การศึกษาเอกสารเพื่อให้ได้แนวทางการแปลภาษาไทย เป็นภาษาอังกฤษเพื่อพัฒนาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ ในแหล่งท่องเที่ยวของประเทศไทย

Main Article Content

พุทธชาด ลิ้มศิริเรืองไร

บทคัดย่อ

            วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือเพื่อศึกษาเอกสารและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ได้แนวทางในการพัฒนาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ในแหล่งท่องเที่ยวด้วยการแปลจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษโดยการศึกษาจากเอกสาร (documentary research) จากหนังสือ 30 เล่มและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง กับการพัฒนาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ในแหล่งท่องเที่ยวด้วยการแปลภาษา 10 เรื่อง เครื่องมือวิจัยคือ 1) ตารางสรุปสิ่งที่ค้นพบจากการทบทวนแนวคิดและทฤษฎี ซึ่งได้จากวรรณกรรมที่อยู่ในรูปหนังสือ และ 2) ตารางสรุปสิ่งที่ค้นพบจากการทบทวนงานวิจัย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยจากการทบทวนแนวคิดและทฤษฎีพบว่า 1) แนวทางการแปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษเพื่อพัฒนาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ในแหล่งท่องเที่ยวสอดคล้องกับแนวทางการแปลภาษาที่ใช้เป็นมาตรฐานของสัญฉวี สายบัว (2542) ที่ยึดทฤษฎีของลาร์สัน (Larson, 1997) ด้าน 1) การแปลแบบรักษารูปแบบของภาษา (form based translation) และ 2) การแปลแบบรักษาความหมาย (meaning based translation) ร่วมกับหลักการแปลป้ายประชาสัมพันธ์ของนิง คัง และยุ จาง (Kang & Zhang, 2008) และม่า เฉียนอาน (Qiannan, 2012) คือ 1) เรียบง่าย 2) ชัดเจน 3) ใช้น้ำเสียงที่เหมาะสม และ 4) ทำให้เป็นมาตรฐาน ผลการวิจัยจากการทบทวนงานวิจัยพบว่าในอดีตมีการศึกษาและการวิเคราะห์หน้าที่ของป้ายประชาสัมพันธ์ ข้อผิดพลาดในการแปล ลีลาภาษาในการแปล กลวิธีการแปล ภาษาบนป้าย การใช้ code mixing โดยเก็บข้อมูลจากป้ายและกลุ่มเป้าหมายจากภาพถ่าย แบบสอบถาม การสังเกตการณ์และการสัมภาษณ์ จึงเสนอแนวทางการแปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษเพื่อพัฒนาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ในแหล่งท่องเที่ยวของประเทศไทยดังนี้ ควรมีการลงพื้นที่เพื่อเก็บข้อมูลทั้งในรูปแบบภาพถ่ายและเอกสาร ตลอดทั้งเก็บข้อมูลความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่อการพัฒนาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ โดยการจดบันทึกข้อมูล การใช้แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์และการสังเกตการณ์ ในการวิเคราะห์ข้อมูลสามารถทำได้โดยการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา การให้ผู้เชี่ยวชาญและเจ้าของภาษาตรวจสอบความถูกต้อง และเมื่อได้บทแปลจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็สามารถนำลงไปยังพื้นที่วิจัยอีกครั้งหนึ่งเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง หรือเพื่อสำรวจความพึงพอใจของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่อการพัฒนาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ด้วยการแปลจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษอีกครั้งหนึ่ง

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย
ประวัติผู้แต่ง

พุทธชาด ลิ้มศิริเรืองไร, คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

A lecturer of Business English Program,

Faculty of Humanities and Social Sciences

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). สถานการณ์การท่องเที่ยวของชาวต่างชาติในประเทศไทยในไตรมาส 1/2562

และไตรมาส 2/2562. สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2562

จาก https://www.mots.go.th/download/article/article_20191025094442.pdf.

