การจัดการแหล่งเรียนรู้ทางพระพุทธศาสนาแนวใหม่โดยใช้ หลักสัปปุริสธรรม

ผู้แต่ง

  • สุจิตตรา สวาทยานนท์ บริษัท ฟิลเตอร์มาร์ท จำกัด

คำสำคัญ:

การจัดการ, แหล่งเรียนรู้ทางพระพุทธศาสนา, หลักสัปปุริสธรรม

บทคัดย่อ

ในการจัดการแหล่งเรียนรู้ส่วนใหญ่นั้นเป็นการจัดการแหล่งเรียนรู้หรือเป็นแหล่งแนวคิดเพื่อให้ผู้ที่สนใจได้มีโอกาสศึกษาเรียนรู้ในสถานที่แห่งนั้น หรือเพื่อให้เกิดมุมมองที่ดี เพื่อเป็นการเรียนรู้ทางพระพุทธศาสนารูปแบบการเผยแผ่แนวคิดที่เกี่ยวข้องทางหลักคำสอน แนวคิด หรือวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องในชุมชน ดังนั้นจึงได้นำหลักสัปปุริสธรรมมาประยุกต์ เพื่อให้เกิดความสอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงหรือการวิวัฒนาการทางสังคม รวมทั้งสามารถแก้ปัญหาในรูปแบบที่ชัดเจน การจัดการที่ดีโดยรู้จักเหตุ ทำให้เกิดการค้นหาปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างรอบคอบ รวมทั้งผลการจัดการที่นำไปสู่การแก้ปัญหาที่เหมาะสม เพื่อเข้าใจหลักการที่กำลังจะแก้ไขอย่างมีความชัดเจน โดยผ่านตัวตนที่เป็นผู้ขับเคลื่อนให้สามารถผ่านไปตามขั้นตอนที่ได้มีการกำหนดไว้ หรือการรู้จักประมาณการสำหรับในการแก้ปัญหานั้นเพื่อไม่ให้เกิดความยืดเยื้อ โดยจัดให้มีความเหมาะสมมีความพอประมาณที่สามารถจัดการได้ การรู้จักกรอบของระยะเวลาที่มีการแก้ปัญหา การเข้าใจในหลักเวลาอย่างเหมาะสม สิ่งที่ถูกต้อง รัดกุมที่ดี และจำเป็นต้องรู้จักให้ความสำคัญกับผู้ที่อยู่รอบข้างด้วย ซึ่งเป็นชุมชนเพื่อให้เกิดการมีส่วนร่วม โดยให้บุคคลนั้นเป็นหัวใจสำคัญของแหล่งการจัดการเรียนรู้ที่ต้องมีความเข้าใจ เพื่อให้การจัดการแหล่งเรียนรู้นั้นได้ถ่ายทอดไปอย่างมีประสิทธิภาพที่ดี

References

ชนาธิป แก้วบ้านดอน. (2557). ความหมายของแหล่งการเรียนรู้. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก https://www.gotoknow.org/posts/560489.

น้ำทิพย์ วิภาวิน. (2547). การจัดการความรู้กับคลังความรู้. กรุงเทพฯ: เอส.อาร์. พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.

ประมวล เพ็งจันทร์. (2556). สังคมวัฒนธรรมอินเดีย. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, http://www.satit.up.ac.th/BBC07/AroundTheWorld/geo/47.htm.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุดคำวัด. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2542). เก็บเพชรจากคัมภีร์พระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2561). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก จำกัด.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มาริสา คูบุรัต. (2565). “Metaverse คืออะไร? ส่งผลกระทบอย่างไรกับโลกการตลาด”. คอนเทนต์ชิฟู. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, https://contentshifu.com/blog/what-is-metaVerse#Metaverse.

โยธิน ทรัพย์มั่งมี. (2555). สถานที่ตรัสรู้. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก https://www.Bloggang.com/viewdiary.php?id=yo-sa&month=05-2012&date=12&group=21&gblog=3.

ไลฟ์สไตล์. (2564). “วันวิสาขบูชา ส่อง 3 สังเวชนียสถาน ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน”. กรุงเทพธุรกิจ. สืบค้น 25 ธันวาคม 2564. จาก https://www.bangkokbiznews.com/lifestyle/939889.

วัดป่ามหาชัย. (2558). พุทธกิจ 45 พรรษา. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก http://www.watpamahachai.net/watpamahachai-81.htm.

ศิรินทิพย์ อิสาสะวิน. (2553). “วัดต้องเป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมชน”. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก https://www.thaihealth.or.th/Content/19247-'วัด'ต้องเป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมชน.html

สามารถ มังสัง. (2557). “วัด : แหล่งเรียนรู้อันควรอนุรักษ์”. ผู้จัดการออนไลน์. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก https://mgronline.com/daily/detail/9570000143892

สารานุกรมเสรี. (2563). กุสินารา. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/กุสินารา.

______. (2563). พระสงฆ์. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/พระสงฆ์.

_______. (2565). รายชื่อประชากรทางศาสนา. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_religious_populations.

_______. (2565). อริยสัจ 4. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จากhttps://th.wiKipedia.org/wiki/อริยสัจ_4.

สุณีย์ ธีรดากร. (2542). จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏพระนคร

สำนักงานส่งเสริมพระกัมมัฏฐานสระบุรี. (2554). “สมณทูต 9 สาย สมัยพระเจ้าอโศก ในพระไตรปิฎกกล่าวไว้ว่าอย่างไร”. เว็บบอร์ดสนทนาธรรม. สืบค้น 25 ธันวาคม 2565, จาก http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=5977.0.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2023-02-06

How to Cite