หลักการปฏิบัติตนต่อผู้นับถือศาสนาอื่นตามคำสอนของพระพุทธศาสนาและศาสนาอิสลาม

Abstract

    การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาหลักการปฏิบัติต่อผู้นับถือศาสนาอื่นระหว่างผู้นับถือศาสนาอื่นระหว่างผู้นับถือพระพุทธศาสนาและผู้นับถือศาสนาอิสลาม โดยศึกษาจากเอกสารปฐมภูมิคือคัมภีร์พระไตรปิฎกและคัมภีร์อัลกุรอานเกี่ยวกับหลักการปฏิบัติตนต่อผู้นับถือศาสนาอื่นตามคำสอนของพระพุทธศาสนา และศาสนาอิสลาม ผลจากการวิจัยได้ข้อสรุป ดังนี้

    พื้นฐานทางสังคมดังเดิมก่อนการอุบัติของทั้ง 2 ศาสนามีลักษณะที่คล้ายกันคือในสังคมมีศาสนาดั้งเดิมอยู่ก่อนและมีความเชื่อที่หลากหลาย รวมทั้งศิลธรรมเสื่อมโทรมและเกิดความวุ่นวายในสังคม เมื่อทั้ง 2 ศาสนาประกาศคำสอนต่างก็ใช้หลักเหตุผลและกฏแห่งศิลธรรมตามสากลนิยม อีกทั้งในเสรีภาพในการนับถือศาสนามิได้มีการบังคับจึงมีผู้เปลี่ยนศาสนามานับถือจำนวนมาก

     การปฏิบัติต่อผู้นับถือศาสนาอื่นทั้ง 2 ศาสนาสอนให้มีความยุติธรรม รู้จักให้เกียรติ ไม่รุกรานเบียดเบียนผู้อื่นรวมทั้งให้การยอมรับศาสนาอื่น สำหรับกรณีที่เกิดความขัดแย้งกับบุคคลต่างศาสนา พระพุทธศาสนาสอนให้มีสติ หยุดความโกรธ ใช้เหตุผลทำความเข้าใจและใช้การเจรจาเพื่ออธิบายให้ผู้อื่นเข้าใจ แม้กระทั่งความขัดแย้งรุนแรงที่จะนำพาให้เกิดการทำลายชีวิตก็ให้มีสติสงบระงับเพราะเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร ให้รู้จักเอาชนะจิตใจตนเองมากกว่าการเอาชนะผู้อื่น สำหรับศาสนาอิสลามสอนให้ทำดีมีความยุติธรรม ไม่ทำร้ายผู้ที่ไม่เบียดเบียนและอนุญาตให้ทำการรบกับผู้ที่รุกรานด้วยความยุติธรรม แต่ถ้าอีกฝ่ายหนึ่งยุติการรบก็ให้ถือว่าไม่เป็นศัตรูกัน ที่สำคัญคือผู้ใดที่รู้จักให้อภัยและทำดีพระเจ้าย่อมให้รางวัล

     การวิจัยนี้พบว่า ถ้าบุคคลศึกษาศาสนาและมีความรู้ในคำสอนทางศาสนาที่ถูกต้องย่อมไม่มีการแบ่งแยกเรื่องดินแดน เชื้อชาติ วัฒนธรรม แม้กระทั่งในสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างทางภาษาและวัฒนธรรม ผู้เป็นศาสนิกชนก็สามารถอยู่ร่วมกันได้ ดังนั้นผู้เป็นศาสนิกชนที่ดีจึงจำเป็นต้องร่วมมือส่งเสริม สนับสนุนแบ่งปันความรู้และประสบการณ์แก่กันและกัน เพื่อสันติภาพและความสุขที่แท้จริงของมนุษยชาติ ที่สำคัญที่สุดคือความร่วมมือระหว่างศาสนาเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับสันติภาพของสังคม