ENHANCEMENT OF ADOPTIVE PARENTS STUDENT'S PURPOSE IN LIFE THROUGH GROUP COUNSELING
Keywords:
Group Counseling, Purpose in lifeAbstract
The purpose of this research was to 1) investigate into the purpose in life of adoptive parents students and 2) compare the purpose in life of adoptive parents students before and after participating in group counseling and 3) compare the purpose in life between experimental and control group. The sample group for study was 180 adoptive parents students and the sample group for purpose in life enhancement experiment was 14 students whose score was at the 25th percentile or less selected by purposive sampling from the first sample group willing to participate in this program. Then, these students were random assigned into 7 experimental group and 7 control group. The research tools included Purpose in Life test (PIL) and group counseling program. The descriptive statistics and t-test were used for the statistical analysis.
The results of this research were as follows: 1) the score of 94 adoptive parents students was above the average(52.22%), followed by 82 students with below the average(45.56%), and 4 students with the average score respectively (2.22%) 2) the score of the experimental group after the experiment was higher than before the experiment at .01 and 3) was higher than the control group at .01. The results showed that group counseling can enhance the purpose in life of adoptive parents students.
References
พูนสุข เวชวิฐาน. (2557). ทฤษฎีครอบครัวเบื้องต้น = An introduction to family theories (พิมพ์ครั้งที่ 1 ed.): กรุงเทพฯ : ภาพพิมพ์.
ระพีพรรณ คําหอม. (2540). สถาบันครอบครัว มุมมองของนักสวัสดิการสังคม. กรุงเทพฯ: J.PRINT
อรวรรณ หนูแก้ว. (2536). ความชุกของภาวะซึมเศร้า และความสัมพันธ์ด้านปัจจัยจิต สังคม การศึกษาเปรียบเทียบระหว่างเด็กวัดสระแก้วกับเด็กในครอบครัวปกติ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรัญญา ตุ้ยคำภีร์. (2536). ผลของกลุ่มจิตบำบัดแบบโลกอสต่อการเพิ่มความมุ่งหวังในชีวิต ของหญิงในสถาน สงเคราะห์หญิงบ้านเกร็ดตระการที่มีพฤติกรรมเสี่ยงสูงต่อการติดเชื้อเอชไอวี: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุ่นตา นพคุณ. (2535). รายงานผลการวิจัยการศึกษาสถานภาพและนโยบายเกี่ยวกับเด็กและเยาวชนผู้ด้อยโอกาส : เด็กถูกทอดทิ้ง (พิมพ์ครั้งที่ 2 ed.):กรุงเทพฯ : โครงการสตรีและเยาวชนศึกษา สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชรี ทรัพย์มี. (2549). ทฤษฎีให้บริการปรึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4 ed.): กรุงเทพฯ : คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทรี ศุภกรบุณย์. (2546). ผลการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรม และโปรแกรมการเห็นคุณค่าในตนเองที่มีต่อความรู้สึกมีปมด้อยของเด็กก่อนวัยรุ่นในสถาน สงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยบูรพา.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2559). เทคนิคการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูศรี วงศ์รัตนะ และ องอาจ นัยพัฒน์. (2551). แบบแผนการวิจัยเชิงทดลองและสถิติวิเคราะห์แนวคิดพื้นฐานและวิธีการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราภรณ์ แสงคำ. (2552). การศึกษาความว้าเหว่และการใช้โปรแกรมเพื่อลดความว้าเหว่ของเด็กในสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าและยากจนวัดสระแก้ว จังหวัดอ่างทอง. ปริญญานิพนธ์ (กศ.ม. (จิตวิทยาการแนะแนว)) -- มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2552.
ชูศรี เลิศรัตน์เดชากุล.(2545).หน่วยที่10 ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการให้การปรึกษาแบบภวนิยมประมวลสาระชุดวิชาทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการให้การปรึกษา.พิมพ์ครั้งที่1. นนทบุรีมหาวิทยาลัยสุทัยธรรมาธิราช
ศิริบูรณ์ สายโกสุม. (2554). ทฤษฎีการให้คำปรึกษา = Theories of counseling : PC 621 (พิมพ์ครั้งที่ 1 ed.): กรุงเทพฯ : ภาควิชาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยรามคำแหง.สำนักคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563).
มยุรา อุดมเลิศปรีชา. (2552). ผลการปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีอัตถิภาวะนิยมต่อลักษณะมุ่งอนาคตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่4. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา), คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
นาถยา คงขาว. (2559). ผลการปรึกษากลุ่มแบบอัตถิภาวะนิยมต่อการตระหนักรู้ในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ผ่องพรรณ เกิดพิทักษ์. (2554ก). แนวคิดทางการแนะแนวและทฤษฎีการปรึกษาเชิงจิตวิทยา=Concepts of guidance and theories in psychological counseling (ฉบับปรับปรุงครั้งที่1 หน่วยที่8-15 ed.): สาขาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บัวทอง สว่างโสภากุล. (2545). จิตวิทยาทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่8). กรุงเทพฯ: คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปิยะนุช เผื่อนทอง.(2560).การให้คําปรึกษากลุ่มแบบผสมผสานเพื่อเสริมสร้างลักษณะมุ่งอนาคตของนักเรียน.ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.(การวิจัยและพัฒนาศักยภาพมนุษย์). กรุงเทพฯ:บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2557). การให้คำปรึกษากลุ่มเบื้องต้น เอกสารประกอบการสอนรายวิชา นน 422. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์.(2561). การให้คำปรึกษากลุ่ม (Group Counseling). กรุงเทพฯ: แดเน็ก อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
Thompson Rosemary A. (2016). Counseling techniques: Improving relationships with others, ourselves, our families, and our environment. New York: Apex CoVantage, LCC.
Corey. Gerald. (2012). Theory and Practice of Group Counseling (8th ed.). Canada: Thomson Brooks/Cole lnc.
Locke, E. A., & Latham, Gary P. (1990). A Theory of Goal Setting & Task Performance. New Jersey: Prentice Hall.
Marquis, A. H., Deburah; & Tursi, Mike. (2010). Perceptions of Counseling integration: A survey of Counselor Educators. Counselor Preparation and Supervision.
Rainey Larissa Y. (2014). The Search for Purpose in Life: An Exploration of Purpose, the Search Process, and Purpose Anxiety. (the Degree of Master of Applied Positive Psycholog), University of Pennsylvania, Philadelphia.
Downloads
Published
Versions
- 2022-02-09 (2)
- 2021-12-25 (1)
