Enhancing Positive Discipline Behaviors on Caregivers in Private Nurseries by using Group Counseling based on Rational Emotive Behavior Therapy Theory
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this article were (1) to compare the positive discipline behavior levels of caregivers before and after receiving group counseling based on the Rational Emotive Behavior Therapy theory; and (2) to compare the positive discipline behavior level of caregivers who had received group counseling based on the Rational Emotive Behavior Therapy theory with the counterpart behavior level of the control group caregivers who had received normal counseling. The research sample consisted of 16 purposively selected child caregivers who had been working in a private nursery for six months or more. Then they were randomly assigned into an experimental group and a control group, each consisting of eight caregivers. The employed research instruments included (1) a positive discipline enhancement program for child caregivers in private nurseries using group counseling based on the Rational Emotive Behavior Therapy theory, (2) a set of normal counseling, and (3) a scale to assess the positive discipline behavior of child caregivers in private nurseries, with reliability at.85. Statistics for data analysis included the mean, median, standard deviation, Wilcoxon signed-rank test, and Mann-Whitney U test.
The research results showed that (1) after having received group counseling based on the Rational Emotive Behavior Therapy theory, child caregivers had significantly increased their positive discipline behavior level at the.05 level of statistical significance; and (2) after the experiment, child caregivers who had received group counseling based on the Rational Emotive Behavior Therapy theory had significantly higher positive discipline behavior levels than the counterpart behavior levels of the control group child caregivers who had received normal counseling at the.05 level of statistical significance.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
กรมกิจการเด็กและเยาวชน. (2563). สถิติเด็กถูกกระทำความรุนแรงและละเมิดที่เข้ารับการสงเคราะห์และคุ้มครองสวัสดิภาพในสถานรองรับเด็กของ ดย. ระหว่างปี พ.ศ. 2556 – 2563. สืบค้นจาก https://opendata.nesdc.go.th.
เจียรนัย ทรงชัยกุล และ โกศล มีคุณ. (2562). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการให้การปรึกษาแบบพิจารณาเหตุผลอารมณ์และพฤติกรรม. ประมวลสาระชุดวิชาแนวคิดทางการแนะแนวและทฤษฎีการให้การปรึกษาเชิงจิตวิทยา (หน่วยที่ 5). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จิรังกูร ณัฐรังสี, ทศา ชัยวรรณวรรต และ กมลเนตร วรรณเสวก. (2563). ก้าวข้ามความรุนแรงสู่การใช้วินัยเชิงบวกในการแนะแนวทางเด็กและเยาวชน. เวชสารแพทย์ทหารบก, 73(3), 173-178. สืบค้าจาก https://www.researchgate.net/publication/344463704
ทิพสุคนธ์ มูลจันที, อัจฉริยา แวจูนา และ ณิตยา ไชยกุล. (2562). ผลของโปรแกรมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวคิดการพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรม (Rational Emotional Behavior Therapy Counseling) ต่อการควบคุมความอยากใช้ยาเสพติดซ้ำของผู้ป่วยเฮโรอีนในโรงพยาบาลธัญญารักษ์ปัตตานี. วารสารกรมการแพทย์, 44(5), 128-132. สืบค้นจาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/JDMS/article/view/246667/167692
ไทยรัฐออนไลน์. (2563). ดำเนินคดี 16 ครูทำร้ายเด็ก ผู้ปกครอง “สารสาสน์” รวม 36 รายแจ้งความ. สืบค้นจาก https://www.thairath.co.th/news/local/central/1947669.
นิรนาท แสนสา. (2562). การพัฒนาทักษะการให้บริการปรึกษา: ประมวลสาราระชุดวิชาประสบการณ์วิชาชีพมหาบัณฑิตการแนะแนวและการปรึกษาเชิงจิตวิทยา. (หน่วยที่ 5). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เวณุกา ทัศนภักดี. (2566). ผลของการปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีพิจารณาเหตุผล อารมณ์และพฤติกรรมต่อความเครียดในการทำงานของครูศูนย์เด็กเล็ก. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 19(2), 143-159. สืบค้นจาก
https://so19tci-thaijo.org/index.php/SDUGSAJ/article/view/58/36.
สุขอรุณ วงษ์ทิม. (2562). การให้บริการปรึกษาเป็นรายบุคคลและเป็นกลุ่ม . ประมวลสาระชุดวิชาแนวคิดทางการแนะแนวและทฤษฎีการปรึกษาเชิงจิตวิทยา (หน่วยที่ 14). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Ending Violence in Childhood: Global Report. (2017). KNOW VIOLENCE IN CHILDHOOD: A Global Learning Initiative. Retrieved from https://resourcecentre.savethechildren.net/document/ending-violence-childhood-global-report-2017/.
Ellis A. (1984). Reason and Emotion in Psychotherapy: Revised and Updated. New York: Birch Lane Press. Retrieved from https://psycnet.apa.org/record/1984-31926-001.
Kersey, K. R., & Masterson, J. F. (2013). Toward a Developmental Approach to Personality Disorders. In K. R. Kersey & J. F. Masterson (Eds.), The Personality Disorders: A Developmental Approach (3rd ed., pp. 3-25). Taylor & Francis.
Nelsen, J. (2011). The Classic Guide to Helping Children Develop Self-Discipline, Responsibility, Cooperation, and Problem-Solving Skills. Positive Discipline: Random House Publishing Group.
UNICEF Thailand. (2017). Get to Know about Violence Against Children. Retrieved from http://endviolencethailand.org/violence_against_children.