Museum-Centric and Bang Lamphu Community-Based Creative Tourism Development
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research studies 1) Thai and foreign tourists’ behavior and needs in the Bang Lamphu area, Bangkok; and 2) the strengths of the Bang Lamphu area and its attractions as a tourist destination for creative tourism management. The research was conducted as a mixed-methods research by 1) surveying 400 random samples, all being Thai tourists who traveled to the community in the Bang Lamphu area, with the data analyzed by mean and standard deviation; and 2) qualitative in-depth interviews with 6 Treasury Department Museum decision-makers, as well as 2.1) focus group discussions with 7 Bang Lamphu area community groups, and 2.2) 5 focus group discussions with Thai Business Association executives.
The results are that 1) tourism behavior and needs in the Bang Lamphu area represent a specific market for participating in creative tourism activities from which narratives could be made for added value, especially in the way that promotes riparian tourism; and 2) the strengths of the Bang Lamphu area and its attractions as a tourist destination include food, ancient temples, nightlife, and convenient transportation.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศ รายจังหวัด ปี 2566. สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/news/category/705.
ชัญญ ชีวาภรณาภิวัฒน์. (2544). ปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงการตั้งถิ่นฐานย่านบางลำพู. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูวิทย์ ศิริโชคเวชกุล. (2551). เที่ยวให้รู้ เปิดประตูสมอง. กรุงเทพฯ: เอ็กซพลอเรอร์ ชาแนล.
ทินกฤต รุ่งเมือง. (2558). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อส่งเสริมเครือข่ายกิจกรรมการท่องเที่ยว ของกลุ่มทวารวดี 4 จังหวัด. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 33(1), 138-160.
ทุนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เฉลิมฉลองสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. (2534). องค์ประกอบทางกายภาพกรุงรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: ทุนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เฉลิมฉลองสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2546). การวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2555). การจัดการด้านการตลาดอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. นนทบุรี: เฟิร์นข้าหลวงพริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ปาริชาติ วลัยเสถียร, สุทิตย์ อบอุ่น, สหัทยา วิเศษ, จันทนา เบญจทรัพย์, และชลกาญจน์ ฮาซันนารี. (2542). กระบวนการและเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ปิรันธ์ ชิณโชติ, และธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของสวนผึ้ง. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(1), 250-268.
พจนา สวนศรี. (2546). การท่องเที่ยวที่ยั่งยืนโดยชุมชน. เชียงใหม่: สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พิพิธบางลำพู กรมธนารักษ์. (ม.ป.ป.). ความเป็นมาของชุมชนบางลำพู. สืบค้นจาก http://banglamphu museum.treasury.go.th.
พิศาล แก้วอยู่, และประกอบ ศิริภักดีพินิจ. (2557). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์โดยการปรับใช้หัตถกรรมจักสานผักตบชวาในพื้นที่อําเภอเมือง จังหวัดพะเยา. ใน การประชุมวิชาการการพัฒนาชนบทที่ยั่งยืน (น. 321-329). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ยุวรี โชคสวนทรัพย์. (2561). การใช้วัฒนธรรมชุมชนเพื่อพัฒนาสู่การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: กรณีศึกษาชุมชนเกาะศาลเจ้า เขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร. วารสารสุทธิปริทัศน์ฉบับพิเศษ, 32, 15-27.
วลัยลักษณ์ ทรงศิริ. (2561). “เมืองประวัติศาสตร์กรุงเทพฯ” และการเดินทางย้อนรอยการจัดการเมืองประวัติศาสตร์ที่ไม่มีชีวิต (3). สืบค้นจาก https://lek-prapai.org/home/view.php?id=5387.
วันดี จีนสวัสดิ์. (2540). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ป่าไม้: ศึกษาเฉพาะกรณีหมู่บ้านป่าไม้ท่ากะบาก อำเภอเมือง จังหวัดสระแก้ว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศราวุธ ผิวแดง, ปณิธาน เมฆกมล, และพนา ดุลยพัชร์. (2559). การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสร้างสรรค์ กลุ่มชาติพันธุ์ลุ่มน้ำโขง. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
สินธุ์ สโรบล. (2546). การท่องเที่ยวโดยชุมชน: แนวคิดและประสบการณ์พื้นที่ภาคเหนือ. เชียงใหม่: สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
Ali, M. B., Quaddus, M., Rabbanee F. K., & Shanka, T. (2022). Community participation and quality of life in nature-based tourism: Exploring the antecedents and moderators. Journal of Hospitality & Tourism Research, 46(3), 630-661.
Arismayantiab, N. K., & Suwenaa, I. K. (2022). Local community participation in management of tourism villages: A case study of penglipuran village in Bali. Journal of Positive School Psychology, 6(10), 3723-3736.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Technique (3th ed.). New York: John Wiley & Sons.
Dimanche, F., & Havitz, M. E. (2010). Consumer behavior and tourism: Review and extension of four study areas. Journal of Travel & Tourism Marketing, 3(3), 37-57.
Eyisi, A., Lee, D., & Trees, K. (2020). Facilitating collaboration and community participation in tourism development: The case of South-Eastern Nigeria. Tourism & Hospitality Research, 21(3), 275-288.
Gohori, O., & Merwe, P. V. (2022). Limitations to community participation in tourism from local people's perspectives: Manicaland province, Zimbabwe. Development Southern Africa, 39(6), 841-855.
Gunn, C., & Recker, M. M. (2001). New Zealand higher education the age of the global virtual university. Educational Technology Research & Development, 49(2), 106-116.
Iqbal, A., Ramachandran, S., Siow, M. L., Subramaniam, T., & Afandi, S. H. M. (2022). Meaningful community participation for effective development of sustainable tourism: Bibliometric analysis towards a quintuple helix model. Journal of Outdoor Recreation and Tourism, 39, 1-14.
Jiménez-Barreto, J., Rubio, N., & Campo, S. (2020). Destination brand authenticity: What an experiential simulacrum! A multigroup analysis of its antecedents and outcomes through official online platforms. Tourism Management, 77, 1-19.
Preko, A., Gyepi-Garbrah, T. F., Arkorful, H., Akolaa, A. A., & Quansah, F. (2020). Museum experience and satisfaction: moderating role of visiting frequency. International Hospitality Review, 34(2), 203-220.
Richards, G. (2010). Creative tourism and local development. Creative Tourism. A global conversation how to provide unique creative experiences for travelers worldwide: At present at the 2008 Santa Fe & UNESCO International Conference on Creative Tourism. New Mexico, USA: UNESCO.
Richards, G. (2020). Designing creative places: The role of creative tourism. Annals of Tourism Research, 85, 1-11.
Yang, L. (2019). Cultural tourism in a replicated old town: Tourists’ views. Tourism Planning & Development, 16(1), 93-111.