การประยุกต์ใช้หลักอปริหานิยธรรม 7 ในการจัดการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก จังหวัดระยอง

ผู้แต่ง

  • พัชร์ศศิ เรืองมณีญาต์ กองบัญชาการกองทัพไทย

คำสำคัญ:

การจัดการท่องเที่ยว, เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก, หลักอปริหานิยธรรม 7

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้เขียนขึ้นเพื่อศึกษาการจัดการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (EEC) จังหวัดระยอง โดยการนำหลักอปริหานิยธรรม7 เข้ามาประยุกต์ใช้ ซึ่งผลการศึกษาพบว่า รูปแบบจัดการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก จังหวัดระยอง สามารถสังเคราะห์เป็นองค์ความรู้ที่สำคัญ 2 หลักการ + 1หลักธรรม ประกอบด้วย 1.หลักการจัดการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก ได้แก่ การบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว การจัดการโครงสร้างพื้นฐานการคมนาคมและโลจิสติกส์ การจัดการด้านบุคลากรด้านการท่องเที่ยว และการสร้างความเชื่อมั่นให้นักท่องเที่ยว 2.หลักการมีส่วนร่วมของประชาชน  ได้แก่ การวางแผน การดำเนินการตามแผน การติดตามและประเมินผล การร่วมรับผลประโยชน์ โดยการประยุกต์หลักอปริหานิยธรรม 7 หลักธรรมที่นำไปสู่การพัฒนาเพิ่มประสิทธิภาพการจัดการท่องเที่ยว ซึ่งสอดคล้องกับนโยบายการพัฒนาเขตพัฒนาพิเศษของรัฐบาล ให้ควบคู่กับการพัฒนาเศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อม เพื่อยกระดับการท่องเที่ยวในพื้นที่ EEC ได้อย่างยั่งยืน

References

กรมการท่องเที่ยว. (2561). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ.2561 – 2564 ของกรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: วีไอพี ก๊อปปี้ปริ้น.

กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อพัฒนาจังหวัด. (2562). สรุปข้อมูลจังหวัดระยอง. ระยอง: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อพัฒนาจังหวัด.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ ครั้งที่ 34), กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ไมเคิล คีตติง.(ม.ป.ป. ) แผนปฏิบัติการ 21 เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. (2561). แผนปฏิบัติการการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก, กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-06-02

How to Cite