คุณภาพบัณฑิตตามมาตรฐานการศึกษาของชาติ มาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติและอัตลักษณ์บัณฑิตสาขาวิชาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช

Daycho Khaenamkhaew; Chettha Muhamad

Authors

Daycho Khaenamkhaew Nakhon Si Thammarat Rajabhat University
Chettha Muhamad Nakhon Si Thammarat Rajabhat University

Keywords:

Graduate Quality, National Educational Standards, Thai Qualifications Framework for Higher Education, Graduate Identity

Abstract

This research to study graduate quality of national educational standards. To study Thai qualifications framework for higher education, and to study graduate identity. A quantitative study was conducted on 13 graduate users by online questionnaire. Analyzes for frequency, percentage, mean and standard deviation.

it was found that: 1. Graduate Quality of National Educational Standards, overall was at a high level (μ=4.39, σ=0.59) The side with the highest mean is the learner was at a high level (μ=4.49, σ=0.56), followed by the strong citizen at a high level (μ=4.44, σ = 0.60), and the lowest mean is the co-innovators were at a high level (μ=4.26, σ = 0.59). 2. Graduate quality of Thai Qualifications Framework for Higher Education overall was at a high level (μ=4.37, σ = 0.63). The side with the highest mean is Ethical aspect was at the highest level (μ=4.60, σ = 0.57), followed by personality at high level (μ=4.39, σ = 0.63), and the lowest mean is knowledge was at a high level (μ=4.25, σ = 0.59). 3. Graduate identity, overall was at a high level (μ=4.30, σ = 0.65). The side with the highest mean is the public mind was at the highest level (μ=4.59, σ = 0.55), followed by the thinker at the high level (μ=4.26, σ = 0.59), and the lowest mean is Practitioner was at a high level (μ=.05, σ = 0.69).

References

กฎกระทรวงมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. (2565, 31 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนที่ 20 ก. หน้า 28-31.

ขวัญชัย ขัวนา และธารทิพย์ ขัวนา. (2562). การจัดการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษา, 16(73), 13-22.

คณะกรรมการปรับปรุงหลักสูตร หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน. (2565). หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิตสาขาวิชาการพัฒนาชุมชน (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2565). นครศรีธรรมราช : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

คณะวิทยาศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว. (2563). การพัฒนาผลการเรียนรู้ในด้านการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสาร และการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ. สืบค้น 4 มิถุนายน 2566 จาก http://sciso.sakaeo.buu.ac.th/scisobuusk/?p=7925&lang=th.

เดโช แขน้ำแก้ว และคณะ. (2563). บัณฑิตพัฒนาชุมชน : วิเคราะห์ผลสำรวจและแนวทางพัฒนาคุณลักษณะ ตามอัตลักษณ์ของบัณฑิตที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้. วารสารวิชาการเครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ, 10(1), 17-32.

เดโช แขน้ำแก้ว และคณะ. (2563). แนวทางพัฒนาอัตลักษณ์บัณฑิตพัฒนาชุมชนตามกรอบมาตรฐานการศึกษาของชาติ กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 15(2), 144-155.

เดโช แขน้ำแก้ว และคณะ. (2564). แนวทางพัฒนาคุณภาพบัณฑิตพัฒนาชุมชนตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้. วารสารวิชาการเครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ, 11(1), 51-68.

ที่ประชุมอธิการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฏ (ทปอ.มรภ.). (2562). ยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 – 2579) 20 (ฉบับปรับปรุง 11 ตุลาคม 2561). กรุงเทพฯ: สำนักงานที่ประชุมอธิการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฏ (ทปอ.มรภ.).

ธารทิพย์ ขัวนา และขวัญชัย ขัวนา. (2562). สะเต็มศึกษาเพื่อการจัดการเรียนรู้สู่ทักษะการทำงานในศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษา, 16(73), 1-12.

นพพร จันทรนำชู. (2564). วิธีเชิงปริมาณสำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์: ประเภท ทิศทาง และข้อเสนอเพื่อพัฒนางานวิจัย. The New Viridian Journal of Arts, Humanities and Social Sciences สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 1(1), 1-19.

นักสิทธิ์ ปัญโญใหญ่ และคณะ. (2563). การบริหารจัดการหลักสูตรวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหารด้วยหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการพัฒนาบัณฑิตและท้องถิ่น. พิฆเนศวร์สาร, 16(2), 11-26.

นิศาชล รัตนมณี และประสพชัย พสุนนท์. (2562). อัตราการตอบกลับของแบบสอบถามในงานวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 13(3), 181-188.

ประสพชัย พสุนนท์. (2557). ความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม ในการวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 27(1), 144-163.

ปวีณา อ่อนใจเอื้อ. (2562). การสร้างเสริมทักษะการเรียนรู้ร่วมกันในศตวรรษที่ 21 ของนิสิตระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 39(4), 95-119.

ปาริฉัตร ศรีหะรัญ และพรพิมล ขำเพชร. (2566). ผู้ประกอบการเพื่อสังคม: ความหมาย และสมรรถนะหลักที่พึงมีสู่การประกอบการทางสังคมที่ยั่งยืน. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 15(1), 67-78.

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. (2563). สารแสดงความยินดีจาก อุปนายกสภามหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. สืบค้น 4 มิถุนายน 2566, จาก https://congratulations.sru.ac.th/2563/?page_id=4936.

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. (2558). ปรัชญา วิสัยทัศน์ พันธกิจ. สืบค้น 4 มิถุนายน 2566, จาก https://www.nstru.ac.th/th/view/detail/5/ปรัชญา-วิสัยทัศน์-พันธกิจ.

เรวัต แสงสุริยงค์. (2559). การวิจัยเชิงปริมาณทางสังคมศาสตร์ในโลกใหม่: บทสำรวจเบื้องต้น. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 9(3), 798-814.

สมโภชน์ อเนกสุข. (2564). วิธีการเชิงปริมาณ และวิธีการเชิงคุณภาพ สู่วิธีการวิจัยแบบผสม. e-Journal of Education Studies, Burapha University, 3(1), 1-16.

สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน. (2566). รายงานการประเมินคุณภาพการศึกษาภายในระดับหลักสูตร หลักสูตรศิลปะศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน ประจำปีการศึกษา 2565. นครศรีธรรมราช: สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). มาตรฐานการศึกษาของชาติกับการประกันคุณภาพการศึกษาของคนไทย. กรุงเทพฯ: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.

สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ. (2566). ระบบสำรวจภาวะการมีงานทำของบัณฑิต. สืบค้น 4 มิถุนายน 2566, จาก https://race.nstru.ac.th/home_ex/student_job/.

สุทธิพร บุญมาก. (2560). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. สงขลา: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ.

อาจารีย์ ประจวบเหมาะ และคณะ. (2564). คุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ของผู้ใช้บัณฑิตคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(8), 11-26.