จริยา เสียงเย็น. (2558). ภูมิทัศน์ทางภาษาจากป้ายโฆษณาในเขตอำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี. วารสารพื้นถิ่นโขง ชี มูล, 1(2),13-36.

ดียู ศรีนราวัฒน์ และชลธิชา บำรุงรักษ์. (2558). ภาษาและภาษาศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ดวงตา สุพล. (2541). ทฤษฎีและกลวิธีการแปล. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาอังกฤษ คณะอักษรศาสตร์

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ถนอมจิตต์ สารอต และสราวุฒิ ไกรเสม. (2562). ความเป็นพหุภาษาในชุมชนเมือง: กรณีศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง

ภูมิทัศน์ทางภาษากับธุรกิจการค้าย่านนานาฝั่งเหนือ. สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2562

จาก https://lc.mahidol.ac.th/lcjournal/FullPaper/JLC38-1-Thanomjit-SR.pdf.

นเรศ สุรสิทธิ์. (2551). เทคนิคการแปล. กรุงเทพฯ: พี. เอส. เพรส.

นิยม อานไมล์. (2560). การแปลเบื้องต้นสำหรับครูสอนภาษาอังกฤษ. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

ประดิษฐ์ นารีรักษ์. (2561). การศึกษาวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในป้ายประชาสัมพันธ์ภาษาอังกฤษในพื้นที่อำเภอเมือง

จังหวัดกำแพงเพชร. สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2562 จาก https://arit.kpru.ac.th/ap/e-dcms//contents/catalog/ 20191115135806.pdf.

ผ่องศรี ลือพร้อมชัย. (2559). การแปลให้เก่ง: คู่มือนักแปลมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือ

แห่งประเทศไทย.

พิมพันธุ์ เวสสะโกศล. (2558). การแปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พุทธชาด ลิ้มศิริเรืองไร. (2560). การพัฒนาป้ายและแผ่นพับประชาสัมพันธ์ด้วยการแปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ

เพื่อการท่องเที่ยวที่ปราสาทพนมรุ้งและปราสาทเมืองต่ำจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารการแปลและการล่าม, 2(1),

-105.

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์ และคณะ. (2560). ป้ายชื่อสาธารณะเพื่อการท่องเที่ยวในเขตเทศบาลนครลำปาง. สืบค้นเมื่อ

พฤศจิกายน 2562 จาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/colakkujournals/article/view/116896/89822.

ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2562). ทิศทางท่องเที่ยวไทยปี 2562. สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2562

จาก http://www.ismed.or.th/PR110462(1).php.

รัชนีโรจน์ กุลธำรง. (2552). ความรู้ความเข้าใจเรื่องภาษาเพื่อการแปล: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ:

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ลำดวน จาดใจดี. (2550). เทคนิคการแปลไทยเป็นอังกฤษ. กรุงเทพฯ: ไทยเจริญการพิมพ์.

วีระศักดิ์ โควสุรัตน์. (2561). เที่ยวไทยทะลุ 41 ล้าน ประเมินปี 62 ต่างชาติทะลักเพิ่มทุกตลาด. สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2562 จาก https://www.posttoday.com/economy/news/578456.

สัญฉวี สายบัว. (2542). หลักการแปล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สัญฉวี สายบัว. (2550). หลักการแปล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สัญฉวี สายบัว. (2560). หลักการแปล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สิทธา พินิจภูวดล. (2542). คู่มือนักแปลอาชีพ. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์.

สิทธา พินิจภูวดล. (2543). คู่มือนักแปลอาชีพ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์.

