THE The Development of an English Training Program through Concentrated Language Encounter Approach Model II for Presenting Wisdom of Pottery Production in Koh Kret (Amphoe Pak Kret) Nonthaburi Province
Keywords:
Language Encounter Approach, English Training ProgramAbstract
The research aimed to develop an English training program through concentrated language encounter approach Model II for presenting wisdom of pottery production in Koh Kret (Amphoe Pak Kret) Nonthaburi province in order to: 1) develop a training program to meet the efficiency criteria of E1/E2 = 75/75, that compared the percentage of formative assessment scores with the summative assessment scores; 2) compare achievement scores of the students before and after the training, and 3) survey students’ satisfaction toward the training program. The research instruments used for this study were: 1) an English for Presenting Wisdom of Pottery Production Training Program; 2) achievement test; and 3) a satisfaction survey on the quality of the training. The samples were 20 students from Matthayom Suksa 1 to 3 (Grade 7 to 9) at Pakkred School. They were selected through volunteers sampling and they also applied to attend the course. The training was conducted in 2 days and was for 14 hours in total. The mean, standard deviation of items, and independent t-test, were used to analyze the data.
The research findings were as follows:
- The developed training program in the field tryout stage reached the efficiency that compared the percentage of formative assessment scores (E1) = 79.12 with the summative assessment Scores (E2) = 77.90, which was higher than the established requirement of 75/75.
- After implementation of the English for Presenting Wisdom of Pottery Production Training Program, the learning evaluation revealed the average scores of achievement tests in post-test were significantly higher than pre-test scores at the .05 level
Finally, 3. The satisfaction survey indicated that students’ overall satisfaction toward the training program was at the highest level.
References
กรมวิชาการ. (2546). การจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการวิจัย, กองวิจัยทางการศึกษา กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
ชวลิต ชูกำแพง. (2551). การพัฒนาหลักสูตร. มหาสารคาม: ทีคิวพี จำกัด.
ชวลิต ชูกำแพง. (2559). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตรแนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จงกลนี ชุติมาเทวินทร์. (2544). การฝึกอบรมเชิงพัฒนา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : พี เอ ลีฟวิ่ง.
นิคม ชมพูหลง. (2548). ภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่การเรียนรู้ (ฉบับปรับปรุง). มหาสารคาม : อภิชาต การพิมพ์.
ฝ่ายอุทยานการศึกษา สำนักการศึกษาต่อเนื่อง มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2553). เครื่องปั้นดินเผานนทบุรี. สืบค้นเมื่อ 26 กันยายน 2560 จาก http://www.stou.ac.th/study/projects/training/culture/library.html
พงศ์ประเสริฐ หกสุวรรณ. (2552). เทคนิคการฝึกอบรม. ชลบุรี. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
ปิยภัทร พลับพลาและคณะ. (2560). การพัฒนารูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบมุ่งเน้นประสบการณ์ทางภาษาและหลักการเรียนรู้แบบร่วมมือเพื่อส่งเสริมความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารบัณฑิตศึกษาปีที่ 14 ฉบับที่ 64 มกราคม –มีนาคม 2560
ยงยุทธ เกษสาคร. (2544). เทคนิคการฝึกอบรมและการประชุม. กรุงเทพฯ: เอส แอนด์ จี กราฟฟิค.
ยงยุทธ เกษสาคร. (2545). เทคนิคการฝึกอบรมและการประชุม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : เอส แอนด์ จี กราฟฟิค.
ธำรง บัวศรี. (2542). ทฤษฎีหลักสูตร: การออกแบบและการพัฒนา พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ธนธัช การพิมพ์
ธำรง บัวศรี. (2547). ทฤษฎีหลักสูตร. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
ธำรง บัวศรี. (2547). ทฤษฎีหลักสูตร การออกแบบและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
ธีระ รุญเจริญ และคณะ. (2547). ความคาดหวังของบุคลากรทางการศึกษาที่มีต่อการกำหนดให้โรงเรียนการศึกษาขั้นพื้นฐานเป็นนิติบุคคลในการประชุมวิชาการวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
วารุณี อัศวโภคิน. (2554). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมชาย สุขสิริเสรีกุล. (2548). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแข่งขันระหว่างประเทศและการฟื้นฟูเศรษฐกิจของประเทศไทย. (รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพฯ: สถาบันทรัพยากรมนุษย์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมชาติ กิจยรรยง และอรจรีย์ ณ ตะกั่วทุ่ง. เทคนิคการจัดฝึกอบรมอย่างมีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด(มหาชน), 2539.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์ และทัศนีย์ บุญเติม. การสอนแบบ Research-Based Learning. คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2546.
สุนีย์ ภู่พันธ์. (2546). แนวคิดพื้นฐานการสร้างและการพัฒนาหลักสูตร. เชียงใหม่ : แสงศิลป์.
สุภัทรา อักษรานุเคราะห์. (2532). การสอนทักษะทางภาษาและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร : คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานจังวัดนนทบุรี. (2557). ประวัติความเป็นมาจังหวัดนนทบุรี. สืบค้นเมื่อ 26 กันยายน 2560 จาก http://nonthaburi.go.th/
เสาวลักษณ์ พิศิษไพบูลย์. (14 ตุลาคม 2559). ขับเคลื่อนการศึกษาไทยสู่ไทยแลนด์ 4.0. หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์. 2559.
อาร์วายทีไนน์. (2560). ข่าวประชาสัมพันธ์. สืบค้นเมื่อ 1 ตุลาคม 2560 จาก http://www.ryt9.com/s/prg/2706005
Dessler. G. (2000). Human Resource Management. 7th ed. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Hutchison.(1996). T. and A. Waters. English for specific purposes: A learning-centered approach. Cambridge: Cambridge University Press.
Jesus Garcia Laborday & Mary Frances Litzler. (2015). Current Perspectives in Teaching English for Specific Purposes. ONOMÁZEIN 31 (junio de 2015): 38-51. DOI: 10.7764/onomazein.31.1
Johns, A. M. and T. Dudley-Evans.(2000). Developments in English for specific purposes: A multi-disciplinary approach. Cambridge: Cambridge University Press.
Kennedy C. and R. Bolitho.(1984). English for specific purposes. London: MacMillan Press Ltd.
Mackay,R. and A. Mountford.(1978). English for Specific Purposes. London: Longman.
Mcdonough, C. (1984).ESP in Perspectives. London: Hazell Watren and Viney Limited.
Ornstein, A. G., & Hunkins, F.P. (2004). Curriculum foundations, principles, and issues. New York: Pearson Education.
Robinson, P.(1991). ESP Today : A Practitioner’s Guide. London: Prentice Hall International.
Smith, B., and Delahaye, B.(1998). How to be an effective trainers. New York: John Wily & Sons.
Strevens, P.(1988). ESP after twenty years: a re-appraisal. Singapore: SEAMEO Regional Language Center.
Taba, H. (1962). Curriculum development: theory and practice. New York, NY: Harcourt, Brace & World.
Taba, Ralph W. (1968). Basic principles of curriculum and instruction. Chicago University of Chicago Press.
Trueloves, S. (1992). Handbook of training and development. Oxford: Blackwell.
Wills, M. (1993). Managing process: Putting the basic into practice. London: McGraw-Hill.
Wilson,Joe B.(1994). Applying successful training techniques: A practical guide to coaching and facilitating skills. London: Richard Chang Associates, Inc.
