รูปแบบสมการโครงสร้างการจัดการที่ยั่งยืนของโรงแรมขนาดกลาง ในกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับความสำคัญของตัวแปรคุณลักษณะผู้ประกอบการ ตัวแปรความคาดหวังของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ตัวแปรการแข่งขันของธุรกิจ ตัวแปรการจัดการของธุรกิจ และการจัดการที่ยั่งยืนของธุรกิจ
(2) เพื่อวิเคราะห์สมการโครงสร้างการจัดการที่ยั่งยืนของโรงแรมขนาดกลาง และ (3) เพื่อกำหนดรูปแบบสมการโครงสร้างการจัดการที่ยั่งยืนของโรงแรมขนาดกลางในกรุงเทพมหานคร รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ คือ ผู้บริหารโรงแรม จำนวนทั้งสิ้น 650 คน จากโรงแรมขนาดกลางในกรุงเทพมหานคร จำนวน 200 โรงแรม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .975 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์แบบจำลองอิทธิพลเชิงสาเหตุ การทดสอบภาวะร่วมเส้นตรงพหุ และการวิเคราะห์องค์ประกอบ เชิงยืนยันของตัวแปรแฝง ผลการวิจัย พบว่า (1) ตัวแปรด้านคุณลักษณะผู้ประกอบการ การตอบสนองความคาดหวังผู้มีส่วนได้เสีย การแข่งขันของธุรกิจ การจัดการธุรกิจ และ การจัดการที่ยั่งยืน มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากทั้งผลรวมและรายข้อ (2) การจัดการที่ยั่งยืนได้รับอิทธิพลทางตรงจาก การจัดการธุรกิจมีค่าอิทธิพล = 0.72 และการแข่งขันของธุรกิจมีค่าอิทธิพล = 0.26 ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .01 โดยทั้ง 2 ตัวแปร สามารถอธิบายความแปรปรวนของการจัดการที่ยั่งยืนได้ร้อยละ 93 และ (3) การจัดการที่ยั่งยืนของโรงแรมขนาดกลางในกรุงเทพมหานคร ประกอบด้วย 7 มิติ ได้แก่ เศรษฐกิจด้านการเงิน เศรษฐกิจด้านเทคโนโลยีและนวัตกรรม สังคมด้านพนักงาน สังคมด้านลูกค้า สังคมด้านชุมชน สิ่งแวดล้อมด้านพลังงาน และสิ่งแวดล้อมด้านสิ่งแวดล้อม ดังนั้น โรงแรมและที่พักขนาดกลางในกรุงเทพมหานคร ควรมุ่งเน้นการจัดการธุรกิจและการแข่งขันของธุรกิจ และการจัดการที่ยั่งยืน เพื่อให้ธุรกิจมีศักยภาพ มีความสามารถในการแข่งขัน และอยู่ได้อย่างยั่งยืน
Article Details
- ผู้เขียนต้องยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กองบรรณาธิการวารสารกำหนด และผู้เขียนต้องยินยอมให้บรรณาธิการ แก้ไขความสมบูรณ์ของบทความได้ในขั้นตอนสุดท้ายก่อนเผยแพร่
- ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารเทคโนโลยีภาคใต้คงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยเหตุที่บทความนี้ปรากฏในวารสารที่เข้าถึงได้จึงอนุญาตให้นำบทความไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา แต่มิใช่เพื่อการพาณิชย์
เอกสารอ้างอิง
Bae, H., & Smardon, S. R. (2011). Indicators of Sustainable Business Practices. Department of Environmental Studies,
SUNY College of Environmental and Science and Forestry, USA.
Bordean, O. N., & Borza, A. (2014). Strategic management practices within the Romanian hotel industry. Contemporary
Approaches and Challenges of Tourism Sustainability, 16(8), 238 -252.
Elkington, J. (1997). “Cannibals with Forks - the Triple Bottom Line of Twenty-First Century Business”. Mankato, MN:
Capstone.
Enz, A. C. (2011). Competing Successfully with Other Hotels: The Role of Strategy. School of Hotel Administration
Collection. Cornell University School of Hotel Administration. The Scholarly Commons. Cornell University,
cae4@cornell.edu.
British Standard Institute. (2016). International Standard ISO 9001:2015. Quality Management System Handout.
[in Thai]
Dusit Thani Public Company Limited. (2015). Annual Report 2015. [in Thai]
Galicic, V., & Laskarin, M. (2014). Internal Marketing in the Hotel Industry. Tourism and Hospitality Industry 2014.
Congress Proceedings Trend in Tourism and Hospitality Industry, pp. 297 -312.
Hatten, T. S. (2012). Small Business Management: Entrepreneurship and Beyond. (5th ed.). South-Western, Cengage
Learning.
Kenan Institute Asia. (2010). The ASEAN SME Regional Development Fund Conceptual Framework.
Marr, B. (2012). Key Performance Indicators : The 75 Measures Every Manager Needs to know. Financial Time
Publishing, Pearson.
Ministry of Tourism and Sports. (2017). International Visitor Arrival to Thailand and Receipts in July 2017. [in Thai]
Minor International Public Company Limited. (2016). Sustainability Report 2016. [in Thai]
National Statistic Office, Ministry of Information and Communication Technology. (2014). The 2014 Hotels and Guest
Houses Survey. Retrieved June 10, 2017, from https://service.nso.go.th/nso/nsopublish/themes/files/
questFullReport57.pdf. [in Thai]
Olawale, F., & Garwe, D. (2010). Obstacles to the Growth of new SMEs in South Africa: A principal component analysis
approach. African Journal of Business Management; Victoria Island 4.5, (May 2010), 729-738.
Porter, M. E. (1985). "Competitive Advantage". The Free Press. New York. Chapter 1, 11-15.
Prabawani, B. (2013). Measuring SMEs’ sustainability: a literature review and agenda for research. International Journal of Management and Sustainability, 2(12), 193-207.
Santos, A., Mexas, P., Mirian, M., & Jasmim, M. (2017). Sustainability and hotel business: criteria for holistic, integrated and participative development. Journal of Cleaner Production, 142 (2017), 217 – 224.
Stylos, N., & Vassiliadis, C. (2015). Differences in Sustainable management between Four-and Five-Star Hotels Regarding the Perceptions of Three-Pillar Sustainability. Journal of Hospitality Marketing & Management. February 2015.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L.S. (2001). Using Multivariate Statistic. Boston: Allyn and Bacon, pp. 82-83.
Tambunan, T. (2011). Development of Small and Medium Enterprises in ASEAN Countries. Read worthy Publication. Ltd.
Yusof, Z. B., & Jamalusin, M. (2013). Green approaches of Malaysian Green Hotels and Resorts. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 85, 421 -431.
