ประเด็นศึกษาเกี่ยวกับภาษาในงานวิจัยด้านวรรณกรรมไทยร่วมสมัย ระหว่าง พ.ศ. 2533-2552: การสำรวจภาพรวม

Abstract

บทความนี้มุ่งสำรวจภาพรวมของประเด็นศึกษาที่เกี่ยวกับภาษาในวรรณกรรมไทยร่วมสมัยระหว่าง พ.ศ. 2533-2552 ผลการศึกษาพบว่ามีการศึกษาภาษาทั้งที่เป็นการศึกษาโดยอาศัยทฤษฎีทางภาษาศาสตร์และการศึกษาลีลาการใช้ภาษา โดยการศึกษาส่วนใหญ่จะเป็นการศึกษาลีลาการใช้ภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลือกใช้คำและภาพพจน์โวหารของนักประพันธ์ อย่างไรก็ตามการศึกษาใน
ลักษณะนี้มีวิธีการศึกษาที่ไม่หลากหลายมากนัก ทำให้ผลการศึกษาที่ได้ไม่แตกต่างกันมากอย่างมีนัยสำคัญ ส่วนงานวิจัยที่อาศัยทฤษฎีทางภาษาศาสตร์นั้นส่วนมากยังไม่ได้เชื่อมโยงกับธรรมชาติของงานวรรณกรรมมากนักและมักมองวรรณกรรมในฐานะที่เป็นข้อมูลทางภาษาประเภทหนึ่งเท่านั้น จากการสำรวจครั้งนี้จึงไม่ค่อยพบงานวิจัยที่เป็นการเชื่อมโยงระหว่างวรรณกรรมวิจารณ์กับภาษาศาสตร์อย่างชัดเจนงานวิจัยในลักษณะนี้จะเป็นประโยชน์ทั้งการศึกษาวรรณกรรมไทยร่วมสมัยและการศึกษาภาษาศาสตร์ต่อไป