการข้อมูลข่าวสาร พฤติกรรมการเปิดรับสื่อ ความรู้ ทัศนคติ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักเรียนมัธยมศึกษาในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัด สงขลา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวารสารศาสตร์มหาบัญฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
ธวัลกร บุญศรี.(2556). สื่อที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมือง: กรณีศึกษา การเข้าร่วมชุมชุมนุมทางการเมืองเวทีราชดำเนินในปี 2556 (ค้นคว้าอิสระนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ).
ธาชินี มณีรัตน์. (2556). ความต้องการข้อมูลข่าวสาร พฤติกรรมการเปิดรับสื่อ ความรู้ ทัศนคติ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักเรียนมัธยมศึกษาในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสื่อสารองค์กร). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
นพวรรณ โสภี. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ข่าวสารประชาสัมพันธ์กับการรับรู้ภาพลักษณ์ของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลบางนกแขวก อำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม. (การค้นคว้าอิสระ สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน บัณฑิต
วิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร).
เนตรชนก คงทน. (2560). การสร้างภาพลักษณ์ทางการเมือง (พิมพ์ครั้งที่ 1) [เอกสารอัดสำเนา]. นครราชสีมา : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
บุญชม ศรีสะอ้าน. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพ: สุรีวิยาสาส์น.
ปรมะ สตะเวทิน. (2539). การสื่อสารมวลชน: กระบวนการและทฤษฎี. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์
พงษ์ศักดิ์ ยิ่งชนม์เจริิญ. (2558). เมืองยะลา กัับแนวคิดการจััดการเมืือง. สืืบค้นเมื่อวัันที่ 13 ธันวาคม 2561, จาก https://www.slideshare.net/FURD_RSU/ss-48367609.
พรทิพย์ พิมลสินธุ์. (2551). การวิจัยเพื่อการประชาสัมพันธ์. กรุงเทพ : โฟร์พริ้นท์ติ้ง.
มนัญชนก สุรชัยกุลวัฒนา. (2557). รูปแบบการสื่อสารเพื่อการสร้างภาพลักษณ์ของผู้นำท้องถิ่นในจังหวัดนครปฐม. วารสารอิิเล็็กทรอนิิกส์การเรีียนรู้ทางไกลเชิิงนวััตกรรม, 4(1), 36-46.
เมษิยา ญาณจินดา. (2558). การรับรู้ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการเลือกตั้งผ่านสื่อสังคมออนไลน์กับทัศนคติ และพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในเขต กรุงเทพมหานคร. ประชุมวิชาการ ระดับชาติ ประจำปี 2558 คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหาร ศาสตร์ หัวข้อ “นวัตกรรมนิเทศศาสตร์และการจัดการ”, 2, น. 62-77
ยุบล เบ็ญจรงค์กิจ.(2534). การวิเคราะห์ผู้รับสาร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะนิเทศศาสตร์.
รติมา ศารทะประภา. (2557). การตลาดเพื่อการเมือง: การเลือกตั้งเพื่อชัยชนะ?. สืบค้นเมื่อวันที่ 4 มกราคม 2561, จาก http://www.parliament.go.th/library.
ลฎาภา ทำคี. (2552). การรับรู้ภาพลักษณ์ของประชาชนที่มีต่อองค์การบริหารส่วนตำบลจำป่าหวาย อำเภอ เมือง จังหวัดพะเยา. (รายงานการศึกษาอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย).
วรวิทย์ ประพรม. (2554). การสรา้งภาพลักษณ์ด้วยการกำหนดบุคลิกภาพของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ผ่านเฟสบุ๊ค (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์และสารสนเทศ). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
วินัย ศิริรัตน์. (2552). การรับรู้ภาพลักษณ์ขององค์การบริหารส่วนตำบลลาดขวาง อำเภอบ้านโพธิ์ จังหวัด ฉะเชิงเทรา. (รายงานการศึกษาอิสระปริญญารัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครอง ท้องถิ่น วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น).
