พุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนของเทศบาลตำบลรางหวาย อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี

พระครูดิลกสุตคุณ (ทองดี วราสโย); พระวิสุทธิพงษ์เมธี (วีระ มหาวีโร); ธิติวุฒิ หมั่นมี

ผู้แต่ง

พระครูดิลกสุตคุณ (ทองดี วราสโย) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระวิสุทธิพงษ์เมธี (วีระ มหาวีโร) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ธิติวุฒิ หมั่นมี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

พุทธบูรณาการ, การมีส่วนร่วมของประชาชน, การพัฒนาชุมชน, เทศบาลตำบลรางหวาย, จังหวัดกาญจนบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนในเขตเทศบาลตำบลรางหวาย อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี 2. เปรียบเทียบการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3. นำเสนอพุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนในเขตเทศบาลตำบลรางหวาย เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 368 คน ด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และค่าเอฟ ด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูปหรือคน ใช้การวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนในเขตเทศบาลตำบลรางหวาย ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( $\bar{x}$ =3.88) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่าอยู่ในระดับมากทุกด้าน คือ ด้านการดำเนินงาน การตัดสินใจ การรับผลประโยชน์ และการประเมินผล 2. การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า เพศไม่มีผลต่อระดับการมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่พบว่าปัจจัยด้านอายุ การศึกษา อาชีพ และรายได้ มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 3. การบูรณาการหลักอปริหานิยธรรม 7 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชน คือ การที่ประชาชนมีการประชุมอย่างพร้อมเพรียงและสม่ำเสมอเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมในทุกขั้นตอน โดยเปิดโอกาสให้ประชาชนร่วมตัดสินใจ วางแผน ดำเนินงานรับผลประโยชน์ และประเมินผล เพื่อให้เกิดความโปร่งใส ยุติธรรม และตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนอย่างแท้จริง ทั้งนี้การให้ความเคารพ ให้เกียรติสตรี รับฟังความคิดเห็นของผู้ใหญ่ ส่งเสริมพระพุทธศาสนา จะช่วยสร้างชุมชนที่เข้มแข็ง ยั่งยืน และมีความเป็นหนึ่งเดียวกัน

เอกสารอ้างอิง

นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2550). แนวคิดแนวทางการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย กระทรวงมหาดไทย.

บุญโชค บุญมี และธนัสถา โรจนตระกูล. (2564). การพัฒนาชุมชนเข้มแข็งอย่างยั่งยืน : กรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ้านกล้วย อำเภอเมืองสุโขทัย จังหวัดสุโขทัย. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 6(3),112-123.

ปัณณทัต บนขุนทด และคณะ. (2562). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนตำบลอิสาณ อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(1), 1-15.

พระธวัชชัย สนฺติธมฺโม. (2561). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนในเขตเทศบาลเมืองสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมรกต ธมฺมปาโล. (2566). การยกระดับความสำคัญการปกครองท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลตามหลักอปริหานิยธรรม. วารสารภักดีชุมพลปริทรรศน์, 1(2), 27-38.

พระมหาบรรพต กิตฺติปญฺโญ และคณะ. (2565). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วน ตำบลสาริกา อำเภอเมืองนครนายก จังหวัดนครนายก. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 5(1), 68-79.

สำนักงานทะเบียนท้องถิ่น อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. (2567). ประชาชนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เขตเทศบาลตำบลรางหวาย. กาญจนบุรี: สำนักงานทะเบียนท้องถิ่น อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี.

Creighton, J. L. (2005). The public participation handbook: Making better decisions through citizen involvement. San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Yamane, T. (1973). Statistic: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.