การประยุกต์ใช้หลักไตรสิกขากับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในภาครัฐ

ผู้แต่ง

  • รัฐชญา วัฒนกุล นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

ไตรสิกขา, การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, ภาครัฐ, การบูรณาการ

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การประยุกต์ใช้หลักไตรสิกขาในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐ และเสนอแนวทางการบูรณาการหลักพุทธธรรมกับแนวทางการพัฒนาสมัยใหม่เพื่อสร้างบุคลากรที่มีคุณภาพทั้งด้านความรู้ความสามารถและคุณธรรมจริยธรรม การศึกษาใช้วิธีการวิเคราะห์เอกสารและการสังเคราะห์แนวคิดจากงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการศึกษากรณีตัวอย่างการประยุกต์ใช้ในองค์กรภาครัฐต่าง ๆ ผลพบว่า หลักไตรสิกขา ประกอบด้วย ศีล สมาธิ และปัญญา สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยศีลช่วยสร้างวินัยและจริยธรรมในการทำงาน สมาธิส่งเสริมคุณภาพจิตใจและความมีสติในการปฏิบัติงาน และปัญญาพัฒนาความรู้และทักษะการคิดวิเคราะห์อย่างลึกซึ้ง การบูรณาการทั้งสามด้านจะส่งผลให้บุคลากรมีความสมดุลระหว่างความสามารถและคุณธรรม มีจิตสาธารณะและสามารถปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัลได้อย่างเหมาะสม การพัฒนาตามหลักไตรสิกขาต้องดำเนินการอย่างเป็นระบบและต่อเนื่องผ่านกระบวนการฝึกอบรม การประเมินผล การสร้างวัฒนธรรมองค์กร และการพัฒนาผู้นำในทุกระดับ เพื่อสร้างบุคลากรที่มีความรู้คู่คุณธรรมและสามารถขับเคลื่อนภาครัฐสู่ความโปร่งใส ยั่งยืน และเป็นที่ศรัทธาของประชาชนอย่างแท้จริง

เอกสารอ้างอิง

นราธิป ศรีราม. (2550). การวางแผนทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พระครูนิวิฐศีลขันธ์ (ณรงค์ ฐิตวฑฺฒโน). (2556). รูปแบบการพัฒนาทุนมนุษย์ตามหลักพุทธธรรมในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 9(2), 102-115.

พระครูพิสัยปริยัติกิจ (แก่น อคฺควณฺโณ) และศราวุธ ปลอดภัย. (2557). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรตามหลักไตรสิกขา. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 4(1), 123-140.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). ทศวรรษธรรมทัศน์พระปิฎก หมวดศึกษาศาสตร์. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

_____. (2545). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณากรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2555). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย (พิมพ์ครั้งที่ 32). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ผลิธัมม์.

_____. (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสมุห์หลง อิทฺธิญาโณ. (2565). การประยุกต์หลักไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ขององค์การบริหารส่วนตำบลปางหมู อำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน จังหวัดแม่ฮ่องสอน (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พัฐสุดา ชูติกุลัง และคณะ. (2566). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ในเรือนจำกลางคลองเปรม กรุงเทพมหานคร. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 8(3). 206-221.

พุทธทาสภิกขุ (เงื่อม อินฺทปญฺโญ). (2552). คู่มือมนุษย์ Handbook for Mankind. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: บริษัทนานมีบุ๊ค.

ศิริศักดิ์ นันตี. (2558). การบูรณาการการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ตามทฤษฎีตะวันตกกับหลักการทางพระพุทธศาสนา. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมคาสตร์, 23(41), 75-88.

สนธยา พลศรี. (2550). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2536). พุทธศาสนากับการพัฒนาพฤติกรรมมนุษย์. สืบค้น 10 เมษายน 2568, จาก https://shorturl.asia/tJdgy

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (ก.พ.). (2567). แนวทางการพัฒนาบุคลากรภาครัฐ พ.ศ. 2566-2570. สืบค้น 10 เมษายน 2568, จาก https://tinylink.info/100nI

สุจิตรา ธนานันท์. (2550). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2559). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในทศวรรษหน้า. ร้อยเอ็ด: มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด.

อำนวย แสงสว่าง. (2540). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์.

อำนาจ บัวศิริ. (2558). กระบวนการสร้างภาวะผู้นำด้วยหลักไตรสิกขา. วารสารศึกษาศาสตร์, 26(3), 76-89.

Bohlander, G. et al. (2001). Managing human resources (12th ed.). Cincinnati, OH: South-Western College.

Goulet, D. (1971). The cruel choice: A new concept in the theory of development. New York: Athenum.

Nadler, L. (1982). Designing training program: The critical events model. Reading, MA: Addison-Wesley.

______. (1984). The Handbook of Human Resource Development. New York: John Wiley & Sons.

Pace, R. W. & Smith, P. (1991). Human resource development. New Jersey: Prentice Hall.

Swaneburg, R. C. (1968). In service education. New York: G.D. Putnam Sons.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-19

รูปแบบการอ้างอิง

วัฒนกุล ร. (2025). การประยุกต์ใช้หลักไตรสิกขากับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในภาครัฐ. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 8(4), 242–254. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jidir/article/view/279819