การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดทางจริยธรรมของพระพุทธศาสนาเถรวาทในนวนิยาย เรื่อง เงา ของโรสลาเรน

Main Article Content

ธาริณี เจริญคุณวิวัฏ
วิทยา ศักยาภินันท์
ธเนศ ปานหัวไผ่

บทคัดย่อ

งานวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดนวนิยายเรื่อง เงา บทประพันธ์ของโรสลาเรน 2) เพื่อศึกษาแนวคิดทางจริยธรรมของพระพุทธศาสนาเถรวาท และ3) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดทางจริยธรรมของพระพุทธศาสนาเถรวาทในนวนิยายเรื่อง เงา  นี้เป็นการวิจัยคุณภาพ ข้อมูลที่ใช้ในการวิจัยรวบรวมจากเอกสารชั้นปฐมภูมิและทุติยภูมิ ซึ่งประกอบด้วยพระไตรปิฎกและอรรถกถา นวนิยายเรื่อง เงา และเอกสารงานวิจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง โดยนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ และประเมินค่า


ผลการศึกษา พบว่านวนิยายเรื่อง เงา เป็นนวนิยายอิงพุทธศาสนา ส่วน เงา คือหลักกรรมที่เคียงคู่อยู่เสมอกับมนุษย์เสมือนหนึ่งเงาที่เคียงคู่อยู่กับเจ้าของเงาตลอดเวลา พระพุทธศาสนาเถรวาทมีแนวคิดทางจริยธรรมที่แบ่งตามพฤติกรรมการทำกรรมของบุคคลออกเป็น 3 ระดับ คือระดับต้นได้แก่ ศีล 5 ระดับกลางได้แก่ กุศลกรรมบถ 10 และระดับสูงได้แก่ มรรคมีองค์ 8 จากการวิเคราะห์นวนิยายเรื่อง เงา ด้วยแนวคิดทางจริยธรรมของพระพุทธศาสนาเถรวาท ผู้ประพันธ์ได้แบ่งตัวละครออกเป็น 3 กลุ่ม คือกลุ่มดี กลุ่มชั่ว และกลุ่มที่เคยทำชั่วแต่กลับใจมาทำความดี พฤติกรรมทางจริยธรรมของทุกกลุ่มจะอยู่ในสายตาของพญายมผู้เป็นพญามัจจุราชตลอดเวลา ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อพฤติกรรมทางจริยธรรมที่แตกต่างกันของตัวละครทั้ง 3 กลุ่มนี้มาจากสิ่งแวดล้อม กล่าวคือ การเลี้ยงดูภายในครอบครัวและ มิตรสหาย เป็นต้น ว่าจะช่วยเกื้อกูลต่อการงอกงามขึ้นในใจของหลักจริยธรรมพุทธศาสนาเถรวาทหรือไม่เพียงใด และภายหลังจากการเสียชีวิตแล้ว ผลของกรรมที่ทำไว้ คนดีจะไปเกิดในสุคติภูมิ ส่วนคนชั่วจะไปเกิดในทุคติภูมิ โดยพญายมจะเป็นผู้บอกว่าคนชั่วแต่ละคนสมควรจะตกนรกขุมใดในทุคติภูมิ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กนกวรรณ คงทนชุุณหพร. (2554). แนวคิดพุุทธศาสนาในนวนิยายของแก้วเก้า. (วิิทยานิิพนธ์์ปริิญญามหาบััณฑิิต). มหาวิิทยาลััยศรีีนคริินทรวิิโรฒ, สาขาวิิชาภาษาไทย.

พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส อินฺทปญฺโญ). 2544. หนทางอันประเสริฐสำหรับชีวิต. สุราษฎร์ธานี : ธรรม

ทานมูลนิธิ

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). 2545. พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 11 .

กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์บริษัทสหธรรมิกจำกัด.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). 2559. พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม.พิมพ์ครั้งที่

กรุงเทพฯ : มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต).

พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). 2529. พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ:

ด่านสุทธาการพิมพ์.

ภาวิินีี ตรีีเดชีี. (2554). กลวิิธีีการนำเสนอพุุทธธรรมในนวนิยายอิงธรรมะของสุุชีพ ปุ ุญญานุุภาพ. (วิทยนิพนธ์ปริิญญามหาบััณฑิต). จุุฬาลงกรณ์มหาวิิทยาลััย, สาขาวิิชาภาษาไทย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 2539. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม

ที่ 4,11,12,13,14,15,16,20,22,25 และ35. กรุงเทพฯ : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหามกุฏราชวิทยาลัย. 2521. วิสุทธิมรรค แปล ภาค 3 ตอนจบ. กรุงเทพฯ : มหามกุฏราชวิทยาลัย.

มิลินทปัญหา ฉบับแปลในมหามกุฏราชวิทยาลัย. 2543. กรุงเทพฯ : มหามกุฏราชวิทยาลัย.

โยธิิน มาหา. (2547). การศึึกษาเชิิงวิิเคราะห์์หลัักพุุทธจริิยธรรมที่่ปรากฏในวรรณกรรมของอาจารย์สุุชีีพ ปุุญญานุุภาพ. (วิิทยานิิพนธ์ปริิญญามหาบััณฑิิต). มหาวิิทยาลััยมหิิดล, สาขาจริิยศาสตร์ศึกษา.

โรสลาเรน. 2551. เงา. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม.

วศิน อินทสระ. 2544. พุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์เม็ดทราย.

สุนทร ณ รังษี. 2541. พุทธปรัชญาจากพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

แสงเดืือน สุุขประเสริิฐ. (2556). บทบาทตััวละครสตรีีที่สื่อหลัักธรรมเรื่องจิิตในนวนิิยาย เรื่องฌานของทมยัันตีี [ข้้อมููลอิิเล็็กทรอนิิกส์์]. วารสารสถาบัันวัฒนธรรมและศิิลปะ, 15(1), 126-134.

โอมาร์ คัยยัม. 2512. รุไบยาต. พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ผู้แปล.พระนคร :

โรงพิมพ์สำนักทำเนียบนายกรัฐมนตรี.