การแปรของคำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ในภาษาเขียนภาษาไทยและความสัมพันธ์กับความรู้เรื่องระบบวรรณยุกต์ของผู้ใช้ภาษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การใช้คำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ในบริบทท้ายประโยคที่ไม่เป็นไปตามหลักการใช้ภาษาไทยปรากฏให้เห็นในภาษาเขียนปัจจุบันอย่างแพร่หลาย ในมุมมองการศึกษาภาษาศาสตร์สังคม การที่เจ้าของภาษาใช้รูปภาษาที่แตกต่างออกไปจากหลักภาษาไม่ได้ถือเป็นการใช้ภาษาที่ผิด แต่เรียกว่าเป็นการแปรทางภาษาที่กำลังเกิดขึ้น ในงานวิจัยเรื่องนี้ ผู้วิจัยมุ่งอภิปรายการใช้คำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ในภาษาเขียนในแง่ของการแปรทางภาษา โดยกำหนดวัตถุประสงค์ไว้ 2 ประการ ได้แก่ 1) เพื่อศึกษาการแปรของคำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ในภาษาเขียนที่ปรากฏ ณ ตำแหน่งท้ายประโยคในบริบทประโยค 3 ประเภท ได้แก่ ท้ายประโยคบอกเล่า ท้ายประโยคคำถาม และปรากฏตามหลังคำว่า “นะ” และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างการใช้รูปเขียนคำว่า “คะ” และ “ค่ะ” กับความรู้หลักภาษาไทยเรื่องการผันวรรณยุกต์ ผู้วิจัยเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างผู้ใช้ภาษาไทย จำนวน 249 คน โดยใช้แบบสอบถามที่ประกอบไปด้วยคำถาม 2 ส่วน ได้แก่ ส่วนเติมประโยคด้วยคำลงท้าย “คะ” หรือ “ค่ะ” ในบริบทประโยค 3 ประเภท และส่วนทดสอบความรู้เรื่องระบบวรรณยุกต์ในภาษาไทย ผู้วิจัยพบว่าผู้ตอบแบบสอบถามส่วนมากยังคงเลือกใช้คำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ในบริบทท้ายประโยคไปตามหลักการใช้ภาษา ส่วนบริบทที่ปรากฏการใช้รูปเขียนคำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ที่ไม่ตรงกับหลักภาษามากที่สุดคือ บริบทตามหลังคำว่า “นะ” นอกจากนี้ ผลการศึกษายังแสดงให้เห็นว่าการเลือกใช้คำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ในภาษาเขียนนั้นสัมพันธ์กับความรู้เรื่องระบบวรรณยุกต์ของผู้ใช้ภาษาในระดับต่ำ อีกทั้งผู้ที่เลือกใช้คำว่า “คะ” และ “ค่ะ” ตรงตามหลักภาษาไม่ได้จำเป็นต้องมีความรู้เรื่องระบบวรรณยุกต์มากไปด้วยเสมอไป
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
การใช้ คะ ค่ะ ผิด จนเป็นวาระแห่งชาติ...คือความล้มเหลวทางการศึกษาหรือไม่. (2558). สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2558
จาก https://pantip.com/topic/34580676
ทรงธรรม อินทจักร. (2559). การคาดการณ์ได้และความสัมพันธ์เชิงบทบาทในถ้อยคำให้เกียรติในภาษาไทย. วารสารศิลปศาสตร์, 16(2), 142-172.
เทคนิคการใช้ คะ/ค่ะ ละ/ล่ะ จ้ะ/จ๊ะ นะ/น่ะ. (2560). สืบค้นเมื่อ 7 เมษายน 2560 จาก https://pantip.com/topic/36313303.
นววรรณ พันธุเมธา. (2554). ไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ
คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยา กาญจนะวรรณ (2563). การใช้รูปวรรณยุกต์เอกในคำ แซ่บ กับ แซ่ด. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2563
จาก http://www.royin.go.th/?p=24332.
เลิกใช้นะคะ น่ะค่ะ ผิดกันซักที!!!. (2558). สืบค้นเมื่อ 19 มีนาคม 2558 จาก Pantip: https://pantip.com/topic/33394040.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2561). ว่าด้วยคำว่า “แซว”, “คะ”, “ค่ะ”, “นะคะ”. สืบค้นเมื่อ 19 มีนาคม 2561
จาก http://www.royin.go.th/?p=18393.
อุปกิตศิลปสาร, พระยา. (2548). หลักภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
Ambridge, B.ม & Leiven, E. V. (2011). Child Language Acquisition: Contrasting Theoretical Approaches. Cambridge: Cambridge University Press.
Anderwald, L. (2001). Was/were-variation in non-standard British English today. English World-Wide:
A Journal of Varieties of English, 22(1), 1-21.
Baker, A. E., & Hengeveld, K. (2012). Linguistics. Oxford: Wiley-Blackwell.
Bhamoraput, A. (1972). Final Particles in Thai [Unpublished master’s thesis]. Brown University, U.S.A.
Burridge, K., & Bergs, A. (2016). Understanding Language Change. London: Routledge.
Carrilho, E. (2013). On the areal dimension of non-standard syntax: Evidence from a Portuguese corpus. Proceedings of the 14th International Conference on Methods in Dialectology, 69-79.
Cooke, J. R. (1989). Thai sentence particles: Forms, meaning and formal-semantic variations. In J. R. Cook, Thai Sentence Particles and Other Topics (pp. 1-90). Canberra: Australian National University.
Crossley, S. A., & McNamara, D. S. (2012). Predicting second language writing proficiency: The role of cohesion and linguistic sophistication. Journal of Research in Reading, 35(2), 115-135.
