ความยุติธรรม: ศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดตะวันตก กับพระพุทธศาสนาเถรวาท

ผู้แต่ง

  • พระอธิการจาลึก สญฺญโต วัดจุกกะเฌอ จังหวัดชลบุรี

คำสำคัญ:

ความยุติธรรม, แนวคิดตะวันตก, พระพุทธศาสนาเถรวาท

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้ เป็นการศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดเรื่องความยุติธรรมในมุมมองตะวันตกและพระพุทธศาสนาเถรวาท โดยในแนวคิดตะวันตก ความยุติธรรมมีรากฐานจากเรื่องเล่าในตำนานเทพี Themis ซึ่งสะท้อนถึงการสร้างกฎหมายและคุณธรรม และพัฒนาต่อมาเป็นหลักกฎหมายทั่วไปที่ได้รับการยอมรับในระดับสากล เช่น สุภาษิตกฎหมาย หลักความยุติธรรมตามธรรมชาติ และแนวคิดทางกฎหมายที่เที่ยงตรงและชอบธรรม ขณะที่ในพระพุทธศาสนาเถรวาท ความยุติธรรมเกิดขึ้นจากการปฏิบัติตามธรรมะ ซึ่งเป็นกฎของธรรมชาติที่ค้นพบโดยพระพุทธเจ้า เน้นความเสมอภาค ความถูกต้อง และความเป็นธรรมในสังคม แนวคิดทั้งสองมุ่งสร้างสมดุลในสังคมผ่านการพิจารณาความจริงและการปฏิบัติที่เที่ยงธรรม บทความนี้แสดงให้เห็นว่า แนวคิดเรื่องความยุติธรรมทั้งสองแบบ แม้มีต้นกำเนิดและวิธีการนำเสนอที่แตกต่างกัน แต่มีเป้าหมายร่วมกัน คือ การสร้างสังคมที่สงบสุขและเป็นธรรม ทั้งยังสามารถประยุกต์ใช้เพื่อแก้ไขปัญหาสังคมในบริบทปัจจุบันได้อย่างมีประสิทธิภาพ

References

ธรรมปาละ. (2559). นิทานชาดกกับความยุติธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิธรรมสภา.

ประมูล สุวรรณศร. (2515). หลักกฎหมายทั่วไป. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปัญญา ใช้บางยาง. (2547). แนวคิดเรื่องความยุติธรรมในพระพุทธศาสนา. วารสารปรัชญาไทย, 21(3), 15–29.

พระไตรปิฎกบาลี ฉบับหลวง. (ม.ป.ป.). มโหสถชาดก: ปัญญาบารมีของพระโพธิสัตว์. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา.

พุทธทาสภิกขุ. (2548). ธรรมะจากพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

ไพจิตร ปุญญพันธ์. (2535). ปรัชญาและหลักกฎหมายในบริบทระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศรีทิพย์ พรหมภักดี. (2560). หลักความยุติธรรมในพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุภางค์ สุจริตกุล. (2563). ความยุติธรรมและปรัชญากฎหมายในสังคมสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

เสถียร โพธินันทะ. (2513). พระพุทธศาสนาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

หยุด แสงอุทัย. (2520). ทฤษฎีและหลักการกฎหมายเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

โอสถ โกศิน. (2530). ปรัชญาและแนวคิดเกี่ยวกับกฎหมายทั่วไป. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

Aristotle. (1999). Nicomachean Ethics (W.D. Ross, Trans.). Oxford: Oxford University Press.

Augustine, St. (2006). The City of God (H. Bettenson, Trans.). London: Penguin Classics.

Burkert, W. (1985). Greek Religion. Cambridge, MA: Harvard University.

Carrithers, M. (1983). The Buddha. Oxford: Oxford University Press.

Copleston, F. (1993). A History of Philosophy: Medieval Philosophy. New York: Image Books.

Gombrich, R. (1988). Theravada Buddhism: A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo. London: Routledge.

Hard, R. (2004). The Routledge Handbook of Greek Mythology: Based on H.J. Rose's Handbook of Greek Mythology. London: Routledge.

Hesiod. (2008). Theogony and Works and Days (M.L. West, Trans.). Oxford: Oxford University Press.

Hobbes, T. (1996). Leviathan (R. Tuck, Ed.). Cambridge: Cambridge University Press.

Powell, B.B. (2015). Classical Myth. Boston: Pearson.

Rahula, W. (1974). What the Buddha Taught. New York: Grove Press.

Rawls, J. (1999). A Theory of Justice (Rev. ed.). Cambridge: Harvard University Press.

Smith, J.W. (2018). The Sources of General Principles of Law. Oxford: Oxford University Press.

Swearer, D. K. (1995). The Buddhist World of Southeast Asia. State University of New York Press.

Thomas A. (1988). Summa Theologica (Fathers of the English Dominican Province, Trans.). Cambridge: Cambridge University Press.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-02-22

How to Cite

สญฺญโต พ. (2025). ความยุติธรรม: ศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดตะวันตก กับพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 8(1), 219–233. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jidir/article/view/276220