การพัฒนาศักยภาพของแหล่งน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง สำหรับการรองรับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาและวิเคราะห์ศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวเชิงสุขภาพน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง 2) เพื่อศึกษาพฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาศักยภาพของแหล่งน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง สำหรับการรองรับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ รูปแบบการวิจัยเป็นแบบผสานวิธี พื้นที่วิจัย คือ อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการประเมินศักยภาพการเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ประเภทน้ำพุร้อนธรรมชาติของน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง มาตรฐานคุณภาพ โดยรวมอยู่ในระดับดีมาก
2. ปัจจัยที่มีอิทธิพลที่ทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยวแหล่งน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน คือ ความดึงดูดของแหล่งท่องเที่ยว
3. แนวทางการพัฒนาศักยภาพของแหล่งน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง ดังนี้ 1) C: Certify การจัดการมาตรฐานแหล่งท่องเที่ยวให้ได้มาตรฐาน 2) H: Health การพัฒนาแหล่งน้ำพุร้อนให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ 3) A: Attractions การส่งเสริมสิ่งดึงดูดใจทางการท่องเที่ยวให้เป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น 4) E: Equitability ความเสมอภาคในการใช้งาน 5) S: Sustainable การพัฒนาที่เน้นเป้าหมายด้านความยั่งยืน 6) O: Opportunity พัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มโอกาสในการรองรับนักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในอนาคต 7) N: Natural การอนุรักษ์ดูแลแหล่งน้ำพุร้อนธรรมชาติและปรับปรุงทัศนียภาพโดยรอบ
องค์ความรู้จากงานวิจัยนี้สามารถนำไปต่อยอดและพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ประเภทน้ำพุร้อนธรรมชาติในแหล่งท่องเที่ยวอื่นได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพยากรธรณี. (2566). น้ำพุร้อนแจ้ซ้อน. สืบค้นจาก https://www.dmr.go.th/น้ำพุร้อนแจ้ซ้อน/
กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. (2566). จำนวนเงินอุทยานแห่งชาติ นักท่องเที่ยวและยานพาหนะ. สืบค้นจาก https://portal.dnp.go.th/Content/nationalpark?contentId=20014
งามนิจ แสนนําพล, วารัชต์ มัธยมบุรุษ, ประกอบศิริ ภักดีพินิจ และ พัจน์พิตตา ศรีสมพงษ์. (2563). สถานการณ์และศักยภาพของธุรกิจเชื่อมโยงการท่องเที่ยวรอบแหล่งท่องเที่ยวประเภทน้ำพุร้อน ในกลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ 13(1), 1-17. สืบค้นจาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/social_crru/article/view/233506
จุไรรัตน์ ฉิมพาลี. (2563). คุณภาพการให้บริการการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในแหล่น้ำพุร้อนธรรมชาติ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 6(3), 1-14. สืบค้นจาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/248915
บำเพ็ญจิต แสงชาติ. (2540). วัฒนธรรมการดูแลตนเองในผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ การศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย(วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาและการอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
พิศมัย จัตุรัตน์ และ ชวลีย์ ณ ถลาง. (2565). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนของกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 16(2), 50-64. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/journaldtc/article/view/262397
ปวารณา อัจฉริยบุตร. (2553). ธาราบำบัดและน้ำพุร้อน. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 5(1), 87-100. สืบค้นจาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yru_human/article/view/134687/100775
มนัส สุวรรณ และคณะ. (2541). การจัดการการท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
รัฐศวรรธน์ กิ่งแก้ว และ ดำรง โยธารักษ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของจังหวัดนครศรีธรรมราช (รายงานวิจัยสมบูรณ์). สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
สิรินญา แก้วแกมคำ. (2556). การศึกษาพฤติกรรมและทัศนคติการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของผู้สูงอายุ(สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุนิษา เพ็ญทรัพย์ และ ปวันรัตน์ แสงสิริโรจน์. (2555). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ กรณีศึกษาบ่อน้ำพุร้อน รักษะวาริน อำเภอเมือง จังหวัดระนอง (รายงานผลการวิจัย). มหาวิทยาลัยยราชภัฏสวนสุนันทา.
สำนักพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพ แหล่งท่องเที่ยวเชิงสุขภาพประเภทน้ำพุร้อนธรรมชาติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สนามกีฬาแห่งชาติ.
สำนักอุทยานแห่งชาติ. (2566). จำนวนเงินอุทยานแห่งชาตินักท่องเที่ยวและยานพาหนะ. สืบค้นเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://portal.dnp.go.th/Content/nationalpark?contentId=20014
Buhalis, D. (2000). Marketing the competitive destination of the future - Growth strategies for accommodation establishments in alpine regions. Tourism Management, 21(1). DOI:10.1016/S0261-5177(99)00095-3