Eisikovits, E. (1991). Variation in subject-verb agreement in Inner Sydney English. In J. Cheshire,
English Around the World (pp. 235-255). Cambridge: Cambridge University Press.
Erlewine, M. Y. (2017). Low sentence-final particles in Mandarin Chinese and the final-over-final constraint. Journal of East Asian Linguistics, 26(1), 37-75.
Franco, K., & Tagliamonte, S. (2020). New-way(s) with -ward(s): Lexicalization, splitting and sociolinguistic pattern. Language Variation and Change, 1-23.
Franzese, M., & Iuliano, A. (2019). Correlation analysis. In S. Ranganathan, M. R. Gribskov, K. Nakai, & C. Schönbach, Encyclopedia of Bioinformatics and Computational Biology (pp. 706-721). Amsterdam: Elsevier.
Glaznieks, A., & Glück, A. (2019). From the valleys to the world wide web: Non-standard spellings on social network sites. In C. R. Wigham, & E. W. Stemle, Building Computer-Mediated Communication Corpora for Sociolinguistic Analysis (pp. 12-27). Clermont-Ferrand: Blaise Pascal University.
Haas, M. R. (1970). Thai-English Student's Dictionary. Standford: Standford University Press.
Hinkle, D. E., William, W., & Stephen, G. J. (1998). Applied Statistics for the Behavioral Science. New York: Houghton Mifflin.
Katagiri, Y. (2007). Dialogue functions of Japanese sentence-final particles 'yo' and 'ne'. Journal of Pragmatics, 39(7), 1313-1323.
Kita, S., & Ide, S. (2007). Nodding, aizuchi, and final particles in Japanese conversation:
How conversation reflects the ideology of communication and social relationship. Journal of Pragmatics, 39(7), 1242-1254.
Kroch, A., & Small, C. (1978). Grammatical ideology and its effect on speech. In D. Sankoff,
Linguistic Variation Models and Methods (pp. 45-55). New York: Academic Press.
Labov, W. (1964). Phonological correlates of social stratification. Amercian Anthropologist, 66(6), 164-176.
Li, B. (2006). Chinese Final Particles and the Syntax of the Periphery. Amsterdam: Landelijke Onderzoekschool Taalwetenschap.
Luke, K. K. (1990). Utterance Particles in Cantonese Conversation. Amsterdam: John Benjamins.
McCready, E. (2014). A semantics for honorifics with reference to Thai. Proceedings of the 28th Pacific Asia Conference on Language, Information and Computing, 503-512.
McDonough, K., & Mackey, A. (2006). Responses to recasts: Repetitions, primed production, and linguistic development. Learning Learning, 56(4), 693-720.
Meyerhoff, M. (2006). Introducing Sociolinguistics. London: Routledge.
Munn, P., & Drever, E. (1990). Using Questionnaire in Small-Scale Research: A Teacher's Guide.
Edinburgh: SCRE.
Noss, R. B. (1964). Thai Reference Grammar. Washington, D.C.: U.S. Government Printing.
Ono, T., Thompson, S. A., & Sasaki, Y. (2012). Japanese negotiation through emerging final particles
in everyday talk. Discourse Processes, 49(3-4), 243-272.
Peyasantiwong, P. (1981). A Study of Final Particles in Conversational Thai [Unpublished doctoral dissertation]. University of Michigan, U.S.A.
Pittayaporn, P. (2007, August 5). Prosody of Final Particles in Thai: Interaction between Lexical Tones and Intonation. Paper presented at the workshop on “Intonational Phonology: Understudied or Fieldwork Languages”. Saarbrücken, Germany.
Rowley, J. (2014). Designing and using research questionnaires. Management Research Review, 37(3),
-330.
Sue, V. M., & Ritter, L. A. (2012). Conducting Online Research. London: SAGE.
Tagliamonte, S. A. (2012). Variationist Sociolinguisitcs: Change, Observation, Interpretation.
Oxford: Wiley-Blackwell.
Tagliamonte, S. A. (2016). Making Waves: The Story of Variationist Sociolinguistics. Oxford: Wiley-Blackwell.
Trask, R. L. (1994). Language Change. London: Routledge.
Trudgill, P. (1972). Sex, covert prestige and linguistics change in the urban British English of Norwich. Language in Society, 1(2), 179-195.
van Herk, G. (2012). What is Sociolinguistics?. Oxford: Wiley-Blackwell.
Wasow, T., Jaeger, T. F., & Orr, D. M. (2011). Lexical variation in relativizer frequency. In H. J. Simon
& H. Wiese, Expecting the Unexpected: Exceptions in Grammar (pp. 175-196). Berlin: de Gruyter.
Wright, B., & Schwager, P. H. (2006). Online survey research: Can response factor be improved?.
Journal of Internet Commerce, 7(2), 253-269.
Wu, W. (2008). An acoustic phonetic study of the intonation of sentence-final particles in Hong Kong Cantonese. Asian Social Science, 2(4), 23-29.
Wu, W.-J., & Xu, Y. (2010). Correlation analysis of visual verbs' subcategorization based on Pearson's correlation coefficient. Proceedings of 2010 International Conference on Machine Learning
and Cybernetics, 2042-2046.
Xu, B. R., & Mok, P. (2011). Final rising and global raising in Cantonese intonation. Proceedings of
The International Congress of Phonetic Science, 2173-2176.
Yap, F. H., Wang, J., & Lam, C. T. (2010). Clausal intergration and the emergence of mitigative and adhortative sentence-final particles in Chinese. Taiwan Journal of Linguistics, 8(2), 63-86.