การบริหารงานตามหลักปาปณิกธรรมของผู้บริหารเทศบาลตำบลท่าเสด็จ ตำบลสระแก้ว อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี

อภิรักษ์ มะเรืองประดิษฐ

ผู้แต่ง

อภิรักษ์ มะเรืองประดิษฐ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การบริหารงาน, ผู้บริหาร, ปาปณิกธรรม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับการบริหารงานของผู้บริหารเทศบาล 2. ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักปาปณิกธรรมกับการบริหาร และ 3. เสนอแนวทางการประยุกต์ใช้หลักปาปณิกธรรมในการบริหารงานของผู้บริหารเทศบาลตำบลท่าเสด็จ ตำบลสระแก้ว อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี ทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างประชาชนที่มีสิทธิ์เลือกตั้ง จำนวน 389 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 10 คน ได้แก่ พระภิกษุ นักวิชาการ และเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา

ผลการศึกษาพบว่า 1. ระดับการบริหารงานของผู้บริหารเทศบาล โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ค่าเฉลี่ย 3.41 ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด คือ ด้านการจัดการและการประสานงาน ค่าเฉลี่ย 3.43 รองลงมา คือ ด้านการวางแผน ค่าเฉลี่ย 3.40 และด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ ด้านการจัดทำงบประมาณ ค่าเฉลี่ย 3.38 2. ความสัมพันธ์ระหว่างหลักปาปณิกธรรมกับการบริหารงานของผู้บริหารอยู่ในระดับค่อนข้างต่ำ (r=0.363**) มีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ 3. แนวทางการประยุกต์ใช้หลักปาปณิกธรรม ได้แก่ 1. ด้านจักขุมา ผู้บริหารต้องมองการณ์ไกล วิเคราะห์ปัญหาและยอมรับการเปลี่ยนแปลง 2. ด้านวิธูโร ผู้บริหารต้องบูรณาการความรู้จากศาสตร์ต่าง ๆ และเทคโนโลยีที่ทันสมัยเข้ากับการบริหาร และ 3. ด้านนิสสยสัมปันโน ผู้บริหารต้องมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ยึดหลักคุณธรรม จริยธรรมในการบริหาร เพื่อให้เกิดความเชื่อมั่นและศรัทธาจากสังคม

เอกสารอ้างอิง

จิดาภา เร่งมีศรีสุข. (2560). พุทธภาวะผู้นำของผู้บริหารองค์กรปกครองท้องถิ่นเพื่อการสร้างการมีส่วนร่วมเชิงบูรณาการในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.

เฉลิมพงศ์ มีสมนัย. (2548). การบริหารราชการไทย (หน่วยที่ 11). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยเทศบาลตำบลท่าเสด็จ. (2567). รายงานผลการดำเนินงานประจำปี พ.ศ. 2567. สืบค้น 2 มกราคม 2568, จาก https://shorturl.asia/Ut13Q

พระคณพศ กิตฺติสาโร. (2554). การบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลตามหลักธรรมาภิบาล : กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2551). ธรรมะในชีวิตประจำวัน. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระประดิษฐ์ อภินนฺโท. (2561). รูปแบบภาวะผู้นำตามหลักพุทธธรรมของผู้บริหารเทศบาลตำบลกุดจิก อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พัชรี ศรสุรินทร์. (2565). การบริหารจัดการภูมิปัญญาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตําบลใน อําเภอวิเชียร จังหวัดเพชรบูรณ์ (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ยุติธรรม ปัทมะ. (2558). การปฏิรูปการปกครองส่วนท้องถิ่น (The Local Administrative Reform). กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.

สิวาพร สุขเอียด. (2568). การปกครองส่วนท้องถิ่น. สืบค้น 2 มกราคม 2568, จาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?title=การปกครองส่วนท้องถิ่น

สุจิต กิ่งเกล้า. (2565). การบูรณาการหลักทุติยปาปณิกธรรมเพื่อส่งเสริมคุณลักษณะผู้นำที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสำนักงานประกันสังคมจังหวัดสมุทรสาคร (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins.

Yamane, T. (1993). Statistic: An Introductory Analysis (3rd ed.) Singapore: Time Printers Pte Ltd.