การสื่อสารเพื่อการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนตะโหมด จังหวัดพัทลุง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัจจุบันความนิยมการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ วิถีชุมชนและวัฒนธรรม กลับมาเป็นที่สนใจของนักท่องเที่ยวช่วยให้การท่องเที่ยวในประเทศเติบโตอย่างต่อเนื่อง โดยผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยว ต้องทำการสื่อสารการตลาด แหล่งท่องเที่ยว การบริการเพื่อสร้างการรับรู้แหล่งท่องเที่ยวที่มีอยู่ในพื้นที่ให้มากขึ้น และภาครัฐต้อง ส่งเสริมให้คนไทยเที่ยวในประเทศ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) บริบทชุมชนเพื่อการจัดการการท่องเที่ยวชุมชนตะโหมด จังหวัดพัทลุง 2) รูปแบบการสื่อสาร เพื่อการจัดการการท่องเที่ยวชุมชนตะโหมด จังหวัดพัทลุง และ 3) แนวทางการพัฒนาการสื่อสารเพื่อการจัดการการท่องเที่ยวชุมชนตะโหมด จังหวัดพัทลุง เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลักแบบเจาะจง จากผู้ที่เกี่ยวข้อง ในการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนตะโหมด จำนวน 12 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสร้างข้อสรุป อภิปรายผลตามวัตถุประสงค์ และนำเสนอโดยการบรรยายเชิงพรรณนา
ผลการวิจัย พบว่า 1) บริบทชุมชน ชุมชนตะโหมดเป็นชุมชนบนที่ราบเชิงเขา รายล้อมด้วยแนวเทือกเขาบรรทัด พื้นที่เป็นที่ราบสลับกับเขาเตี้ย ๆ พี่น้องชาวไทยพุทธและมุสลิมอาศัยอยู่ร่วมกันมาเนิ่นนานจนถูกขนานนามว่า “ชุมชนสองศาสนา” มีทรัพยากรทางธรรมชาติในพื้นที่ที่สามารถนำมาเป็นจุดขายด้านการท่องเที่ยว ได้แก่ น้ำตกลานหม่อมจุ้ย อ่างเก็บน้ำเขาหัวช้าง จุดชมวิวควนตาคม น้ำตกลาดเตย มีแหล่งเรียนรู้ที่สามารถนำมาเป็นจุดขายด้านการท่องเที่ยว ได้แก่ วัดตะโหมด วัดเก่าแกมีอายุกว่า 100 ปี และศูนย์รวมใจสองศาสนา ซึ่งเป็นศูนย์กลางของชุมชนตะโหมด 2) รูปแบบการสื่อสารระหว่างชุมชนตะโหมดกับนักท่องเที่ยว ใช้สื่อสารแบบดั้งเดิม ได้แก่ สื่อบุคคล สื่อโทรทัศน์ สื่อวิทยุกระจายเสียง สื่อสิ่งพิมพ์ การสื่อสารแบบป้าย สื่อกิจกรรม และสื่อสารผ่านการใช้สื่อใหม่ ได้แก่ สื่อเว็บไซต์ และ สื่อสังคมออนไลน์ประเภทเฟซบุ๊ก และยูทูป มีการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูล ทั้งแหล่งท่องเที่ยว โปรแกรมการท่องเที่ยว การเดินทาง อาหาร ที่พัก และ 3) แนวทางการพัฒนาการสื่อสาร ต้องพัฒนาการสื่อสารให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น มีการพัฒนาสื่อบุคคล สื่อกิจกรรม สื่อสิ่งพิมพ์ สื่อวิทยุกระจายเสียง เพื่อเสนอเนื้อหาด้านการท่องเที่ยว และการบริการด้านต่าง ๆ ที่หลากหลายสอดคล้องกับอัตลักษณ์ของชุมชน โดยชุมชนต้องให้ความสำคัญกับ 3.1) การสร้างเครือข่ายการสื่อสาร 3.2) การทำแผนผังและกิจกรรมการท่องเที่ยวที่สำคัญของชุมชน 3.3) การพัฒนาระบบการจัดการสื่อสาร และการประชาสัมพันธ์กิจกรรม เพื่อสร้างการรับรู้อย่างต่อเนื่อง และ 3.4) การสร้างการมีส่วนร่วมกับกลุ่มเป้าหมาย ทั้งด้านแนวคิดและการดำเนินงาน ให้สอดคล้องกับความต้องการของชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- ผู้เขียนต้องยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กองบรรณาธิการวารสารกำหนด และผู้เขียนต้องยินยอมให้บรรณาธิการ แก้ไขความสมบูรณ์ของบทความได้ในขั้นตอนสุดท้ายก่อนเผยแพร่
- ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารเทคโนโลยีภาคใต้คงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยเหตุที่บทความนี้ปรากฏในวารสารที่เข้าถึงได้จึงอนุญาตให้นำบทความไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา แต่มิใช่เพื่อการพาณิชย์
เอกสารอ้างอิง
Chimplee, K. (2016). The development of village cultural tourism in Ban Takhu Pak Thong Chai District Nakhon Ratchasima Province. Research Community Journal Nakhon Ratchasima Rajabhat University, 10(1), 7-19. [in Thai]
Eiamrit, W. (2016). Online social networks behavior and ethic of students in Burapha University. Journal of Humanities and Social Sciences. Burapha University, 24(46), 101-117. [in Thai]
Kasemsuk, C. (2018). Public participation approach for sustainable community development. Journal of Humanities and Social Sciences Burapha University, 26(50), 169-186. [in Thai]
Khunweechuay, M., & Sukphan, N. (2011). Cultural compatibility between Thai – Buddhist and Thai – Muslim in Province of Pattalung. Academic Journal Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, 30(1), 223-224. [in Thai]
Kuldilok, P. (2017). Social movement via new media in the age of globalization. Journal of Humanities and Social Sciences Burapha University, 25(49), 59-77. [in Thai]
Piemkaroon, P. (2019). Media Landscape under the tourism communication context. Journal of Social Communication Innovation Srinakharinwirot University, 7(1), 113-119. [in Thai]
Servaes, J., Jacobson, T. A., & White, S. A. (1996). Participatory Communication for Social Change. California: Sage.
Sitthanon, K. (2016). Thai Tourists Lifestyle, media and purchasing intention for tourism products and services. Journal of Communication and Management NIDA, 2(1), 1-17. [in Thai]
Tancharoen, S. (2018). Community based tourism management and sustainable tourism development of Bangkantaek community Samut Songkhram Province. Academic Journal Phetchaburi Rajabhat University, 8(2), 32-41. [in Thai]