วิเลิศ ภูริวัชร. (2555). การตลาดการเมือง : ข้อคิดผู้นำ(เก่า)คนใหม่. หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ. สืบค้นเมื่อ วันที่ 4 มกราคม 2561), http://library.acc.chula.ac.th/PageController.php.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2560, 1 มีนาคม). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสองพ.ศ. 2560-2564. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2561 จาก
http://www.nesdb.go.th/download/ plan12/.สิงห์ สิงห์ขจร. (2556). พฤติกรรมการเปิดรับข่าวสารการเมืองจากสื่อมวลชนและการมีส่วนร่วมทางการเมือง ของประชาชน กรณีศึกษา จังหวัดเชียงราย. วารสารวิชาการ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 3(2), น. 121-135
สิงห์ สิงห์ขจร. (2556). พฤติกรรมการเปิดรับข่าวสารการเมืองจากสื่อมวลชนและการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน กรณีศึกษา จังหวัดเชียงราย. วารสารวิิชาการ สถาบัันวิิจััยและพััฒนา มหาวิิทยาลััยสุุโขทั ัยธรรมาธิิราช, 3(2), น. 121-135.
สุกฤตา แก้วพะเนา. (2560). การศึกษาอิทธิพลของภาพลักษณ์เทศบาลตำบลบ้านใหม่ที่มีต่อเจตคติในการชำระภาษีของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา (ภาคนิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, นครราชสีมา.
สุชา จันทร์เอม. (2544). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สุภวัฒน์ สงวนงาม. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเลือกรับชมรายการข่าวของสถานีโทรทัศน์ของ ผู้ชมในเขตกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเนชั่น).
เสรี วงษ์มณฑา. (2550). BRANDING นักการเมือง. กรุงเทพฯ : ฐานบุ๊ค.
เหมือนตะวัน สุทธิวิริวรรณ. (2559). การเปิดรับความรู้ทัศนคติและพฤติกรรมของผู้ชมรายการต่อดิจิทัลทีวีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล (วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน, คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
อภิิสิิทธิ์ ฉััตรทนานนท์ และจิิระเสกข์ ตรีีเมธสุุนทร. (2548). การบริิหารภาพลัักษณ์บริิษััท. วารสารพััฒนบริิหารศาสตร์์, 45(2), น. 127-149.
อัศว์ศิริ ลาปิอี. (2556). ภาพลักษณ์นักการเมืองกับพฤติกรรมการเลือกตั้งของประชาชน ในระดับท้องถิ่นศึกษากรณีีการเลืือกตั้งนายกเทศมนตรีีเทศบาลเมืืองควนลััง จัังหวััดสงขลา. วารสารวิิทยบริิการ, 24(1), น. 187-199.
อำนวย วีรวรรณ. (กันยายน 2527). การแก้วิกฤตการณ์และสร้างภาพลักษณ์ให้แก่องค์กร. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2561, จากhttp://info.gotomanager.com/news/printnews.aspx?id=32640
อิทธิเดช สุพงษ์. (2553). การสื่อสารเพื่อสร้างภาพลักษณ์ของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสื่อสารองค์กร). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
Cwalina, Wojciech, Falkowski, Andrzej, Kaid, Lynda Lee. (2000). Role of Advertising in Forming the Image of Politicians: Comparative Analysis of Poland, France and Germany. Media Psychology. 2000, 2(2), p. 199.
Cwalina, Wojciech, Falkowski, Andrzej. (2016). Journal of Political Marketing Apr-Sep2016, 15(2/3), pp. 220-239.
Evjen, Sunniva. (2015). The image of an institution: Politicians and the urban library project. In Library and Information Science Research January 2015, 37(1), pp. 28-35.
Roets, Arne, Van Hiel, Alain. (2009). The ideal politician: Impact of voters’ ideology. In Personality and Individual Differences, 46(1), pp. 60-65.
Zakrizevska, Maija. (2014). Social Representations of the Politicians about the Ideal Image of a Politician. International Multidisciplinary Scientific Conference on Social Sciences & Arts SGEM, pp. 381-388.