An Adaptation and Cultural Negotiation of Christian in Ban Songyae Kham Toei Sub-district, Thai Charoen District, Yasothorn Province
Main Article Content
Abstract
This research article aims to study the cultural adaptation and negotiation of Isan Christians at Ban Songyae, Kham Toei Sub-district, Thai Charoen District, Yasothon Province by qualitative research methodology. Data collecting from the Christians was conducted at the Songyae community by observing and interviewing the target group of 36 people. The data was analyzed and interpreted through the concept of multiculturalism, cultural diffusion and cultural adaptation. The research results are presented in descriptive analytics style.
The research reveals the Isan-Christians at Ban Songyae had adapted themselves by procedures and conditions in five dimensions namely 1) Structural adaptation effected the cultural adaptation of the Songyae temple through the policy of transforming new ritual practices and increasing Christians’ participation in the administration of the temple 2) Adaptation amidst the cultural diversity in the local Isan especially in the Heet 12 ceremony which Christians had adapted themselves to participate in the traditions and merits of the Isan people harmoniously. 3) Religious leaders’ adaptation especially the pastor who led Christians in living in local communities by his participation in Isan people’s ceremonies. 4) Christians’ adaptation was adjusting their ways of life by lesson the strict regulations in order to compromise with the community’s ways of life. 5) Adaptation and Negotiation amid the religious conflicts in Isan area, especially in the area of Ban Songkhon in Mukdahan Province where seven Christains were dead. Christians negotiated by improving the status of the deceased to be a blessing called Boon Rasee. In the area of Ban Songyae, the pastor was physically abused including the destruction of religious places. However, Ban Songyae Christians have adapted their procedures and adopted the mechanism of the state’s power established in Akkara Deva Michael Songyae Monastery in order to be widely accepted both locally and nationally.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กิตติธัช ชัยประสิทธิ์. (2552). การนำความเชื่อเข้าสู่วัฒนธรรมที่ปรากฏในงานสถาปัตยกรรมวัดคาทอลิกในประเทศไทย: กรณีศึกษา วัดคาทอลิกบ้านซ่งแย้ จังหวัดยโสธร(วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาสถาปัตยกรรม). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
กีรติ บุญเจือ. (2530). หลักปฏิบัติของชาวคริสต์คาทอลิก. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
เกรียงศักดิ์ โกวิทวาณิช. (2556). คู่มือสำหรับสังคายนาวาติกัน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ปิติพานิช.
เกลาดิอุส บาเย. (2527). ประวัติการเผยแพร่พระศาสนาในภาคอีสานและประเทศลาว (ไมเคิ้ล เกี้ยน เสมอพิทักษ์, ผู้แปล). ม.ป.ท.
จอร์จ บรัดเลย์ แมคฟาร์แลนด์. (2555). หนึ่งศตวรรษในสยาม ค.ศ. 1828-ค.ศ. 1928 (จิตราภรณ์ ตันรัตนกุล, ผู้แปล). นนทบุรี: เฟิสท์ ออฟเซท (1993).
จิรภา พฤกษ์พาดี. (2556). ทฤษฎีการพัฒนาของคาทอลิกไทยหลังสังคายนาวาติกันครั้งที่สอง (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ชลดา ดวงมาลา. (2559). การปรับถ้อยคำทางศาสนาของคริสตชนชาวอีสาน กรณีศึกษาบ้านซ่งแย้ ตำบลคำเตย อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
ชวลิต ตรียะประเสริฐ. (2559). ความเป็นพลเมืองของคาทอลิกในสังคมไทย (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาการเมืองและการจัดการปกครอง). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
เตียวอุน หาญกล้า. (2563, สิงหาคม). คริสตชนบ้านโนนม่วง ตำบลคำเตย อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร. (บทสัมภาษณ์).
นงพงา มณีวงศ์. (2563, สิงหาคม). คริสตชนบ้านท่าแร่ ตำบลท่าแร่ อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร. (บทสัมภาษณ์).
ไพฑูรย์ แสนสวัสดิ์. (2563, พฤษภาคม). บาทหลวงอธิการวัดอัครเทวดามีคาแอล บ้านซ่งแย้ ตำบลคำเตย อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร. (บทสัมภาษณ์).
วันเพ็ญ เหลาคำ. (2563, สิงหาคม). คริสตชนบ้านซ่องแย้ ตำบลคำเตย อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร. (บทสัมภาษณ์).
ศิลป์ชัย เชาว์เจริญรัตน์. (2549). หลักความเชื่อคริสเตียน. กรุงเทพฯ: สถาบันคริสเตียนศึกษาและพัฒนาคริสตจักร.
ศุภวัฒน์ วงศ์นามแสน. (2563, เมษายน). บาทหลวงอาสนวิหารแม่พระนิรมล ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. (บทสัมภาษณ์).
สุรศักดิ์ บุญอาจ. (2558). กระบวนการปรับตัวทางวัฒนธรรมของนักศึกษาลาวและกัมพูชาในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
เสรี พงศ์พิศ. (2527). คาทอลิกกับสังคมไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธีโกมลคีมทอง.
แสน พันธ์เลิศ. (2563, สิงหาคม). คริสตชนบ้านซ่องแย้ ตำบลคำเตย อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร. (บทสัมภาษณ์).
Boas, F. (1986). Anthropology and Modern Life. Westport, Conn: Greenwood Press,
Gudykunst, William B. and Hammer, Mitchell R. (1988). An uncertainty reduction based theory of intercultural adaptation. In Y. Y. Kim & W. B. Gudykunst (Eds.). Cross-cultural adaptation: Current approaches. pp. 106-139. Beverly Hills, CA: Sage.
Kasetsiri, C. and Wright, M. (2019). Discovering Ayutthaya. Bangkok: Social Science and Humanities Textbooks Foundation.
Ting-Toomey, S. (1999). Communicating Across Cultures. New York: Guilford Press.
Turpin, F. H. (1997). A History of the Kingdom of Siam up to 1770. Bangkok: White Lotus.