การส่งเสริมเมืองอัจฉริยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ทรงยศินทร์  ชนปทาธิป; วิศิษฎ์สร  เอกกิตตินันท์; กรกต ชาบัณฑิต

ผู้แต่ง

ทรงยศินทร์ ชนปทาธิป มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
วิศิษฎ์สร เอกกิตตินันท์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
กรกต ชาบัณฑิต -

คำสำคัญ:

การส่งเสริมเมืองอัจฉริยะ, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น, จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์ 1. วิเคราะห์องค์ประกอบและปัจจัยในการส่งเสริมเมืองอัจฉริยะ 2. ศึกษากระบวนการส่งเสริมเมืองอัจฉริยะ 3. นำเสนอแนวทางการส่งเสริมเมืองอัจฉริยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นการวิจัยแบบเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้างมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 25 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและพรรณนาความ

ผลการวิจัยพบว่า 1. การส่งเสริมเมืองอัจฉริยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ตามกระบวนการ PDCA เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพและผลลัพธ์ของกิจกรรมหรือโครงการต่าง ๆ การบริการสาธารณะ มีความกระตือรือร้นในการการประชาชน การประชาชน ผู้บริหารและบุคลากรในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นตัวแทนที่ดีและให้ความไว้วางใจแก่ประชาชน 2. การบริหารจัดการฐานข้อมูลเป็นส่วนสำคัญในการสนับสนุนและส่งเสริมเมืองอัจฉริยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลอย่างมีประสิทธิภาพและการวางแผนและการพัฒนาเมืองได้อย่างมีประสิทธิภาพ 3. แนวทางการส่งเสริมเมืองอัจฉริยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา มีสร้างพัฒนาและเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่นั้น ๆ

References

คู่มือเมืองอัจฉริยะประเทศไทย. (2563). บทนำของเมืองอัจฉริยะ. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล.

จารุวรรณ ประวันเน. (2560). กระบวนการเปลี่ยนแปลงสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะ: กรณีศึกษาเทศบาลนครขอนแก่น (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา

สงคมศึกษา). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

นันทวัน วงศ์ขจรกิตติ. (2559). นโยบายการให้บริการจังหวัดอัจฉริยะของประเทศไทย. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(3), 365-377.

รชต ทิมาสรวิชกิจ และคณะ. (2559). การเปรียบเทียบการค้นคืนข้อมูลบนเทคโนโลยีข้อมูลขนาดใหญ่กับระบบฐานข้อมูลเชิงสัมพันธ์ กรณีศึกษาตัวอย่างชุดข้อมูลบริการสุขภาพ. Journal of the Thai Medical Informatics Association, 2(2), 134 –145.

วทัญญา นามบุรี. (2556). การศึกษาความเหมาะสมในการพัฒนาระบบขนส่งสาธารณะในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิศวกรรมขนส่ง). นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2553). ศึกษาวิเคราะห์และประเมินผลการถ่ายโอนภารกิจงานวาง/ปรับปรุงผังเมืองรวมเมือง/ชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมโยธาธิการและผังเมือง.

สาครรัตน์ นักปราชญ์ และคัคนางค์ จามะริก. (2559). การเปิดเผยข้อมูลภาครัฐในรูปแบบ Business Intelligence (BI) ในยุค Big Data. วารสาร กสทช, 9(1), 553 - 560.

สุกัญชลิกา บุญมาธรรม. (2559). การพัฒนาระบบสารสนเทศจัดการฐานข้อมูลงานวิจัย คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม, 3(2), 39-45.

เสมอ นิ่มเงิน. (2565). เมืองอัจฉริยะ (Smart City) คืออะไร และจะเกิดขึ้นได้อย่างไร. สืบค้น 21 มีนาคม 2565, จาก https://www.engineeringtoday.net.

อณุวัฏ บรรลุทางธรรม. (2554). คุณภาพการให้บริการรถไฟฟ้า (BTS) ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.