สุพรรณี ปิ่นมณี. (2559). แปลได้ แปลดี ทักษะการแปลสำหรับผู้เรียนในระดับมหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ:

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อัจฉรา ไล่ศัตรูไกล. (2560). ตำรา EN 322 จุดมุ่งหมาย หลักการและวิธีแปล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

อัครพนท์ เนื้อไม้หอม. (2558ก). ศึกษาและพัฒนานวัตกรรมการสื่อสารภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวสำหรับบุคลากร

ด้านการท่องเที่ยวที่ปราสาทพนมรุ้ง อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดบุรีรัมย์ (รายงานวิจัย). บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

อัครพนท์ เนื้อไม้หอม. (2558ข). ศึกษาและพัฒนานวัตกรรมการสื่อสารภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวสำหรับ

ยุวมัคคุเทศก์ ที่ปราสาทเมืองต่ำ อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

อัครพนท์ เนื้อไม้หอม และพุทธชาด ศรีพัฒนสกุล. (2558). การพัฒนานวัตกรรมที่ส่งเสริมความสามารถการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อเตรียมความพร้อมสู่ประชาคมอาเซียนสำหรับบุคลากรด้านการท่องเที่ยวที่วนอุทยานภูเขาไฟกระโดง จังหวัดบุรีรัมย์ (รายงานวิจัย). บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

Al-Athwary, A. A. H. (2014). Translating shops signs into English in Sana’ a’ s streets: A linguistic analysis. International Journal of Humanities and Social Science, 4(2), 140-156.

Baker, M. (1992). In other words: A course book on translation. New York: Routledge.

Catford, J. C. (1965). A linguistic theory of translation. London: Oxford University Press.

Claessens et al. (2007). A review of the time management literature. Retrieved August 15, 2019,

from file:///C:/Users/User/Desktop/A_Review_of_Time_Management_Literature.pdf.

Cenoz, J., & Durk, G. (2009). Language economy and linguistic landscape. In E. Shohamy & D. Gorter (Eds.),

Linguistic landscape: Expanding the scenery (pp. 55-69). London, UK: Routledge.

Guo, M. (2012). Analysis on the English-translation errors of public signs: Theory and practice in language studies. 2(6), 1214-1219.

Ji-feng, Z. (2012). On the translation of public signs from the functional perspectives. Sino-US English teaching, 9(6), 1246-1252.

Jing-jing, W. (2011). A communicative translation approach to Chinese-English translation of Public Signs.

Social and Cultural Studies, 31, 13-26.

Kang, N., & Zhang, Y. (2008). On translation of public sign expressions. Asian Social Science, 4(8), 124-128.

Ko, L. (2010). Chinese-English Translation of Public Signs for Tourism. The Journal of Specialized Translation, 13, 111-123.

Landry, R., & Bourhis, R. (1997). Linguistic landscape and ethnolinguistic vitality: an empirical study,

Journal of language and Social Psychology, 16(1), 23-49. Retrieved August 15, 2019,

from http://dx.doi.org/10.1177/0261927 X970161002.

Larson, M. (1997). Meaning-based translation: A guide to cross-language equivalence.

Oxford: Oxford University Press.

Limsiriruengrai, P. et al. (2018). Needs Analysis of Tourism Personnel for English Communicative Innovation in Sai Yao Community Silk Village, Thalunglek Sub-district, Muang District, Buriram Province.

Retrieved August 1, 2018, from http://hs.bru.ac.th/?page_id=8444.

Limsiriruengrai, P., Lertcharoenwanich, P., & Rattanawaropas, W. (2019). Development of Innovation on Tourism English Communication for Silk Village Tourism Personnel to Enhance Tourism in Sai Yao Community Silk Village, Thalunglek Sub district, Muang District, Buriram Province. Retrieved August 1, 2018, from https://dspace.bru.ac.th/xmlui/handle/123456789/5810.

Newmark, P. (1988). A textbook of translation. New York: Phoenix ELT.

Nida, E. A. (1964). Toward a Science of Translation. Leiden: E. J. Brill.

Nida, E. (1982). The Theory and Practice of Translation. Leiden: E.J. Brill.

Qiannan, M. (2012). Research on the translation of public signs. English Language Teaching, 5(4), 168-172.

Yanhong, M. (2013). Chiang Mai’s linguistic landscape in the tourist attraction areas: A study on the English language on signs. The Golden Teak: Humanity and Social Science Journal, 19(2), 59-70.