พุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาสุขภาวะองค์รวมผู้สูงอายุของศูนย์บริการสาธารณสุขในสังกัดกรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • นิชนันท์ บุญโข มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุรพล สุยะพรหม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

พุทธบูรณาการ, สุขภาวะผู้สูงอายุ, ศูนย์บริการสาธารณสุข, ภาวนา 4

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาการพัฒนาสุขภาวะองค์รวมของผู้สูงอายุในศูนย์บริการสาธารณสุขสังกัดกรุงเทพมหานคร 2. ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาและ 3. นำเสนอพุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาสุขภาวะองค์รวมผู้สูงอายุ ใช้วิธีวิจัยแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากกลุ่มตัวอย่าง 385 คน ด้วยแบบสอบถาม
วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน และการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 18 รูปหรือคน และสนทนากลุ่มเฉพาะ 10 รูปหรือคน ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา
เชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1. การพัฒนาสุขภาวะองค์รวมอยู่ในระดับมาก โดยสุขภาวะทางกายได้รับความสำคัญสูงสุด รองลงมา คือ สุขภาวะทางจิต สังคม และสติปัญญา ศูนย์บริการมีการจัดกิจกรรมส่งเสริมทั้ง 4 ด้าน ร่วมกับชุมชนและเครือข่ายในพื้นที่ 2. ปัจจัยที่ส่งผลอย่างมีนัยสำคัญต่อการพัฒนา ได้แก่ การบริหารจัดการ ได้แก่ คน เงิน วัสดุสิ่งของ ระบบจัดการ และคุณธรรม สามารถทำนายผลลัพธ์ได้ร้อยละ 46.6 และหลักภาวนา 4 ได้แก่ กายภาวนา ศีลภาวนา จิตภาวนา ปัญญาภาวนา ทำนายได้ร้อยละ 52.7 และ 3. การบูรณาการพุทธธรรมเน้นให้ผู้สูงอายุออกกำลังกาย ทำกิจกรรมชุมชน ปฏิบัติตามศีล 5 ฝึกจิตใจให้เมตตา และดำรงชีวิตอย่างมีสติรอบคอบ ร่วมกับแนวทางการบริหารจัดการภายในองค์กรที่มีประสิทธิภาพ ส่งผลให้การพัฒนาสุขภาวะองค์รวมของผู้สูงอายุมีความครบถ้วนในทุกมิติ ได้แก่ กาย ใจ สังคม และปัญญาอย่างแท้จริง อีกทั้งยังเสริมสร้างความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง ลดภาวะพึ่งพิงทางจิตใจ และเปิดโอกาสให้ผู้สูงอายุได้มีบทบาทในชุมชนอย่างสร้างสรรค์และยั่งยืน อันเป็นรากฐานของการใช้ชีวิตอย่างมีความหมายในช่วงบั้นปลายของชีวิต

เอกสารอ้างอิง

กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2562) มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่องสังคมผู้สูงอายุ (ฉบับปรับปรุง) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

_____. (2566). สถิติผู้สูงอายุ. สืบค้น 5 กันยายน 2566, จาก https://shorturl.asia/TDiSx

จรูญศักดิ์ สุนทรเดชา (2562). การพัฒนารูปแบบการเฝ้าระวังพฤติกรรมสุขภาพผู้สูงอายุด้วยระบบเทคโนโลยีสารสนเทศของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ชัชญา วงศ์สรรค์. (2561). รูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการสหกรณ์ออมทรัพย์ที่มีประสิทธิผลตามหลักพุทธธรรม (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ถนอมขวัญ อยู่สุข. (2564). การพัฒนาคุณภาพชีวิตเชิงพุทธของผู้เกษียณอายุการปฏิบัติงานจากกรมชลประทาน (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชา

รัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ทัศมาวดี ฉากภาพ. (2564). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุการพัฒนาสุขภาวะผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ประกาศ เรื่อง ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. (2561, 13 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 135 ตอนที่ 82 ก. หน้า 37.

ประเวศ วะสี. (2567). สุขภาพในมิติทางจิตวิญญาณ หรือปัญญา. สืบค้น 12 พฤษภาคม 2567, https://www.hitap.net/news/16301

พระครูปลัดชาติชาย ญาณโสภโณ. (2563). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุของเทศบาลในจังหวัดลำพูน (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูปลัดสิทธิชัย วิสุทฺโธ. (2564). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดจันทบุรี (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546);. พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาเทวประภาส วชิรญาณเมธี. (2559). พุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาสมรรถนะองค์กรบริหารส่วนตำบลในการเสริมสร้างชุมชนเข้มแข็ง (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสกล ฐานวุฑฺโฒ. (2559). รูปแบบการเสริมสร้างภาวะผู้นำกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์เพื่อพัฒนาชุมชนยั่งยืนภาคเหนือตอนล่าง (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พิมพิสุทธิ์ บัวแก้ว และรติพร ถึงฝั่ง. (2559). การดูแลสุขภาพและภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทย. วารสาร สมาคมนักวิจัย, 21(2), 94-109.

วรวรรณ ชาญด้วยวิทย์ และยศ วัชรคุปต์. (2560). ระบบประกันการดูแลระยะยาว : ระบบที่เหมาะสมกับประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บริษัทโรงพิมพ์วิฑูรย์การปก (1997) จำกัด.

วิไลวรรณ อิศรเดช. (2564). การเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุของสังคมเมืองผ่านระบบสื่อสารออนไลน์. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(2), 347-360.

ศูนย์บริการสาธารณสุข 60 กทม. (2567). ศูนย์บริการสาธารณสุข 60 กทม. ต้นแบบดูแลผู้สูงอายุภาวะพึ่งพิงในเขตเมืองใหญ่. สืบค้น 5 กันยายน 2566, จาก https://shorturl.asia/lcuxM

Cochran, W. G. (1963). Sampling Techniques (2nd ed.). New York: John Wile Sons.

Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. New York: Wiley & Son.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-19

รูปแบบการอ้างอิง

บุญโข น., สุขเหลือง เ., & สุยะพรหม ส. (2025). พุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาสุขภาวะองค์รวมผู้สูงอายุของศูนย์บริการสาธารณสุขในสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 8(4), 124–138. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jidir/article/view/280952