แนวโน้มและความท้าทายของประชาธิปไตยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บทวิเคราะห์เปรียบเทียบ

ผู้แต่ง

  • ฟองจันทร์ สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

ประชาธิปไตย, เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, การเมืองเปรียบเทียบ

บทคัดย่อ

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์แนวโน้มและความท้าทายของระบบประชาธิปไตยในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยใช้วิธีการวิเคราะห์เปรียบเทียบระหว่างประเทศต่าง ๆ ในภูมิภาคนี้ เพื่อให้เห็นภาพรวมของการพัฒนาประชาธิปไตยและปัญหาที่เผชิญอยู่ บทความนี้เน้นการศึกษาในแง่มุมต่าง ๆ เช่น การเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม การมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการประชาธิปไตย และการบริหารจัดการของรัฐบาล จากการศึกษาพบว่า ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีการพัฒนาประชาธิปไตยที่แตกต่างกันอย่างมาก ทั้งในด้านความเข้มแข็งของสถาบันประชาธิปไตยและการมีส่วนร่วมของประชาชน นอกจากนี้ยังพบว่ามีความท้าทายสำคัญที่ยังคงเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาประชาธิปไตย เช่น ปัญหาความไม่เสมอภาคทางเศรษฐกิจ ความขัดแย้งทางการเมือง และการจำกัดเสรีภาพในการแสดงออก การพัฒนาประชาธิปไตยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังคงมีความท้าทายที่ต้องเผชิญอยู่ แต่ก็มีแนวโน้มที่ดีในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของสถาบันประชาธิปไตยและการมีส่วนร่วมของประชาชน ซึ่งสามารถช่วยสร้างเสถียรภาพและความยั่งยืนให้กับระบบการเมืองในภูมิภาคนี้ได้ในอนาคต

เอกสารอ้างอิง

กษิต ภิรมย์. (2567). ประชาธิปไตยถดถอยในอาเซียน. สืบค้น 10 กุมภาพันธ์ 2568, จากhttps://www.naewna.com/politic/columnist/61333

กอง บก.มติชน-ประชาชาติธุรกิจ. (2551). ตุลาการภิวัฒน์ ปฏิวัติการเมืองไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ และถวิลวดี บรีกุล. (2548). ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.

พิมณัฐฐา เขื่อนเพ็ชรต์. (2566). สื่อนอกชี้ประชาธิปไตยในอาเซียนกำลัง ‘ถดถอย’ และ ‘แย่ลง’ เรื่อย ๆ (?). สืบค้น 5 กุมภาพันธ์ 2568, จาก https://shorturl.asia/xsoji

พีรศักย์ จันทวรินทร์. (2557). ประชาธิปไตยในอาเซียน. วารสารศาลรัฐธรรมนูญ, 16(47), 21-54.

ไพรินทร์ มากเจริญ. (2562). ประชาสังคมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ : มายาคติและข้อจำกัดในการสนับสนุนประชาธิปไตย. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 7(1), 80-98.

แม่ลูกจันทร์. (2564). ประชาธิปไตยในอาเซียน. สืบค้น 10 กุมภาพันธ์ 2568, จากhttps://www.thairath.co.th/news/foreign/2077565

ลิขิต ธีรเวคิน. (2545). การเมืองการปกครองของไทย (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิษณุ เครืองาม. (2530). กฎหมายรัฐธรรมนูญ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นิติบรรณาการ.

วิสุทธิ์ โพธิแท่น. (2550). แนวคิดประชาธิปไตยของไทย. กรุงเทพฯ: สำนักอบรม เผยแพร่ และประชาสัมพันธ์ สถาบันพระปกเกล้า.

สมคิด พุทธศรี. (2562). แดน สเลเตอร์ : มุมมองใหม่ว่าด้วยประชาธิปไตยในเอเชีย. สืบค้น 10 กุมภาพันธ์ 2568, จาก https://www.the101.world/democratisation-in-east-asia-interview-dan-slater/

อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์. (2559). สำรวจความเป็นประชาธิปไตยในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. สืบค้น 10 กุมภาพันธ์ 2568, จาก https://shorturl.asia/DVT65

อุกฤษฏ์ ปัทมานันท์. (2566). สุขภาวะประชาธิปไตยเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. สืบค้น 9 กุมภาพันธ์ 2568, จาก https://shorturl.asia/aGEsT

Ferrara, F. (2015). The Political Development of Modern Thailand. Cambridge: Cambridge University Press.

Regilme, S. S. F. Jr. (2022). Stopping the autocratic spread in Southeast Asia. Retrieved February 2, 2025, from https://shorturl.asia/pk4RV

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-19

รูปแบบการอ้างอิง

สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา ฟ. (2025). แนวโน้มและความท้าทายของประชาธิปไตยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บทวิเคราะห์เปรียบเทียบ. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 8(4), 352–364. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jidir/article/view/280636