ความเป็นเอกะ สัจจะ และการประสาทพร: อรรถาธิบายว่าด้วยพระองค์แห่งศาสนาสิกข์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้เป็นอรรถาธิบายเรื่องพระเจ้าสูงสุดตามปรัชญาศาสนาสิกข์ แสดงไว้เป็นคุณลักษณ์ทั้งเก้าในบทมูลมันตระ ซึ่งเป็นปฐมบทของคุรบานี (พระวจนะของพระองค์) ประมวลไว้ในคุรุศาสดาในรูปพระมหาคัมภีร์ (คุรุ ครันถ์ ซาฮิบ) บทความวิจัยเป็นผลการศึกษาทางเอกสารที่มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และสังเคราะห์บทมูลมันตระเป็นองค์ความรู้เชิงปรัชญาศาสนาสิกข์สำหรับสังคมไทย โดยอาศัยกระบวนการทางอรรถปริวรรตศาสตร์ด้านศาสนา ตีความเชิงจารีตของสิกข์ ผลจากการศึกษานี้ทำให้เกิดความเข้าใจต่อพระองค์ คุณลักษณ์สำคัญที่สมควรจะทำความเข้าใจ 3 เรื่อง คือ (ก) ความเป็น “เอกะ” ซึ่งนิยามให้เป็นพระเจ้าสูงสุด เป็นแหล่งต้นของการสร้างสรรพสิ่ง สรรพชีวิต (ข) “สัจจะ” โดยที่มนุษย์สามารถจะทำความเข้าใจต่อสัจจะ อันจะก่อให้เกิดการเรียกขานชื่อนามของพระองค์ (ค) การเข้าถึง “คุร ประสาท” พรเมตตาโดยพระองค์ เป็นการให้โอกาสมนุษย์ที่สามารถพัฒนาศักยภาพทางปัญญาในระดับสูงสุดได้แล้ว ขณะเดียวกัน ก็แสดงสัมพันธภาพระหว่างพระองค์ (วาฮฺ คุรู-คุรุผู้อัศจรรย์ในจิต) กับมนุษย์ (ศิษย์สาวก) จึงทำให้มนุษย์มีหน้าที่ศึกษาตามวิถีของคุรบานี เพื่อได้รับโชติแห่งปัญญา นำวิถีมุ่งสู่เป้าหมายสูงสุด คือ การกลับไปหลอมรวมเป็นเอกะกับพระองค์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ปกรณ์ สิงห์สุริยา. (2554). เฮอร์เมนูติกส์. ใน สารานุกรมปรัชญาออนไลน์ฉบับสังเขป. สืบค้นจาก http://www.parst.or.th/philospedia/hermeneutics.html.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. สืบค้นจาก https://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=%CD%A1%D2%C5%D4 %E2%A1&detail=on.
ยัสปาล กอร์. (2547). พระศาสดาศิรีคุรุครันถ์ซาฮิบ. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔. สืบค้นจาก https://dictionary.orst.go.th/.
สมบัติ พรศิริเจริญพันธ์. (2559). เฮอร์เมนูติกส์: ศาสตร์แห่งการตีความและศิลปะแห่งการเข้าใจ. กรุงเทพฯ: วัชรินทร์ พี.พี.
สุเทพ สุริยาอมฤทธิ์. (2557). วิถีแห่งซิกข์. กรุงเทพฯ: คอมเมอร์เชียล กราฟฟิค.
อภิรัฐ คำวัง. (2559). ศาสดาในรูปพระมหาคัมภีร์แห่งศาสนาซิกข์: ประวัติศาสตร์ ความหมายและองค์ประกอบ (อรรถาธิบายเชิงเปรียบเทียบ). วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 18(1), 32-42.
Caputo, J. D. (2018). Hermeneutics: Facts and interpretation in the age of information. London: A Pelican Book.
Chahal, P. S. (2015). Sri Guru Granth Sahib Ji: Text. Transliteration and English translation volume I. Amritsar: B. Chattar Singh Jiwan Singh.
Dilgeer, H. S. (1997). The Sikh reference book. Amritsar: Singh Brothers.
Singh, G. (1996). Sri Guru Granth Sahib (English Version) Vol. I. New Delhi: World Book Centre.
Singh, D. (1999). Sikhism in the words of the guru. Amritsar: Lok Saht Prakashan.
Singh, D. (2003). Sabad Guru, Surat Dhun Chela. Amritsar: Chattar Singh Jiwan Singh.
