วาทกรรมเรื่องการค้าประเวณีและการประพฤติในเรื่องกามที่ปรากฏในพจนานุกรมคำใหม่ฉบับราชบัณฑิตยสถาน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีทางภาษากับการประกอบสร้างชุดความคิดเรื่องการค้าประเวณีและการประพฤติในเรื่องกามที่ปรากฏในสังคมไทย โดยเก็บข้อมูลจากประโยคตัวอย่างในพจนานุกรมคำใหม่ ฉบับราชบัณฑิตยสถานเล่ม 1-2 วิเคราะห์ด้วยทฤษฎีวาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1) เพื่อวิเคราะห์กลวิธีทางภาษาที่ประกอบสร้างชุดความคิด และ 2) เพื่อวิเคราะห์วิถีปฏิบัติทางวาทกรรมและวิถีปฏิบัติทางสังคมและวัฒนธรรมที่สะท้อนสภาพสังคมวัฒนธรรมไทย

ผลการวิจัยพบการใช้กลวิธีทางภาษาในการประกอบสร้างชุดความคิดเรื่องการค้าประเวณีและการประพฤติในเรื่องกาม 5 กลวิธี ได้แก่ การใช้สำนวน การใช้คำกริยา การใช้คำนาม การใช้คำเรียกขาน และการใช้ประโยคกรรม โดยวาทกรรมเหล่านั้นประกอบสร้างชุดความคิดย่อยเพื่อสื่อความหมายเชิงอุดมการณ์ไปสู่ผู้รับสาร ดังนี้ 1) เรื่องการนอกใจคู่รัก คู่สมรสหรือการมีชู้เป็นเรื่องที่มีอยู่ในสังคมไทยและสามารถพบเห็นได้เป็นปกติ 2) มีการล่อลวงทางเพศทั้งโดยการแสดงเพียงเจตนาล่อลวงและทั้งที่ลงมือกระทำการล่อลวงทางเพศ 3) ในสังคมไทยมีการซื้อและการขายบริการทางเพศ (ค้าประเวณี) และสามารถพบเห็นได้โดยทั่วไป และ 4) กิจกรรมทางเพศมักถูกกำหนดจากสังคมว่าให้แสดงออกได้เฉพาะหนุ่มสาวหรือวัยกลางคนเท่านั้น ผู้สูงอายุไม่ควรมาให้ความสนใจในเรื่องเพศ

ประเด็นการกระจายตัวบทและการตีความตัวบท พบว่าวาทกรรมถูกสื่อออกมาจากสถาบันระดับชาติคือราชบัณฑิตยสถานโดยผู้ทรงคุณวุฒิด้านภาษาไทย ซึ่งเป็นองค์กรที่ได้รับการยอมรับของคนไทยมานาน แสดงวัตถุประสงค์ในการสะท้อนภาพความเป็นไปในการใช้ภาษาที่ปรากฏในสื่อมวลชน เช่น หนังสือพิมพ์ สื่อมวลชน ฯลฯ ทั้งนี้ราชบัณฑิตยสภามีเจตจำนงในการบันทึกปรากฏการณ์ทางภาษาในสังคมตามยุคสมัย ข้อมูลถูกเผยแพร่ทั้งในรูปแบบสื่อสิ่งพิมพ์และสื่ออิเล็กทรอนิกส์ สื่อสารด้วยวัจนลีลาภาษาเขียน ใช้น้ำเสียงในการเขียนแบบเป็นทางการ ตัวบทเหล่านั้นจึงสามารถสะท้อนชุดความคิดดังกล่าวมาสู่ผู้รับสารได้เป็นอย่างดี