A Development of Active Aging Indicators for Thai Elderly
Keywords:
active aging, confirmatory factor analysis, Thai elderlyAbstract
The objectives of this research were to develop active aging Indicators for thai elderly and to examine the consistency of active aging Indicators model with the empirical data. The sample selected by multi-stage sampling method consisted of 600 thai elderly. The research instrument used in this study was a five-rating scale questionnaire in a total of 73 items. Data were analyzed by using mean, standard deviation, skewness, kurtosis, Pearson correlation coefficient (using SPSS) and a second-order confirmatory factor analysis (using LISREL 8.72).
The findings were as follows:
1) Active aging indicators for Thai elderly consisted of 5 main indicators with 17 sub-indicators: (i) health (4 sub-indicators), (ii) mental health (3 sub-indicators), (iii) cognitive domain (3 sub-indicators), (iv) participation (4 sub-indicators), and (5) security (3 sub-indicators). In addition, the finding revealed that all indicators were consistent with the statistical criteria indicating that all indicators shown suitably identified the characteristics of active aging for thai elderly.
2. The finding based on second-order confirmatory factor analysis indicated the measurement model of active aging for thai elderly were consistent with the empirical data as shown in fitted indices: = 185.71, p = 0.000, df = 86, /df = 2.16, CFI = 0.99, GFI = 0.96, AGFI = 0.94, RMR= 0.029, and RMSEA = 0.044.
References
กุศล สุนทรธาดา และ กมลชก ขําสุวรรณ. (2553). ระดับและแนวโน้มความมีพฤฒิพลังของผู้สูงอายุไทย. การประชุมวิชาการประชากรศาสตร์แห่งชาติ 2553 : 26-38
จิราพร เกศพิชญวัฒนา และคณะ. (2549). รายงานการวิจัย โครงการพฤฒพลัง: กรณีศึกษาจากผู้สูงอายุที่ได้รับการยอมรับในสังคม. กรุงเทพฯ: สํานักงานกองทุนสนันสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
เพ็ญแข ประจนปัจจนึก. (2550). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์เรื่องการจัดการศึกษาและการเรียนรู้ตลอด ชีวิตเพื่อเตรียมความพร้อมในการพัฒนาภาวะพฤฒิพลังของผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ: สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ระวี สัจจโสภณ. (2556). แนวคิดทางการศึกษาเพื่อการพัฒนาภาวะพฤฒิพลังในผู้สูงอายุ. วารสารเกษตรศาสตร์(สังคม), 34, 471-490.
วิไลพร วงค์คีนี, โรจนี จินตนาวัฒน์, และกนกพร สุคําวัง. (2556). ปัจจัยทำนายพฤฒพลังของประชากร เขตเมืองจังหวัดเชียงใหม่. พยาบาลสาร, 40(4), 91-99.
ศุภเจตน์ จันทร์สาส์น. (2555). พฤฒิพลังของผู้สูงอายุไทย การปันผลทางประชากร และโอกาสทาง เศรษฐกิจของประเทศไทยในสังคมสูงวัย. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา, 4(7), 201-214.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. ประชากรสูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2564 จาก สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล: http://www.thailandometers.mahidol.ac.th/#elderly.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2560). ดัชนีพฤฒพลังผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สุภจักษ์ แสงประจักษ์สกุล. (2558). ปัจจัยกําหนดระดับวุฒิวัยของผู้สูงอายุไทย. วารสารสงขลา นครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 21(1), 139-167.
สุทธิชัย จิตะพันธ์กุล. (2545). “Active ageing” เรือธงลำใหม่ในศวรรษที่ 21. วารสารพฤฒาวิทยา และเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ, 2(4), 1-3.
International Longevity Centre Brazil (ILC-Brazil). (2015). ACTIVE AGEING: A Policy Framework in Response to the Longevity Revolution. Brazil: ILC.
Thanakwang K., Soonthorndhada K. (2006). Attributes of active ageing among older persons in Thailand: evidence from the 2002 survey. Asia-Pacific Population Journal, 21(3), 113-135.
Unece. (2013). Active Ageing Index 2012: Concept, Methodology and Final Results. Vienna, Australia: United Nations Economic Commission for Europe.
WHO. (2002). Active Ageing: A Policy Framework. Geneva, Switzerland: World Health Organization.
